طبق عادت همیشگی، روز گذشته سری به برگه‌ی فیسبوکم زدم، پست‌ها را که بالا و پایین می‌کردم، با خبری از ازدواج زوجی در دایکندی روبه‌رو شدم که به‌تازگی زندگی مشترک‌شان را آغاز کرده و پول جهیزیه‌ی شان را به گونه‌ی نقدی به خانوادههای نادار توزیع کرده‌اند.
گل‌جان سمر و علی‌احمد امیری‌نژاد، زوجی است که روز شنبه (۶ جدی)، در شهر نیلی، مرکز ولایت دایکندی ازدواج کردند. آن‌ها معادل جهیزیه‌ی‌شان که بالغ بر ۱۵۷ هزار افغانی می‌شد را برای ۴۷ خانواده‌ی بی‌جاشده و نادار در این ولایت، کمک کرده‌اند.
به دلیل این‌که دایکندی ولایتی دورافتاده است، به‌سختی توانستم با این زوج تماس برقرار کنم. گل‌جان سمر در گفت‌وگو با روزنامه‌ی صبح کابل، می‌گوید که علت‌های زیادی داشته که آن‌ها تصمیم گرفته‌اند، به‌جای خرید لوازم ضروری برای زندگی جدیدشان، پول آن را به خانوادههای نادار توزیع کنند.
خانواده‌هایی که از سوی این زوج کمک دریافت کرده، بیشتر آن‌هایی‌اند که به دلیل جنگ‌های داخلی از ولایت‌های همجوار دایکندی؛ چون هلمند و ارزگان آواره شده و به نیلی -مرکز دایکندی- پناه آورده‌اند.
بانو سمر می‌گوید: «بسیاری از خانواده‌هایی که در نیلی پناه آورده‌اند، سرپناه ندارند، یا هم اگر سرپناه دارند، کم‌ترین مواد سوختی ندارند. ما سعی کردیم، در زیباترین روز زندگی خود، لبخند تقدیم خانه‌های مستمند و مهاجر بکنیم تا مواد سوختی تهیه کنند.»
گل‌جان سمر و علی‌احمد امیری‌نژاد، زوجی است که روز شنبه (۶ جدی)، در شهر نیلی، مرکز ولایت دایکندی ازدواج کردند. آن‌ها معادل جهیزیه‌ی‌شان که بالغ بر ۱۵۷ هزار افغانی می‌شد را برای ۴۷ خانواده‌ی بی‌جاشده و نادار در این ولایت، کمک کرده‌اند.
این زوج می‌گویند که کمک‌ها را به گونه‌ی نقدی و متناسب بر تعداد خانواده‌ها و سطح نیازمندی‌شان توزیع کرده‌اند تا برای شان مواد غذایی و سوختی تهیه کنند.
گل‌جان، تأکید می‌کند که ازدواج یک امر شخصی است و شرایط مراسم عروسی باید از سوی زوج تعیین شود. «خواهش ما این است که مراسم عروسی‌شان را ساده بگیرند. وضعیت زندگی دیگرا هم دیده شود. از قید یک سلسله رسم و رواج‌هایی که به فرهنگ تبدیل شده، بیرون شوند.»
هرچند، بیشتر خانواده‌هایی که در ولایت دایکندی زندگی می‌کنند، سنتی‌اند؛ اما این زوج بر اساس تصمیم مشترک خانوادههای شان، عروسی‌شان را در سالنی در مرکز این ولایت، به گونه‌ی مختلط برگزار کرده‌اند.
این زوج هر دو باشنده‌ی ولایت دایکندی اند و پس از نزدیک به ۵ سال آشنایی باهم زندگی مشترک‌شان را آغاز کرده‌اند. گل‌جان سمر در حال حاضر کارمند یکی از نهادهای خصوصی در دایکندی است و شوهرش نیز در دولت کار می‌کند.
این نخستین بار نیست که یک زوج هزینه‌ی عروسی و یا جهیزیه‌ی عروسی‌شان را به افراد نادار کمک می‌کنند. پیش‌تر، مهدوی دیوان و خاطره اکبری، باشنده‌ی اصلی ولایت دایکندی که فعلاً در کابل زندگی می‌کنند، نیز هزینه‌ی ازدواج شان را به فقرا و نیازمندان کمک کردند. آن‌ها تنها یک مراسم ساده با حضور ۱۲ نفر از اعضای خانواده‌ی شان برگزار کردند.
هم‌چنان چندی پیش‌تر از این زوج نیز، سمیرا راشدی و نسیم فهیمی، هزینه‌ی عروسی‌شان را که ۸۰ هزار افغانی در نظر گرفته بودند، به ۳۶ خانواده کمک کردند. این زوج نیز از ولایت دایکندی هستند.
گفتنی است که افغانستان از کشورهایی است که هنوز هم در آن جشن‌های عروسی با پول گزاف برگزار می‌شود که رسم و رواج‌های ناپسند و رقابت‌های خانوادگی مهم‌ترین عوامل آن است.
این‌گونه رسم و رواج‌ها سبب شده که شمار زیادی از جوانان، نتوانند ازدواج کنند و یا هم اگر ازدواج کردند، زیر بار قرض‌ها گم شوند.
