نویسنده: فرشته محبوبی
برخی از آدم‌ها با نگاهی متفاوت پای زندگی مشترک می‌ایستند و با همه‌ی وجود، برای سازگارشدن با حالات تازه، برخی‌خواست‌های خود را کنار می‌گذارند و این دوران را از روزهای طلایی زندگی خود می‌شمارند؛
ولی ما همیشه آدمی را که هم‌واره در آیینه تماشا می‌کنیم، نباید هم‌سان آن را در چهره‌ی همسر خود در زندگی مشترک انتظار داشته باشیم.
تجربه‌ها
شهلا‌یوسفزی –نام مستعار- می‌گوید: «مه همیشه شوهری مثل دوست را در زندگی آرزو می‌کردم، پيش خود مي‌گفتم؛ اگر هر ممانعت در زندگی پیش‌کرد، قبول می‌کنم. در بدل، فقط مر درک کنه و دوستم داشته باشه، وقتی که نامزد شدم، نقد و ایراد زیاد از شخصیت خود از او شنیدم، پذیرفتم؛ ولی کم کم جنگ‌های طولانی‌مدت هم میان ما اوج گرفت، شخصیت و حرمت بیش‌تر به خود می‌خواست؛ ولی یک‌طرفه.»
شهلا می‌گوید که شوهرش حتا او را میان خانواده اش سوژه‌ی گرم‌کردن محفل خود قرار می‌داد. «تمسخرم می‌کرد، برایم آینده‌ی زندگی غیر قابل تحمل بود.»
این همه نکات سبب می‌شود که شهلا پیشنهاد فسخ ازدواجش را به شوهرش پیش کند. « در اوایل سوالات نیش‌دار جامعه اذیتم می‌کرد؛ اما بعدها عادی شد.»
مسیح سالم‌زاده عضو جامعه، قصه می‌کند: «مه چندان به دخترا باور نداشتم، بلاخره به خواست فامیل نامزد شدم، عادت‌های ما خیلی متفاوت است، تفاهم کم‌تر بین ما است. خلص خواست‌هایی دارم که می‌خواهم همسرم به تک تک حرف‌هایم بله گفته و روی عمل پیاده کنه؛ اما با دلیل‌های گوناگون سرپیچی می‌کنه. کم کم نسبت به هم‌دیگه دل‌سرد شدیم. مساله‌ی جداشدن را هیچ‌گاهی ذکر نکردم، هرچند که اکنون برایم این رابطه ارزش زیاد ندارد، فقط انتظار یک فرصت را می‌کشم، اگر نشد باید تصمیم‌گرفت.»
کدام یک رابطه‌ی نامزدی را سرد می‌کنند، پسران یا دختران؟
عشق به معنای افراط است؛ افراط در دوست‌داشتن.
شاید یک تن از این جفت، عشق را با قید و دعواهای سنگین ابراز می‌کند؛ یعنی هم‌واره دوست دارد نامزدش فرصت بیش‌تر را با وی سپری کند، چه تلفنی باشد و یا دیداری؛ دوست‌دارد، تمام موضوعات شخصی نامزد خود را بداند و از رمز فیسبوک شروع تا رمز گوشی هم‌راه؛ انتظار دارد، هر آن‌جا که برود از قبل نامزد خود را اطلاع بدهد؛ هنگامی که دعوا می‌کنند، انتظار دارد اول نفر مقابل به حرف‌زدن پیش شود.
هم‌سان این‌ها هزاران موضوع دیگری بین نامزدان رد و بدل می‌شود که منشای اصلی آن برمی‌گردد به عشق افراطی.
یک نکته را نباید فراموش کرد که این روال زندگی، یک طرف را خسته می‌کند و این‌جا است که زندگی شکل اجباری را به خود می‌گیرد.
به یاد داشته باشید، این چند موضوع در روابط نامزدی گاه از طرف دختر، گاه از طرف پسر چشم‌گیر است.
کدام نکات باید در دوران نامزدی مراعات شود؟
۱٫ هرگز به حریم شخصی نامزد تان وارد نشوید و اجازه ندهید او هم حریم شما را زیر پا بگذارد، مثلا؛ آزمون عشق راه نیندازید و به او نگویید؛ «اگر مرا دوست داری با فلانی قطع رابطه کن!»
۲٫ یک راز مگو باید پیش خود تان باشد. برخی از رازها در باره‌ی گذشته‌ی تان می‌تواند کام رابطه‌ی شیرین شما را تلخ کند. اگر فکر می‌کنید گفتن همه رازها در دوران نامزدی کار درستی است، سخت در اشتباهید.
۳٫ تقاضای روابط جنسی نداشته باشید!
۴٫ انتظارات عجیب از نامزد تان نداشته و حرمت‌ها را نگه دارید
۵٫ نامزد خود را مال خود فکر نکنید که فقط با شما باشد.
۶٫دروغ نگویید، بگذارید طعم زندگی با شیرینی واقعیت‌ها پر شود.
۷٫ دامن نزنید، دعوایی که فقط بین دو نفر صورت می‌گیرد، بر علاوه‌ی این که مساله حل نمی‌شود؛ بل یک عقده جا می‌ماند.
۸٫ مقایسه نکنید. وقتی وارد رابطه‌ی نامزدی می‌شوید این پرسش‌ها را کنار بمانید؛ چه‌قدر جهان‌دیده استید، چه‌قدر تحصیلات بالا دارید، چه‌قدر پول‌دار هستید، فامیل شما از
کدام قوم هست؟
نقش‌خانواده‌ها در پیوند نامزدی جوانان
فرهنگ مداخله از طرف خانواده‌ها در رابطه‌های نامزدی، از قبل بنیادگذاری‌‌شده باقی مانده.
تحلیل‌گران گفته اند که هیچ رابطه‌ی زوج بدون مداخله‌ی نزدیکی‌ها به کشمکش راه پیدا نکرده است؛ اما همیشه این‌طور نیست؛ خانواده‌های هم بودند که با مداخله‌ی مثبت، رابطه‌ها را دوباره پیوند دادند؛ ولی در کل حفظ روابط مسوولیت بزرگی است. زمانی زوج موفق محسوب می‌شوید، که به تنهایی از عهده‌ی تمام مسایل شخصی تان بیرون شوید.
دلیل سردشدن رابطه‌های نامزدی
مشاوران، دلیل سردشدن رابطه‌های نامزدی را بیش‌تر متعلق به جوانان کرده و می‌گویند: «کم‌اعتمادی‌ای که میان جوانان موج می‌زند، تاثیر به شدت بالایی روی رابطه‌ها دارد.»
جامعه‌ی ما مملو از آدم‌های خوب، صادق، شکست‌خورده و بداخلاق است که تجزیه شده و به کسانی رسیده که حق‌دارش بودند و یا هم نبودند.
بیش‌تر جوانان‌که تجربه‌ی ناخوش از عاشق یا معشوقه‌ی خود نداشته و کم‌باور بوده اند، از همان عینک به نامزد خود نیز نگاه کرده و همیشه تحت کنترل می‌داشته باشند و هر آن موضوع را با فشار می‌قبولانند، که منجر به سردشدن رابطه‌ها شده است.
عقیده‌های دانش‌مندان
دانش‌مندان می‌گویند: «یکی از مشکلاتی که در دوران عقد به وجود می‌آید و جزو رایج‌‌ترین آن‌ها هم محسوب می‌شود، ناتوانی دختر و پسر برای مدیریت اظهارنظرهای خانواده‌ها است.»
نظارت، حساسیت و حتا حسادت خانواده‌ها به عضو جدیدی که به جمع آن‌ها اضافه شده، ممکن است باعث ایجاد کدورت جدی شود .اکثریت رابطه‌های نامزدی از همین‌جا سست می‌شود.
موضوعات شخصی دیگری که میان دو نامزد پیدا می‌شود، از عقیده‌هایی است که از محیط خانه تا اجتماع برگرفته اند؛ یعنی نامزدها اکثریت دعواهای والدین خود را که از بستر، کم‌حرمتی و پرخاشگری برمی‌خیزد، نکته‌برداری کرده، گوش‌زد همسر خود می‌کنند، که مبادا فردا را در آیینه‌ی امروزه نگاه نکنند؛
یعنی این طبقه از زوج‌ها با شدتی که پیش می‌آیند باعث برهم‌زدن روابط نامزدی خود می‌شوند.
راه بیرون‌رفت
راه حلی را که کارشناسان پیشنهاد می‌دهند این است که نباید شروع هر پیوند را از تجربه‌های تلخی که دیگران بازگو کردند، پند گرفته و روی زندگی خود پیاده کرد؛ چون هر زندگی بستگی به افکار و عقاید خود شخص دارد.
دوره‌ی نامزدی دوره‌ی شناخت دو طرف است. بیاییم این دوره را با چهره‌ی اصلی خود، دیگران را به خصوص همسر خود را آگاه سازیم؛ چون این دوره برگشت ندارد، جاده‌ی یک‌طرفه‌ای است که بلاخره به زندگی مشترک امتداد یافته و خاتمه می‌یابد.
نتیجه‌گیری
من فکر می‌کنم، قبل از انتخاب همسر، باید اول خود را آماده‌ی یک زندگی پرمسوولیت کرد.
دقت کنید، تشکیل‌خانواده تنها در تعداد نفوس آن نیست! در قدم نخست درک دو طرف شرط است، که در موجودیت آن حد و مرز محبت را هیچ کس تعیین نخواهد کرد.
یک نکته را باید ذکر کرد؛ اگر ستون هر خانه فقط با گذشت، محبت و حرمت‌ها مستحکم شد، هیچ توفانی نمی‌تواند سکون همان خانه را برهم بزند.
