پدری که درس خواندن دخترانش را وظیفه می‌داند

منبع: کمیته‌ی سویدن

میاخان، یکی از باشندگان مرکز ولایت پکتیکا است که روزانه مسیر ۱۲ کیلومتری را با موترسایکل طی می‌کند تا دخترانش را به مکتب برساند. او چند ساعت منتظر می‌ماند تا دخترانش، از مکتب رخصت شوند و دوباره آن‌ها را به خانه بر می‌گرداند. میاخان، همه‌روزه این کار را تکرار می‌کند.

او می‌گوید: «خودم درس نخوانده‌ام و روزانه مزدورکاری می‌کنم؛ اما تعلیم دخترانم برایم خیلی با ارزش است؛ زیرا در منطقه‌ی ما داکتر زنانه وجود ندارد. این بزرگ‌ترین آرزوی من است که دخترانم همانند پسرانم آموزش ببینند.»

میاخان، در حال حاضر دخترانش را همه‌روزه به مکتب نورانیه که از طرف کمیته‌ی سویدن برای افغانستان اعمار شده، می‌برد و این موضوع، نشان‌دهنده‌ی علاقه‌ی مردم روستا به آموزش است.

یکی از دختران میاخان، می‌گوید: «خوشحالم که درس می‌خوانم. امسال در صنف ششم استم. پدرم یا برادرم هر روز ما را با موترسایکل به مکتب می‌آورند و زمانی که رخصت می‌شویم، دوباره ما را به خانه بر می‌گرداند.»

سه دختر میاخان، در حال حاضر، در مکتب نورانیه درس می‌خوانند. دو دختر او، صنف شش و یک دختر دیگر او صنف پنج است.

گذشته از ناامنی‌ها و محدودیت‌های فرهنگی، در یک ولایت سرحدی افغانستان این گونه علاقه‌مندی برای درس خواندن، نشانه‌ی بزرگی از تغییر مثبت است. برای اثبات همین ادعا؛ کمیته‌ی سویدن برای افغانستان، در ساحات مختلف ولایت پکتیکا صدها صنف روستایی و مکاتب ابتدایی راه‌اندازی کرده که قسمت بزرگی از آن را، دانش‌آموزان دختر تشکیل می‌دهد.

در مکتب دخترانه‌ی نورانیه، حدود ۲۲۰ دانش‌آموز دختر، مشغول درس خواندن تا صنف ششم اند.