مترجم: اسدالله جعفری (پژمان)
روزنامه گلوبل تایمز: ۲۱ دسامبر؛ ۲۰۲۱
سال گذشته و امسال برای مردم افغانستان بدترین سال و سخت‌ترین سال بوده است. نیروهای تحت رهبری ایالات متحده‌ی امریکا تقریباً به همان سرعتی که وارد افغانستان شده بودند، پس از ۲۰ سال به همان سرعت و شتاب به سمت خانه‌های خود رفتند. تخلیه‌ای‌که با سرعت و دقتی کامل نظامی انجام شد؛ اما این روند کاملاً در تضاد با قوانین نظامی بود که سرانجام آشفتگی و هرج‌ومرج را در افغانستان ایجاد کرد.
کار و بار، فعالیت‌های اقتصادی متوقف شده است و فقر در افغانستان بیداد می‌کند
در تابستان امسال، مأموریت و مأموران تحت رهبری ایالات متحده‌ی امریکا از جبهات افغانستان به بهانه و به اصطلاح «مبارزه علیه تروریسم» آمده بودند، فرار کردند و این کار آن‌ها چیزی جز زباله، کثافت‌کاری، فقر شدید و بی‌کاری جهانی را در پی‌نداشت. از آن جایی‌که امریکایی‌ها و هم‌کارانش آمده بودند، پس به همان جا با سرعت و شتاب عقب‌نشینی کردند. آن‌ها دولتی را در قدرت نگه داشته بودند که از هم فروپاشید. با این‌حال؛ طالبان در ۱۵ ماه آگِست سال ۲۰۲۱ میلادی قدرت را به دست گرفتند و در ۷ ماه سپتامبر یک دولت موقت را تشکیل دادند.
گسست و فروپاشی نهادی
نیروهای خارجی ناخواسته در اواخر ماه آگوست به‌طور کامل از کشور بیرون رانده شدند و به حضور نظامی خود که در پی حملات فاجعه‌انگیز ۱۱سپتمبر آغاز شده بود، پایان دادند. بارزترین نتیجه‌ی کارزار نظامی که هدف آن ایجاد ثبات در آسیای مرکزی بود؛ اما اکنون این کشور از نظر اقتصادی شدیداً آسیب دیده است. گزارش شده است که این وضعیت متأسفانه با هزینه‌ای حدود ۲ تریلیون دالر امریکایی در افغانستان برای واشنگتن حاصل شده است.
بنابراین؛ حتا جنگ در افغانستان هنوز هم تمام نشده است. در حالی‌که ۳۰۰ جنگ‌جوی دولت اسلامی و یا گروهک داعش تنها در طی دو ماه گذشته در ولایت شرقی ننگرهار سلاح خود را به زمین گذاشته‌اند. بدین‌ترتیب؛ این گروه تندرو و افراطی اکثریت مسؤولیت حملات زنجره‌ای، انفجاری و بمب‌گذاری در سراسر کشور را بر عهده گرفته است؛ اما ذبیح‌الله مجاهد، سخن‌گوی گروه طالبان این ادعاها را کم اهمیت جلوه داده بود و گفته است که امارت و یا گروه طالبان از گروه داعش هیچ هراسی ندارد و نمی‌ترسد. سپس؛ دولت موقت گروه طالبان متوجه شد که قادر به پرداخت حقوق خدمات ملکی به مردم و غیرنظامیان در کشور نیست. دولت پیشین هم در ۲۰ سال گذشته به کمک‌های خارجی وابسته بوده است. اکنون سیستم و ساختارهای این دولت تا حد زیادی نابود شده است و یا هم به یغما رفته است.
سفره‌ها و دسترخوان‌ها خالی است و هیچ چیزی وجود ندارد
اکثریت مردم افغانستان با ناامنی و گرسنگی حاد روبه‌رو بوده و قادر به تغذیه و تأمین معیشتی روزانه خود نیستند. برنامه‌ی جهانی غذا و یا (WFP) و سایر نهادهای سازمان ملل متحد تخمین می‌زنند که بیش از ۲۲ میلیون نفر از ۳۶ میلیون جمعیت افغانستان در زمستان امسال با فقر و گرسنگی شدید مواجه خواهند بود. بسیاری از این مردم نمی‌توانند با شرایط اضطراری عینی و چنین گرسنگی در افغانستان کنار بیایند و روزهای سیاه را در پیش‌رو دارند. مری آلن مک‌گروتی، رییس امور کشورها در سازمان برنامه‌ی جهانی غذا، اخیراً گفته است: «افغانستان با برف‌کوچ و طوفانی از گرسنگی و فقر مواجه است که مانند آن را در بیش از بیست سال حضورم در سازمان برنامه‌ی جهانی غذا ندیده بودم». قیمت اجناس و کالاهای اساسی از جمله آرد، روغن خوراکی و شکر تقریبا چندین برابر شده است. سلیم خان، یکی از باشندگان شهر کابل است. او به روزنامه‌ی گلوبل‌تایمز گفت: «متاسفانه ما دیگر هیچ پولی برای خرید چیزی نداریم که بتوانیم چیزی بخوریم. همه در یک بحران اقتصادی خفقان ناشی از تغییر رژیم به سر می‌برند».
بانک‌ها خالی است و هیچ چیزی وجود ندارد
به دنبال خروج نظامیان امریکایی از افغانستان و تسلط طالبان بر این کشور در اواسط ماه آگوست، واشنگتن بیش از ۹ میلیارد دالر امریکایی از دارایی‌های بانک مرکزی افغانستان را مسدود کرده است و حاکمان جدید افغانستان را در یک منطقه رکود و افسردگی قرار داده است. با این وجود؛ در اواسط ماه آگوست، بانک‌های افغانستان با صدور حکمی مردم را مجبور به برداشت سقف ۲۰۰ دالر امریکایی در هفته کرده بودند. خدمات و زندگی روزمره در افغانستان در حال فروپاشی است. مواد غذایی و سایر کمک‌های نجات‌دهنده زندگی در حال اتمام و خشک‌شدن است. امیرخان متقی، سرپرست وزارت خارجه‌ی افغانستان از واشنگتن خواسته است تا دارایی‌های مسدودشده افغانستان را آزاد کنند.
در هفته‌ی گذشته؛ سید محمد یکی از باشندگان و نانوایان شهر کابل که نتوانست پول نقد از حساب خود از بانک برداشت کند به گلوبل تایمز گفت: «امریکا سیستم بانکی را در افغانستان فلج کرده است. به همین دلیل است که بانک‌های افغانستان نمی‌توانند به مشتریان خود پول بدهند. محدودیت‌های بانکی باعث افزایش قیمت مواد غذایی در چند ماه گذشته در این کشور شده است». وی افزود: «افزایش ارز دالر امریکایی، زندگی و کاروبار ما را در افغانستان تحت تاثیر قرار داده است. مردم پول نقد ندارند تا چیز بخرند. قیمت آرد، برنج و روغن پخت و پز در حال حاضر چندین برابر نسبت به یک ماه پیش گران شده است. یک دو روز قبل در این‌جا یک قرص نان به مبلغ ۱۰ افغانی بود که من به مردم عرضه می‌کردم؛ اما من امروز مجبور شدم که یک قرص نان را به مبلغ ۲۰ افغانی بفروشم. بنابراین؛ با افزایش قیمت آرد در افغانستان، ما چاره‌ای جز افزایش قیمت نان را نداریم»
