درنگی بر اخراج اجباری مهاجران از آلمان

مجیب ارژنگ
درنگی بر اخراج اجباری مهاجران از آلمان

پنج‌شنبه‌ی هفته‌ی گذشته، هواپیمایی که ۳۹ پناه‌جوی اخراجی افغانستان را در خود داشت، از آلمان به کابل رسید.
پیش از ۲۰۱۶، هیچ پناه‌جوی افغانستانی، از آلمان به گونه‌ی اجباری به افغانستان برگردانده نشده بود؛ اما روند اخراج اجباری پناه‌جویان افغانستانی از آلمان، پس از ۲۰۱۶ شروع شد که در حال حاضر، شمار پناه‌جویانی که به اجبار از آلمان به افغانستان بازگشتانده شده اند، به ۹۰۰۰ می‌رسد.
پس از ۲۰۱۴ که مهاجرت میلیونی آسیایی‌ها به اروپا شکل گرفت، در میان کشورهای اتحادیه‌ی اروپا، آلمان تنها کشوری بود که شمار زیادی از پناه‌جویان را در خود جا داد.
در حال حاضر، آلمان نیز بیشتر از دیگر کشورهای اروپایی، در تلاش جذب مهاجران است؛ اما با تفاوت این که می‌خواهد مهاجران دل‌خواه خویش را از میان میلیون‌ها مهاجر دست‌چین کند.
آلمان، در تازه‌ترین اقدامش در تلاش جذب نیروی کار حرفه‌ای از میان مهاجران است. این کشور، با تفاوت‌گذاشتن میان مهاجران، از یک سو می‌خواهد روحیه‌ی مهاجر‌ستیزی خود را پنهان کند و از سوی دیگر به دلیل کم‌بود نیروی کاری حرفه‌ای، در بیشتر از ۴۰ درصد کارخانه‌های صنعتی کوچک، مهاجران حرفه‌ای جذب کند.
آلمان به دلیل‌های اقتصادی-اجتماعی و سیاستی که در برابر مهاجران دارد، همواره کشور مورد نظر پناه‌جویان افغانستانی در اتحادیه‌ی اروپا بوده است؛ این باعث شده است که شمار پناه‌جویان افغانستانی در مقایسه با هر کشور دیگر اروپایی، در آلمان بیشتر باشد.
هجوم بیش از اندازه‌ی مهاجران در آلمان، باعث شده است که این کشور در سیاست‌های خود در برابر مهاجران بازنگری کرده و قواعد دشوار‌تری را در رابطه به مهاجران به اجرا بگذارد.
آلمان، در حالی ۳۹ پناه‌جوی افغانستان را در پنج‌شنبه‌ی هفته‌ی گذشته به اجبار به افغانستان برمی‌گرداند که این کشور، بدترین وضعیت امنیتی و سیاسی خود را در یک‌و نیم دهه‌ی اخیر تجربه می‌کند.
افغانستانِ پیش از ۲۰۱۶، به مراتب امن‌تر از افغانستانِ امروز بود؛ اما با گسترش ناامنی و تنش‌های سیاسی در افغانستان پس از ۲۰۱۶، روند اخراج اجباری پناه‌جویان افغانستان از آلمان نیز شروع شده و در حال افزایش است.
افغانستان در حال حاضر، به دلیل اختلاف‌های درونی برای قدرت‌خواهی و مسأله‌ی گفت‌و گوهای میان‌افغانی، در بدترین وضعیت سیاسی خود قرار دارد. از سویی هم بیشتر شاهراه‌های افغانستان که پایتخت را به ولایت‌های دیگر وصل می‌کند، از امنیت کامل بر خوردار نبوده و در هر چند کیلو‌متری این شاهراه‌ها، طالبان ایست‌های بازرسی ایجاد کرده اند که روزانه ده‌ها شهروند افغانستان را یا به گلوله می‌بندند یا هم به گروگان می‌گیرند.
در شرایط کنونی افغانستان، آلمان برای اخراج اجباری پناه‌جویان افغانستانی از این کشور، هیچ‌گونه دلیل منطقی‌ای نمی‌تواند ارائه کند؛ مگر این که از حق حاکمیت کامل خود بر قلمرو خویش به گونه‌ی قرون ‌وسطا بهره گرفته و اجازه‌ی ماندن شهروندان کشورهای دیگر را در این کشور ندهد.
اخراج اجباری پناه‌جویان افغانستانی از آلمان، همواره واکنش‌های تند نهادهای حقوق بشر و حقوق پناهندگان را به همراه داشته است.
از سویی هم، به اساس ماده‌ی ۳۲ و ۳۳ کنوانسیون امور پناهندگان (۱۹۵۱)، آلمان به هیچ وجه حق اخراج پناه‌جویان افغانستانی را در شرایط کنونی ندارد؛ اما با این هم، ناتوانی دولت افغانستان و کوتاهی کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان، برای نظارت از تطبیق کنوانسیون‌های مربوط به حقوق و امیتازهای پناهندگان، باعث شده است که روند اخراج اجباری پناه‌جویان افغانستان از آلمان ادامه یابد. درنگی بر اخراج اجباری مهاجران از آلمان
پنج‌شنبه‌ی هفته‌ی گذشته، هواپیمایی که ۳۹ پناه‌جوی اخراجی افغانستان را در خود داشت، از آلمان به کابل رسید.
پیش از ۲۰۱۶، هیچ پناه‌جوی افغانستانی، از آلمان به گونه‌ی اجباری به افغانستان برگردانده نشده بود؛ اما روند اخراج اجباری پناه‌جویان افغانستانی از آلمان، پس از ۲۰۱۶ شروع شد که در حال حاضر، شمار پناه‌جویانی که به اجبار از آلمان به افغانستان بازگشتانده شده اند، به ۹۰۰۰ می‌رسد.
پس از ۲۰۱۴ که مهاجرت میلیونی آسیایی‌ها به اروپا شکل گرفت، در میان کشورهای اتحادیه‌ی اروپا، آلمان تنها کشوری بود که شمار زیادی از پناه‌جویان را در خود جا داد.
در حال حاضر، آلمان نیز بیشتر از دیگر کشورهای اروپایی، در تلاش جذب مهاجران است؛ اما با تفاوت این که می‌خواهد مهاجران دل‌خواه خویش را از میان میلیون‌ها مهاجر دست‌چین کند.
آلمان، در تازه‌ترین اقدامش در تلاش جذب نیروی کار حرفه‌ای از میان مهاجران است. این کشور، با تفاوت‌گذاشتن میان مهاجران، از یک سو می‌خواهد روحیه‌ی مهاجر‌ستیزی خود را پنهان کند و از سوی دیگر به دلیل کم‌بود نیروی کاری حرفه‌ای، در بیشتر از ۴۰ درصد کارخانه‌های صنعتی کوچک، مهاجران حرفه‌ای جذب کند.
آلمان به دلیل‌های اقتصادی-اجتماعی و سیاستی که در برابر مهاجران دارد، همواره کشور مورد نظر پناه‌جویان افغانستانی در اتحادیه‌ی اروپا بوده است؛ این باعث شده است که شمار پناه‌جویان افغانستانی در مقایسه با هر کشور دیگر اروپایی، در آلمان بیشتر باشد.
هجوم بیش از اندازه‌ی مهاجران در آلمان، باعث شده است که این کشور در سیاست‌های خود در برابر مهاجران بازنگری کرده و قواعد دشوار‌تری را در رابطه به مهاجران به اجرا بگذارد.
آلمان، در حالی ۳۹ پناه‌جوی افغانستان را در پنج‌شنبه‌ی هفته‌ی گذشته به اجبار به افغانستان برمی‌گرداند که این کشور، بدترین وضعیت امنیتی و سیاسی خود را در یک‌و نیم دهه‌ی اخیر تجربه می‌کند.
افغانستانِ پیش از ۲۰۱۶، به مراتب امن‌تر از افغانستانِ امروز بود؛ اما با گسترش ناامنی و تنش‌های سیاسی در افغانستان پس از ۲۰۱۶، روند اخراج اجباری پناه‌جویان افغانستان از آلمان نیز شروع شده و در حال افزایش است.
افغانستان در حال حاضر، به دلیل اختلاف‌های درونی برای قدرت‌خواهی و مسأله‌ی گفت‌و گوهای میان‌افغانی، در بدترین وضعیت سیاسی خود قرار دارد. از سویی هم بیشتر شاهراه‌های افغانستان که پایتخت را به ولایت‌های دیگر وصل می‌کند، از امنیت کامل بر خوردار نبوده و در هر چند کیلو‌متری این شاهراه‌ها، طالبان ایست‌های بازرسی ایجاد کرده اند که روزانه ده‌ها شهروند افغانستان را یا به گلوله می‌بندند یا هم به گروگان می‌گیرند.
در شرایط کنونی افغانستان، آلمان برای اخراج اجباری پناه‌جویان افغانستانی از این کشور، هیچ‌گونه دلیل منطقی‌ای نمی‌تواند ارائه کند؛ مگر این که از حق حاکمیت کامل خود بر قلمرو خویش به گونه‌ی قرون ‌وسطا بهره گرفته و اجازه‌ی ماندن شهروندان کشورهای دیگر را در این کشور ندهد.
اخراج اجباری پناه‌جویان افغانستانی از آلمان، همواره واکنش‌های تند نهادهای حقوق بشر و حقوق پناهندگان را به همراه داشته است.
از سویی هم، به اساس ماده‌ی ۳۲ و ۳۳ کنوانسیون امور پناهندگان (۱۹۵۱)، آلمان به هیچ وجه حق اخراج پناه‌جویان افغانستانی را در شرایط کنونی ندارد؛ اما با این هم، ناتوانی دولت افغانستان و کوتاهی کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان، برای نظارت از تطبیق کنوانسیون‌های مربوط به حقوق و امیتازهای پناهندگان، باعث شده است که روند اخراج اجباری پناه‌جویان افغانستان از آلمان ادامه یابد.
نداشتن تعهد دولت آلمان به حقوق پناه‌جویان و استفاده‌ی ابزاری و خودخواهانه از پناه‌جویان، باعث شده است که روند اخراج اجباری افغانستانی‌ها از آلمان هم‌چنان دوام پیدا کند؛ این در حالی است که پارلمان آلمان روز جمعه (۲۳ حوت)، مأموریت نظامی این کشور را در افغانستان برای یک سال دیگر تمدید کرد.
حالا این پرسش پیش می‌آید که اگر افغانستان کشوری امن است، چرا مأموریت نظامی آلمان در افغانستان ادامه پیدا می‌کند و اگر امن نیست، آلمان با کدام دلیل‌های قانونی، پناه‌جویان افغانستانی‌ای را که برای فرار از جنگ و وحشت حاکم در این کشور، به آن‌جا فرار کرده اند را بدون میل شان به افغانستان بر می‌گرداند؟
این‌ها همه نشان‌دهنده‌ی نادیده‌گرفتن حقوق پناه‌جویان از سوی دولت آلمان و کوتاهی دولت افغانستان، در تعریف روابط سیاسی‌اش با آلمان است که باعث شده است روند اخراج اجباری پناه‌جویان افغانستانی از آلمان، با وجود شرایط دشوار زندگی در این کشور ادامه پیدا کند.
نداشتن تعهد دولت آلمان به حقوق پناه‌جویان و استفاده‌ی ابزاری و خودخواهانه از پناه‌جویان، باعث شده است که روند اخراج اجباری افغانستانی‌ها از آلمان هم‌چنان دوام پیدا کند؛ این در حالی است که پارلمان آلمان روز جمعه (۲۳ حوت)، مأموریت نظامی این کشور را در افغانستان برای یک سال دیگر تمدید کرد.
حالا این پرسش پیش می‌آید که اگر افغانستان کشوری امن است، چرا مأموریت نظامی آلمان در افغانستان ادامه پیدا می‌کند و اگر امن نیست، آلمان با کدام دلیل‌های قانونی، پناه‌جویان افغانستانی‌ای را که برای فرار از جنگ و وحشت حاکم در این کشور، به آن‌جا فرار کرده اند را بدون میل شان به افغانستان بر می‌گرداند؟
این‌ها همه نشان‌دهنده‌ی نادیده‌گرفتن حقوق پناه‌جویان از سوی دولت آلمان و کوتاهی دولت افغانستان، در تعریف روابط سیاسی‌اش با آلمان است که باعث شده است روند اخراج اجباری پناه‌جویان افغانستانی از آلمان، با وجود شرایط دشوار زندگی در این کشور ادامه پیدا کند.