شخصی‌سازی یک حمله تروریستی؛ والی غور حمله طالبان بر خانواده عادل ایماق را انکار می‌کند

روح‌الله طاهری
شخصی‌سازی یک حمله تروریستی؛ والی غور حمله طالبان بر خانواده عادل ایماق را انکار می‌کند

گروه طالبان ناوقت شب پنج‌شنبه (۷ حوت) بر خانه‌ی گل‌محمد عادل پدر بسم‌الله عادل ایماق، مدیرمسئول پیشین رادیو صدای غور، در منطقه‌ی تیغه‌تیمور ولایت غور حمله می‌کند که درنتیجه‌ی آن هشت عضو از این خانواده‌ کشته و زخمی می‌شود.

گل‌محمد عادل، روز گذشته –جمعه، ۸ حوت- به صبح کابل گفت: «در حمله‌ی دیشب طالبان، سه عضو خانواده‌ام کشته، سه نفر زخمی و دو عضو خانواده‌ام را طالبان با خود برده‌اند.»

به گفته‌ی آقای عادل، صبغت‌الله عادل –فرزندش- گل‌ احمد -برادرزاده‌اش- حارثه‌ ۱۲ ساله -نواسه‌اش- کشته شده‌اند. هم‌چنان محمد -برادرزاده‌اش- رحمت‌الله و عصمت‌الله -نواسه‌هایش- زخمی شده‌اند. «یک برادرزاده‌ی دیگرم را که زخمی بود، طالبان با خود بردند که نمی‌دانیم زنده است و یا مرده.»

او می‌افزاید: «به کجا داد بزنم که به‌ درد مه می‌خوره؟ والی را خبر کدم گفت که قضیه شخصی‌تان است و به ما کمک نکد. هرچه زنگ زدیم، کسی نرسید؛ پیش‌ازاین هم به والی گفته بودیم، والی گفته بود که این ‌یک نزاع بین‌ قومی است، طالب نیست.»

ماجرا از چه قرار است؟

پس از آن‌که بسم‌الله عادل ایماق توسط افراد ناشناس به قتل می‌رسد، بنا بر تهدیدهای امنیتی، گل‌محمد و خانواده‌اش، مجبور می‌شوند که روستای‌شان را ترک کرده و به مرکز شهر فیروزکوه آواره ‌شوند. پس از گذشت نزدیک به دو ماه از ترور فرزندش –بسم‌الله عادل ایماق- گل‌محمد تصمیم می‌گیرد که به روستایش -تیغه‌تیمور- بر گردد.

عبیدالله، یکی از نزدیکان گل‌محمد، به روزنامه‌ی صبح کابل می‌گوید که او روز پنج‌شنبه (۷ حوت) همراه با چهار فرزندش به روستا برمی‌گردد که در همان شب خانه‌اش توسط گروه طالبان محاصره می‌شود.

 گل‌محمد عادل، پس از محاصره‌ی خانه‌اش به قومندان امنیه و والی ولایت غور تماس می‌گیرد؛ اما کمکی از سوی نهادهای امنیتی به او نمی‌رسد. عبیدالله می‌گوید که مقام‌های امنیتی غور به‌شمول والی و قومندان امنیه‌ی این ولایت از جریان باخبر بوده‌اند.

گل‌محمد، پس از آن‌که از مقام‌های امنیتی ناامید می‌شود به حیات‌الله عادل، فرزندش که آمر حوزه‌ی سوم پلیس غور است، تماس می‌گیرد. به گفته‌ی عبیدالله، حیات‌الله عادل از قومندان امنیه اجازه‌ی رفتن به ساحه را می‌طلبد؛ اما برایش گفته می‌شود که حق رفتن به آنجا را ندارد. «او، تنهایی به کمک خانواده‌اش می‌رود که ناوقت می‌رسد.»

تصویری از بسم‌الله عادل ایماق و صبغت‌الله عادل برادرش.

برادرزاده‌ی گل‌محمد که گل‌‌احمد نام دارد، زخمی‌ها را با تکسی‌اش به‌سوی شفاخانه می‌برد؛ اما در مسیر راه به کمین طالبان برمی‌خورد. طالبان او را تیرباران کرده و دو تن از سرنشینان موتر را با خود می‌برند. ریش‌سفیدان منطقه، روز جمعه (۸ حوت) جنازه‌ی گل‌احمد را از نزد طالبان می‌آورد.

عبیدالله می‌گوید که هم پیش‌ازاین حادثه و هم پس‌ازآن برای کمک خواستن به والی غور تماس گرفته است؛ اما والی به‌ حرف‌های او اعتنایی نکرده است. «والی گفت که کار خودتان بوده و به ما هیچ ربطی نمی‌گیره.»

در همین‌حال، نورمحمد کوه‌نورد -والی غور- به روزنامه‌ی صبح کابل می‌گوید: «بعد از همو قضایای اول، ما خانواده‌ی او را در یک جای امن در ولایت آورده‌ بودیم؛ اما روز گذشته بدون در جریان گذاشتن پولیس، آن‌ها به قریه رفتند.»

این گفته‌های والی از سوی خانواده‌ی گل‌محمد عادل و خود او رد می‌شود. عبیدالله می‌گوید که پیش از رفتن به منطقه، والی را از رفتن‌شان در جریان گذاشته‌اند و والی به آن‌ها اطمینان داده است که طالبان در محل نیستند. «امروز هم جنازه را به دروازه‌ی والی بردیم، اما والی می‌گوید که به ما ربطی ندارد.»

پس ‌از این اتفاق، کمیسیون مستقل حقوق بشر و نهاد حمایت‌کننده‌ی رسانه‌های آزاد افغانستان (نی) بر اضافه‌ی دردناک خواندن این رویداد از حکومت خواسته است که این رویداد را بررسی کرده و عاملان آن را مجازات کند.

شهرزاد اکبر، رییس کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان در واکنش‌ به کشته شدن چندین تن از اعضای خانواده‌ی بسم‌الله عادل ایماق، روز جمعه (۸ حوت)، در برگه‌ی توییترش نوشته است: «در افغانستان، غیرنظامیان حتا در خانه‌های خود مصون نیستند. مسئولان امنیتی باید وضاحت دهند که بعد از قتل آقای عادل تا چه حد از میزان تهدید و خطر به خانواده او آگاهی داشتند و چه اقدامی برای امنیت‌شان انجام دادند. چرا باید پی‌درپی قربانی شویم؟»

هم‌چنان دفتر نی، این حمله را مایه‌ی نگرانی جامعه‌ی رسانه‌ای و ایجاد ترس دانسته و گفته است که حکومت محلی و نهادهای امنیتی ولایت غور می‌خواهد باید قضیه‌ی قتل اعضای خانواده‌ی شهید ایماق را، به‌گونه‌ی جدی بررسی نموده و قاتلین آن‌ها را شناسایی و به پنجه‌ی عدالت بسپارد: «حکومت روشن سازد که آیا حمله بر خانواده‌ی شهید ایماق ربطی به کار رسانه‌ای وی داشته است یا خیر؟»

گفتنی است که بسم‌الله عادل ایماق، مدیرمسئول پیشین رادیو صدای غور، در ۱۲ جدی سال روان، از سوی افراد ناشناس در داخل موترش تیرباران شد. به گفته‌ی نزدیکانش، او پیش از ترور، مورد تهدید افراد ناشناس در غور بوده است.

ارگ ریاست‌جمهوری با نشر اعلامیه‌ای (۱۳ جدی) طالبان را عامل قتل بسم‌الله عادل ایماق دانسته و گفته بود که طالبان با این‌گونه حمله‌ها، نمی‌تواند صدای رسا و برحق خبرنگاران و رسانه‌ها را خاموش کنند.

نجیب‌الله مقصودی، مدیر بررسی قضایای خشونت در برابر خبرنگاران وزارت داخله، می‌گوید که عامل ترور بسم‌الله عادل ایماق گرفتار شده است.

این در حالی است که در سال ۲۰۲۰، حمله‌های هدفمند بر خبرنگاران و کارمندان رسانه‌ای افزایش داشته است. هیئت معاونت سازمان ملل متحد (یوناما) در گزارشی از تلفات خبرنگاران -۲۷ دلو سال روان- گفت که در سال ۲۰۲۰، پس از توافق‌نامه‌ی دوحه، ۱۳ نفر از خبرنگاران و فعالان رسانه‌ای در اثر تیراندازی، ۷ نفر در اثر انفجارها، ۳ نفر هم به دلیل‌های دیگری کشته شده‌اند. در حالی که در سال ۲۰۱۹ تنها ۱۰ نفر از خبرنگاران و فعالان رسانه‌ای به قتل رسیده‌ بودند.

با این‌همه، خانواده‌ی بسم‌الله ایماق می‌گوید که پس از ترور آقای ایماق، چهل خانواده از وابستگان او به مرکز ولایت غور آواره شده‌اند. عبیدالله می‌گوید که بارها به مقام ولایت غور مراجعه کرده است؛ اما توجهی به آن‌ها نشده است.

بستگان آقای گل‌محمد عادل، می‌گویند که پس از کشته شدن بسم‌الله عادل ایماق، گروه طالبان بارها در خانه‌های‌شان بمب دستی پرتاب کرده‌اند؛ چیزی که باعث شد، این خانواده‌ها برای نجات جان‌شان، به مرکز غور آواره شوند.

از سویی هم گل‌محمد -پدر بسم‌الله ایماق- می‌گوید که پس از دفن اعضای خانواده‌اش در پیش مقام ولایت غور خیمه‌ی تحصن برپا خواهد کرد. «به والی می‌گویم که طالبان است، می‌گوید که نیست. در همین قطعه‌ی سرخ طالبان وجود دارد. دیشب هم طالبی به ‌نام احسان‌الله -برادرزاده‌ی امرالله بیگ عضو بلندپایه‌ی طالبان- اعضای خانواده‌ام را کشت.»