نویسنده: اسدالله نادری
این روزها موجود نامرئی به نام کرونا نه تنها صدها هزار انسان را در جهان آلوده کرده و باعث مرگ بیش از ۳۹ هزار تن دیگر (تا امروز سی و یکم مارچ) شده است؛ بل روند زندگی و سیستم اجتماعی را در اکثر کشورهای دنیا بهم زده است. اینجا در آلمان، از سیزدهم مارچ زمانی‌که انتشار ویروس تقریبا در تمامی شانزده ایالت کشور تشخیص شد؛ هرچند شمار مبتلایان در کل اندک بود، مکتب‌ها، کودکستان‌ها و دانشگاه‌ها ابتدا برای یک ماه تعطیل شد. همینطور اداره‌ی امور مهاجرت و پناهندگی آلمان (بمف)، به مراکز آموزش زبان و ادغام پناهجویان در سراسر کشور توصیه نمود تا حداقل برای دو هفته، یعنی از سیزدهم تا سی و یکم مارچ، برنامه‌های درسی شان را برگزار نکنند. با گذشت هر روز، گراف شیوع ویروس کرونا متأسفانه به شدت افزایش یافت؛ طوری‌که نظر به اعلام انستیتوت «رابرت کُخ»، روزانه از چهار تا پنج هزار به شمار مبتلایان افزوده شد. این مسأله سبب شد، کابینه‌ی فدرال آلمان در تفاهم با نخست‌وزیران شانزده ایالت، تصمیم بگیرند تا برنامه‌ی محدودیت گشت‌وگذار در بیرون و منع اجتماع بیش از دو نفر در کل کشور تا تاریخ بیستم ماه اپریل به اجرا گذاشته شود. البته اعضای خانواده‌هایی که در یک خانه زندگی می‌کنند، از این قاعده مستثنا اند. تخطی از این برنامه، بسته به تکرار آن می‌تواند جریمه‌ای تا بیست و پنج هزار یورو را در پی داشته باشد. هفته‌ی گذشته، در همسایگی ما شش مأمور پولیس را دیدیم که سه مرد آلمانی را که ظاهرا اعضای یک خانواده نبودند، از یک خانه بیرون کردند و به هر سه نفر اوراق جریمه تحویل دادند. در شهر و محلات، پولیس پیوسته نظارت دارد.
کرونا این روزها به یک چالش جدی جهانی برای انسان‌ها صرف نظر از رنگ، نژاد و عقیده مبدل شده است؛ آسمان اروپا که تا قبل از بحران کرونا، روزانه پروازهای بی‌شماری را شاهد بود، اکنون از عبور طیاره در آن خبری نیست که نیست؛ تنها پرنده‌هاست که پر می‌زنند.
در آلمان به جز سوپر مارکت‌ها و فروشگاه‌های مواد غذایی و بهداشتی، تقریبا تمامی مراکز عرضه‌ی خدمات عمومی تعطیل است. حرکت قطارها کم شده و میتروی شهر هامبورگ که قبلا مملو از مسافر بود، حالا در هر واگن بیشتر از دو تا چهار نفر دیده نمی‌‌شود. اداره‌های دولتی البته تحت شرایط خاص و با اعمال احتیاط کامل به کارهای شهروندان و مراجعه کنندگان رسیدگی می‌کنند. همین تدابیر وقایوی دولت آلمان سبب شده که میزان مرگ و میر ناشی از کرونا نسبت به سایر کشورهای دارای آمار مشابه مبتلایان، کمتر باشد.
برنامه‌ی من و اعضای فامیلم در این مدت، تکرار درس‌های گذشته و انجام کارهای خانگی که از سوی مکتب و اداره‌ی کورس‌ها داده شده است، می‌باشد. من از سال ۲۰۱۵ در آلمان هستم و از آن زمان تا کنون مرحله به مرحله به آموزش زبان پرداخته ام. در حال حاضر مصروف فراگیری زبان آلمانی در سطح C1 که معادل «ادوانس» در زبان انگلیسی می‌شود، هستم. در کنار این‌که در اجرای وظایف خانه، به خانمم ریحان نادری و فرزند کوچکم امید کمک می‌کنم، برای تقویت مهارت‌های زبانی خود، اغلب رادیو گوش می‌دهم و تلویزیون می‌بینم. خانواده ام از نزدیک به دو سال است از طریق ویزه‌ی پیوند خانواده به آلمان آمده اند؛ زمانی‌که تقاضای پناهندگی من پذیرفته شد.
خانمم در این مدت در کورس ادغام شرکت می‌کند. کوچک‌ترین فرزندم امید هشت ساله، شاگرد صنف دوم مکتب است. معلمِ امید، وظایف درسی را از طریق گروپ واتس اپ والدین به اشتراک می‌گذارد و پیوسته از اجرای آن می‌پرسد. من و امید طوری برنامه‌ریزی کرده ایم که روزانه یک صفحه از یک مضمون را انجام دهیم.
نسرین دخترم صنف شش مکتب و در اجرای وظایفش مستقل و فعال است. خودش برنامه دارد و به تنهایی تمرین‌های درسی اش را که هفته‌وار در ویب‌سایت مکتبش منتشر می‌شود، به پیش می‌برد. در هر جلسه‌ی والدین، معلمش از توانایی و هوشیاری نسرین تعریف می‌کند و این باعث افتخار من است.
عبدالاحد فرزند بزرگم پانزده ساله و صنف هشتم است. ماگل برادرزاده ام به مکتب فنی حرفوی می‌رود و سطح زبانش خوب شده است. از میان همه، نسرین و امید، صاف و روان آلمانی گپ می‌زنند؛ چیزی‌که در مدت زمانی دو سال برای یک بزرگ‌سال، تقریبا ناممکن است.
ما در شهر کوچکی به نام «هلدینزلیبین» در ایالت «زاکسن انهلت» در شرق آلمان زندگی می‌کنیم. در این شهر، هم ترس از کرونا اکثر مردم را خانه‌نشین کرده است. حضور مردم تنها در سوپر مارکت‌ها قابل دید است که البته رعایت فاصله‌ی اجتماعی حداقل یک متر و نیم، حتمی است. ما باغچه‌ای را در محل خود اجاره کرده‌ایم و روزهایی که هوا خوب باشد، تقریبا نیمی روز را در آنجا سپری می‌کنیم. بیل می‌زنیم، گل و سبزیجات می‌کاریم، می‌نشینیم و قصه می‌کنیم. دو سال است که اوقات بی‌کاری خود را در این باغچه، به سرگرمی سپری می‌کنیم. در این روزهای محدودیت گشت‌وگذار در بیرون و فصل کشت‌وکار، چه جایی بهتر از این! در بیرون تمامی پارک ها و جاهای بازی بسته است؛ اکثر کسانی‌که باغچه دارند، مثل ما همراه با فرزندان شان در آنجا وقت می‌گذرانند؛ آنهایی که دوست ندارند باغ داشته باشند، برنامه‌های خود را دارند؛ فعلا که وضع در بزرگ‌ترین اقتصاد اروپا همین است، ببینیم جولان کرونا در روزها و هفته‌های آینده چه خواهد کرد.
