در شماره‌ی گذشته، در رابطه با مشکلات حاد جنسی، مواردی را یادآور شدم که مهم‌ترین آن‌ها، اختلالات جنسی، کمبود تمایل جنسی، بی‌زاری جنسی، برانگیختگی جنسی، مشکل نعوظ مردان، اختلال تحریک جنسی زنان، اختلال ارگاسمی زنان، اختلال ارگاسمی مردان و اختلال انزال زودرس مردان نام برد که در این بخش به توضیح هر کدام آن‌ها می‌پردازم.
اختلال کمبود تمایل جنسی: در این اختلال تخیلات جنسی و میل برای فعالیت جنسی کم است. این اختلال در زنان رایج‌تر از مردان است. در زنان ۳۳٪ و در مردان ۱۶٪ است. مردان مسن بیشتر مبتلا به این اختلال استند. عوامل طبی و دارویی مختلفی در سبب‌شناسی این اختلال مطرح شده است. عوامل روان‌شناختی مطرح‌شده در این خصوص را می‌توان به دیگر اختلالات روانی مثل: افسردگی و سایکوتیک گرایش به همجنس و اختلال در هویت جنسی، پارافیلیاها، ترس از حاملگی، گناه‌آلود دانستن روابط جنسی، نداشتن جذابیت شریک جنسی و ترس از نزدیکی و صمیمیت اشاره کرد.
درمان اختلال کم بودن میل جنسی:
این نوع اختلال از حادترین اختلالات جنسی است و معمولا ترکیبی از نتیجه‌ی روان‌درمانی‌های فردی و دونفری است. ممکن است در برخی زمان‌ها برای درمان این اختلال از دارودرمانی استفاده شود. در مواردی که به طور غیر طبیعی سطح ماده‌ای «تستوسترون» در خون پایین‌تر می‌رود، داروهای تقویتی «تستوسترونی» تجویز می‌شود. در غیر این صورت، تجویز داروهای «تستوسترون» به این بیماران تأثیر مثبتی ندارد.
این اختلال با نشانه‌های تهوع، اضطراب، نفس‌تنگی یا حتا با اختلالات بی‌زاری جنسی منتهی می‌شود. اگر اجتناب از تماس با شریک جنسی و با خود نشانه‌های پانیک «نوعی حمله‌ی عصبی» همراه باشد، فرد مبتلا به این اختلال از داشتن روابط جنسی اجتناب کرده و از رابطه‌ی جنسی لذت نمی‌برد.
اختلالات برانگیختگی جنسی:
این نوع اختلال عبارت از ناتوانی در دست‌یابی به کسب برانگیختگی فزیولوژیکی یا شناختی است. در این اختلال، هیجان کافی برای برقراری رابطه‌ی جنسی ایجاد نمی‌شود. طرفین دچار اختلال نعوظ در مردها و اختلال برانگیختگی در زنان به وجود می‌آید. اختلال نعوظ به علت شیوع زیاد و مشکلات وسیع اهمیت بیشتر دارد.
اختلالات نعوظ مردان:
در این اختلال، فرد توانایی لازم برای مقاربت را ندارد یا اگر نعوظ کافی دارد به دست آورد آن را در حین رابطه‌ی جنسی از دست می‌دهد. در صورت ادامه‌ی اختلال، از این وضعیت به حیث روش تشخیص استفاده می‌کنند. این اختلال در مردان جوان۸٪ و با بالا رفتن سن، این اختلال افزایش می‌یابد. آلفرد کنزی، این اختلال را ۷۵٪ در مردهای هشتادساله گزارش کرده است. دلایل گوناگونی سبب ایجاد این اختلال می‌شود. دلایل عضوی یا روان‌شناختی یا همزمان هر دو می‌تواند، باشد.
در افراد جوان، علل آن روان‌شناختی و در افراد مسن علت عضوی دارد. می‌توان از دلایل عضوی آن به دیابت، فشار خون شریانی، مصرف سیگار یا داروها و الکل اشاره کرد. دلایل روان‌شناختی آن افسردگی، وسواس، اضطراب عمل‌کردی، مشکلات بین فردی و نداشتن اعتماد‌به‌نفس است.
اختلال ارگاسمی در زن‌ها:
این اختلال با تأخیر یا ناتوانی در تجربه‌ی ارگاسم به دنبال یک چرخش (سایکل) جنسی طبیعی مشاهده می‌شود و به طور غیر طبیعی زمان رسیدن ارگاسم در زنان طولانی‌تر ازمردان است. این اختلال از شایع‌ترین اختلالات کنُشی جنسی در زنان است. حدود ۵% زنان بالاتر از ۳۵ سال متاهل، دچار این اختلال اند که ممکن است این اختلال موقعیتی باشد؛ به گونه‌ای که در یک موقعیت زن رسیدن به ارگاسم را تجربه ولی در موقعیت دیگر رسیدن به ارگاسم را تجربه نکند.
اختلال ارگاسمی در مردان: در این اختلال مرد با وجود فعالیت کافی جنسی، توانایی تجربه‌ی ارگاسم را ندارد. این اختلال در جوانان و افراد تحصیل‌کرده که به ارضای شریک جنسی خود اهمیت می‌دهند، بیشتر دیده می‌شود. با افزایش سن، معمولا تسلط فرد بر کنترل زمان انزال بیشتر شده و به تدریج می‌تواند زمان این انزال را بیشتر کند. درمان‌های غیر دارویی مثل start-stop و squeeze technique مفید گزارش شده اند.
پس برای داشتن خانواده‌ی سالم و زندگی لذت‌بخش، باید سطح آگاهی تان در زمینه‌ی روابط جنسی زناشویی را ارتقا دهید. تفاوت‌های جنسی تان را درک کنید و ناگفته نباید گذاشت که مطرح شدن این مسائل به بالا بردن سطح آگاهی هر کدام مان کمک می‌کند. در روابط خانواده باید تا می‌توانیم به دنبال آگاهی باشیم.
