شب گذشته (۲ جوزا)، پس از افطار، بیشتر شهرهای افغانستان شاهد شلیک‌های هوایی به مناسبت تجلیل از عید فطر بود که ساعتی پس از آن، دولت عربستان اعلام کرد که روز شنبه، اول عید نیست.
شلیک‌های هوایی اما، آن‌چنان با شدت ادامه داشت که آسمان شهر پلخمری مرکز ولایت بغلان، شاهد هزاران گلوله‌ی آتشین بود. این گلوله‌ها، از اطراف شهر و از بیخ گلوی مقر فرماندهی پولیس و پایگاه‌های امنیتی شلیک شدند.
این گلوله‌ها، تنها از سوی تفنگ‌داران غیرمسؤول نه، بلکه از سوی برخی از نظامیان نیز، شلیک شدند.
محل سکونت ما، چنان به نظر می‌رسید که باشندگانش سلاحی ندارند؛ اما شلیک هوایی برای تجلیل از عید، نشان داد که خانواده‌های کمی بی‌اسلحه اند.
از سویی هم، این موضوع به وضاحت بیان می‌کند که شهروندان افغانستان، هنوز تفنگ را وسیله‌ی شادی و تجلیل از مناسبت‌های خوشی خود می‌پندارند؛ در حالی که تفنگ، از گذشته تا امروز عامل تباهی، بربادی و خون‌ریزی‌های فراوان در کشور بوده است.
با توجه بر پدید آمدن تغییر در رفتار، سلوک و باورها تازه‌ی پس از جنگ میان مردم، دیده می‌شود که هنوز تفنگ و شلیک از روان و فکر بسیاری‌ها بیرون نشده و تغییر فرهنگ نیازمند کار فراوانی ست.
در بُعد دیگر، به روشنی دیده می‌شود که پولیس به عنوان تطبیق‌کننده‌ی قانون، در امر مبارزه با خلل اندازان امنیتی و ناقضان قانون عاجز است و از سویی دیگر، موجودیت اسلحه سبب شده که زورمندان حتا از نیروهای امنیتی نیز قوی‌تر باشند.
عید در افغانستان، همه‌ساله همین‌گونه تجلیل می‌شود، شلیک‌های سبک و سنگین که زیان‌هایی نیز به مردم وارد کرده است.
اجمل عمری، باشنده‌ی شهر پلخمری، در صفحه فیسبوکش نوشته است که یکی از گلوله‌های شلیک شده‌ی دیشب، به برادر کوچکش که در داخل حویلی قدم می‌ز‌د، اصابت کرده که خوش‌بختانه به او آسیبی نرسیده است.
شمار دیگری از کاربران فیس‌بوک نیز، از نیروهای امنیتی انتقاد کرده و نوشته‌اند: “وقتی نیروهای امنیتی خود فیر شادیانه می‌کنند، از مردم عام چی گله؟”
