نویسنده: جنیفر هنسیلر
منبع: سی.ان.ان
برگردان: ابوبکر صدیق
با خروج نظامیان امریکایی از افغانستان، اعضای کنگره امریکا و فعالان حقوق زنان افغانستان، دست‌آوردهای اخیر زنان افغانستان را در معرض تهدید و نابودی می‌بینند. جو بایدن رییس‌جمهوری امریکا گفته است؛ عملی کردن تصمیم خروج نیروهای امریکایی در اول ماه می سال روان میلادی که میان اداره‌ی دونالد ترامپ و طالبان توافق شده است، دشوار است.
در حالی که خروج نیروهای امریکایی بدون در نظرداشت وضعیت، نگرانی جدی را ایجاد کرده و عملی شدن تقسیم اوقات خروج نظامیان امریکایی در اول ماه می توأم با عواقب ناگواری خواهد بود.
فاطمه گیلانی، از زنان فعال و یکی از چهار بانوی عضو تیم مذاکره‌کننده‌ی دولت افغانستان با طالبان، می‌گوید: در اواخر روند صلح و امنیت میان زنان افغانستان به یک بحث جدی تبدیل شده است.
فوزیه کوفی یکی دیگر از اعضای بانوی هیئت مذاکره‌کننده‌ی دولت افغانستان با طالبان می‌گوید: در ۲۰۰۱ زمانی که رژیم طالبان سرنگون شد، من با صدها هزار و میلیون‌ها شهروند افغانستان بدون این‌که کسی از نوع پوشش لباس ما چیزی پرسان کند، در جاده‌های کابل قدم می‌زدیم. بانو کوفی که عضویت پیشین شورای ملی افغانستان را نیز دارد، می‌افزاید: «برایم مهم نبود که چه کسی در افغانستان است، نظامیان یک قدرت بزرگ جهان یا کشور دیگری در این‌جا حضور دارند. مهم این بود که من به‌عنوان یک انسان، آزادانه قدم می‌زدم و آزادانه نفس می‌کشیدم.»
دست‌آوردها نابود می‌شود
خانم گیلانی در یک گفت‌وگوی خودمانی اظهار داشت: خروج نیروهای امریکایی باید خیلی محتاطانه صورت بگیرد. خانم کوفی تأکید کرد؛ اگر نیروهای خارجی اکنون افغانستان را ترک کنند، نتیجه به صلح نمی‌انجامد.
میشل والتز (Michael Waltz) عضو حزب جمهور خواه از فلوریدا در کنگره که قبلاً به‌عنوان رییس نهاد زنان، صلح و امنیت کار کرده است، گفت که زمانی که در جمع نظامیان خاص امریکا در افغانستان خدمت می‌کرده شاهد شلیک شدن به دختران مکتب بوده است او افزود: «به چهره‌های آن‌ها – دختران مکتب – گلوله اصابت کرده بود. ما برای حقوق زنان به‌سختی مبارزه کردیم و بایدن از آن پاسداری شود.»
سین جین شائین، نماینده دموکرات‌ها در کنگره، به سی.ان.ان، می‌گوید که ما خیلی نگران هستیم، اگر نیروهای امریکایی از افغانستان بیرون شوند، از دست‌آوردهای زنان افغانستان حمایت نمی‌شود. او گفت: من مطمینم و باور دارم، حقوق بشر و حمایت از حقوق زنان، یک بخش از دست‌آوردهای ما پس از ورود به افغانستان است؛ اما مطمین شدن در مورد ثبات و نظام آینده این کشور و ایجاد یک توافق هم‌چنان حیاتی است.
لوییز فرانکل، نماینده‌ی فلوریدا که هم‌چنان به‌عنوان رییس نهاد زنان، امنیت و صلح کار کرده است، نگرانی خود را در مورد زنان افغانستان ابراز کرده و می‌گوید که دست‌آوردهای زنان افغانستان در چند دهه پسین، نابود خواهد شد. او گفت: ما نمی‌خواهیم به عقب برگردیم، زنان در کنگره از نزدیک با اداره‌ی امریکا کار می‌کنیم تا هر آن‌چه لازم است را انجام دهیم و مطمین شویم که دست‌آوردها و توسعه حقوق زنان ادامه می‌یابد.
اداره‌ی بایدن همواره تأکید کرده است؛ توافق میان دولت افغانستان و طالبان باید از ارزش‌های حقوق بشری به‌ویژه زنان و اقلیت‌ها حمایت کند.
گفت‌وگوهای طالبان و دولت افغانستان به حمایت امریکا در سپتامبر سال گذشته در دوحه آغاز شد که توسعه اندکی به‌دنبال داشت، قتل، حمله بالای غیرنظامیان و نیروهای امنیتی – دفاعی از طرف طالبان ادامه یافت و وزارت خارجه امریکا در هفته روان در واکنش به آن گفت: «افزایش خشونت‌ها غیرقابل تحمل است.»
قربانیان خط مقدم
شهرزاد اکبر، رییس کمیسیون حقوق بشر افغانستان با اشاره به گفت‌وگوهای صلح، گفته است که در ترکیب هیئت گفت‌وگو کننده‌ی صلح، به‌ویژه نشست مسکو توازن جنسیتی مراعات نشده است.
او در نشست سازمان ملل متحد در ماه مارچ گفت: در روندی که زنان در آن نقش نداشته باشند، اعتماد عمومی نسبت به آن روند کاهش می‌یابد.
انی فورزهایمر (Annie Pforzheimer) دیپلومات بازنشسته امریکا و معاون ماموریت نیروهای بیرونی از سال ۲۰۱۷ – ۲۰۱۸ در افغانستان و معاون نماینده‌ی خاص وزارت خارجه امریکا در امور افغانستان از مارچ ۲۰۱۹ می‌گوید: «میان آن‌چه در گفتار برای حمایت از حقوق زنان افغانستان گفته می‌شود تا آن‌چه عملاً انجام می‌شود، تفاوت است.» او که اکنون عضو مرکز مطالعات استراتژیک بین‌المللی است، می‌گوید: «اداره‌ی کنونی امریکا تا اکنون تصمیم درستی گرفته است.» او افزوده است: «چیزی که ما را نگران ساخته، تعیین یک زمان دیگر برای خروج نیروهای امریکایی از افغانستان است. اگر شرایط به‌صورت بنیادی تغییر کند و توافقی به میان بیاید که در آن از حقوق و دست‌آوردهای زنان، جوانان و اقلیت‌های قومی – مذهبی حمایت شود، بهتر است.»
او می‌گوید که ایجاد چنین شرایطی به یک آتش‌بس نیاز دارد تا یک گفتمان اجتماعی را برای ایجاد یک نقشه راه‌حل سیاسی فراهم کند. خانم فورزهایمر (Annie Pforzheimer) گفت: به‌صورت مثال اگر روند صلح به‌صورت بنیادی رو تمام موضوعات به توافق نرسد، بدون شک که آغاز‌گر یک جنگ دیگر است.
بانو شهرزاد، هشدار داده است که عجله روی روند مذاکرات صلح، کشور را به سمت یک بن‌بست دیگر می‌کشاند. هر توافقی در رابطه به صلح باید در روشنایی افکار عامه صورت گیرد تا روند صلح به موفقیت برسد. باورها بر این است که یک صلح شکننده در افغانستان، منجر به آغاز جنگ داخلی در کشور می‌شود.
خانم فورزهایمر گفت: حقوق زنان، اقلیت‌ها و جوانان همواره توأم با خشونت است و خشونت‌ها بیشتر روی آن‌ها تأثیر دارد؛ بنابراین آنان در خط اول قربانی قرار دارند. در بحبوحه‌ی گفت‌وگوهای صلح افغانستان، آنتونی بلینکن، وزیر خارجه امریکا در نامه‌ای به اشرف‌غنی، به شریک ساختن قدرت در نظام آینده تأکید کرد.
پیشنهاد والتز
والتز گفت که ما یک پیشنهادی به دولت امریکا داریم. دولت امریکا باید نظام قانونی به اساس ارزش‌های دموکراسی و انتخابات همه‌شمول که سال‌ها برای دفاع از آن مبارزه شده است را نباید نادیده بگیرد که حقوق زنان بخش کلیدی آن را شکل می‌دهد. افزون بر آن؛ در رابطه به این‌که گروه طالبان با القاعده قطع رابطه میکنند یا از حقوق زنان و اقلیت‌های قومی – مذهبی در افغانستان حمایت میکنند، بدبینی‌های زیاد وجود دارد.
شائین گفته است که طالبان هنوز به‌صورت روشن اعلام نکرده‌اند که از حقوق زنان و اقلیت‌های مذهبی – قومی در افغانستان حمایت میکنند. او هم‌چنان گفت که به‌صورت روشن و واضح معلوم نیست که طالبان روابط خود را با القاعده و سایر گرو‌‌های تروریستی قطع کرده باشند.
او گفت؛ اگر طالبان به فکر نبودن یک نظام باثبات در آینده افغانستان و تنها به خروج ما معطل شده‌اند، بگذارید انتظار بکشند. آن‌ها می‌توانند مدت طولانی انتظار داشته باشند تا اهداف خود را در رابطه افغانستان به دست بیاورند.
