در روزهای اخیر با بالا رفتن آمار مبتلایان به کرونا در افغانستان، روز گذشته زنگ هشدار یک فاجعه‌ی انسانی به صدا در آمد که این بار، بی‌گمان ویروس کرونا می‌تواند قربانیانی بیش‌تری از مردم افغانستان بگیرد که حتا در چند دهه‌ی گذشته، جنگ و جنگ‌جویان طالب هم نتوانسته اند، بگیرند.
در این مرحله، باید هوشیارتر از قبل بود و این‌جاست که برمی‌تابد تا آن تحکیم وحدت ملی را که این همه سال، سیاسیون حکومتی، اپوزیسون، رهبران قومی، رهبران جهادی، ارگان‌ها و سازمان‌های دولتی و غیر دولتی و در کل، همه‌ی مردم افغانستان از آن دم می‌زدند؛ تمثیل کنند تا بتوانیم جان خود و تمامی ساکنان این سرزمین را در برابر کرونا مصؤون کنیم.
برای هر دو رییس‌جمهور افغانستان و دیگر چهره‌های سیاسی‌ای که در ماحول شان جمع شده اند، باید گفت در شرایطی که ویروس کرونا در پشت خانه‌ی هر کدام از ما آمده است، دیگر اختلاف‌های سیاسی تان برای مردم و هواداران تان ارزش ندارد. برای طالبان هم باید گفت که در این شرایط، به این فکر و تدبیر باشید که مردم را چگونه می‌توانید از شرِ بیماری ویروس کرونا، در امان نگه‌دارید. باید از بلندگوی مساجد و گلوی ملا‌امامانی که تا امروز افکار سیاسی و آیینی شما را تبلیغ می‌کردند، بتوانید برای پیام‌رسانی به مردم در باره‌ی پیش‌گیری‌های صحی از مبتلا شدن به ویروس کرونا، استفاده کنید.
باید به جریان‌های سیاسی، دولت و گروه‌ها تروریستی گفت که این روزها، روز سیاست نیست؛ این روزها بیش از هر چیز دیگری، باید کرونا را در افغانستان جدی گرفت؛ در غیر این صورت، کرونا حتا از دیوارهای بلند ارگ و سپیدار و هر قصر و کاخ دیگر، توان رد شدن دارد و با یک چشم برهم زدن، نام هر یک مان در لیست قربانیان ویروس کرونا، تا هفته‌های دیگر دیده خواهد شد.
در افغانستان، خانواده‌هایی بسیاری هستند که از نظر شرایط اقتصادی، وضعیت خوبی ندارند؛ فقر اقتصادی توأم با مشکلات و کم‌بودهای فرهنگی، تراکم بالای جمعیت در کلان‌شهرها، کاستی‌های بهداشت فردی و عمومی، ضعف ایمنی بدن به علت تغذیه‌ی نامناسب و سوء تغذیه به خاطر فقر مالی، نداشتن سرپناه مناسب، شغل‌های عموما کارگری؛ از مشکلاتی است که شیوع ویروس کرونا را بیش‌تر از دیگر کشورها، محتمل می‌کند. در روزهای دشوار مبارزه با کرونا، مردم افغانستان با شرایط بسیار دشواری مواجه اند و بدون هم‌دلی و هم‌راهی هم‌دیگر، نمی‌توانیم با مشکلاتی که ویروس کرونا پیش خواهد آورد، دست‌وپنجه نرم کنیم.
طی روزهای آینده، باید تمام گروه‌های اجتماعی، آستین بالا بزنیم تا بتوانیم هر چه زودتر، ازشیوع ویروس کرونا پیش‌گیری کنیم. هر چند تا کنون، از زمانی که این ویروس کشنده در جهان، شروع به قربانی گرفتن کرده است، در کشور‌هایی بی‌بضاعتی هم‌چون افغانستان، تنها کاری که از دست دولت برمی‌آید، این است که مدت زمان شیوع هم‌گانی این ویروس را، به تأخیر بیندازند تا هوا گرم‌تر شود و تابستان نجات از راه برسد.
با شیوع کرونا در افغانستان؛ بیایید گروه‌های مردمی را از جوانانی که آگاهی لازم در مورد پیش‌گیری ویروس کرونا دارند، در شهر‌ها و روستاها برویم و راه‌های پیش‌گیری از کرونا را به مردمان آموزش دهیم؛ چرا که بدون شک، اگر مردم افغانستان با کرونا دست به گریبان شوند، با مشکلاتی دشوارتر مواجه خواهند شد. در اولین اقدام، نکات مربوط به بهداشت فردی و عمومی و راه‌های سلامت پیش‌گیرانه را، از طریق رسانه‌های چاپی، شنیداری، دیداری و شبکه‌های اجتماعی به خانواده‌ها، آموزش بدهیم و تا حد امکان، مکان‌های را که رفت‌وآمد درآن‌جاها بیش‌تر است، ضد عفونی کنیم.
سیاسیون دست به دست هم‌دیگر بدهند و با تاجرین ملی و سرمایه‌گذاران اقتصادی، صندوق مالی خیره ایجاد کنند و از مجموع کمک‌هایی نقدی‌ای که به این صندوق جمع می‌شود، مواد شوینده و بهداشتی؛ مایع دست‌شوی، پودر کالا‌شویی و مایع ظرف‌شویی، بین خانواده‌ها توزیع کنند. از دولت‌های خارجی که تجربه‌ی موفق کنترل کرونا را دارند، خواسته شود تا تجربه و کمک‌های انسان‌دوستانه‌ی شان را شریک کنند.
تمام این موارد پیشنهادهایی است که می‌شود با جدی گرفتن شان، بحران شیوع کرونا در افغانستان را که احتمال قوت گرفتنش است، مهار کرد تا به هم‌راه دیگر کشورهای جهان، مردم افغانستان هم بتوانند از این مرحله، جان سالم به درببرند.
