روز پنج‌شنبه (۳۰ جنوری)، زنان مهاجری که در اردوگاه ویژه‌ی مهاجران به نام موریا به سر می‌برند، به دلیل وضعیت بد این اردوگاه، دست به اعتراض زده اند. این تظاهرات‌کنند‌گان، شعارهایی را زیر نام.- ما زندانی نیستم، مهاجر استیم.- و -ما آزادی می‌خواهیم- با خود حمل می‌کردند.
این مهاجران پس از آن دست به تظاهرات زده اند که ماه‌ها می‌شود به خواست‌های آنان از سوی دولت یونان رسیدگی نشده است.
راه‌پیمایی اعتراضی زنان اردوگاه موریا در جاده‌ی شهر میتیلنی در جزیره‌ی لیسبوس برگزار شد و اعتراض‌کنندگان از شرایط دشوار زندگی در اردوگاه موریا شکایت کردند.
در مطلبی که مهاجرنیوز سه روز پیش به نشر رسانده است؛ سما جویا، یک زن مهاجر افغان که در تظاهرات روز پنج‌شنبه شرکت کرده بود، به مهاجرنیوز می‌گوید: «شرایط زندگی در کمپ موریا غیرقابل تصور است و مهاجران به کم‌ترین امکانات اولیه دسترسی ندارند.»
سما جویا با همسر و چهار کودکش در اردوگاه موریا زندگی می‌کنند؛ او می‌گوید که از ماه سپتمبر به این سو در این اردوگاه به سر می‌برند و تا هنوز برای انتقال شان به جای دیگری تصمیمی گرفته نشده است.
در این تظاهرات که برای رسیدگی به خواست‌های انسانی مهاجران در اردوگاه صورت گرفته است؛ تنها زنان اشتراک کرده اند. زنان دلیل اشتراک نکردن مردان را در این تظاهرات، ممانعت پولیس می‌گویند. سما جویا می‌گوید که اگر مردان در تظاهرات اشتراک کنند، از سوی پولیس دست‌گیر می‌شوند.
شرایط زندگی در اردوگاه‌های ویژه‌ی مهاجران در یونان، دشوار‌تر از آن است که بشود به سادگی آن را تصویرسازی کرد. شمار مهاجرانی که در این اردوگاه‌ها به سر می‌برند، چند برابر بیشتر از اندازه‌ی گنجایش آن است.
در حال حاظر نزدیک به ۴۰ هزار مهاجر در اردوگاه‌های ویژه‌ی مهاجران در یونان به سر می‌برند. این در حالی است که این اردوگاه‌ها تنها گنجایش ۶۲۰۰ مهاجر را دارد. در سال ۲۰۱۹ مهاجرانی که از راه ترکیه وارد یونان می‌شوند، افزایش بی‌سابقه‌ای داشته است.
افت نرخ «لیر» در برابر دالر و محدودیت‌های تازه‌ای که حکومت ترکیه بر مهاجران در این کشور وضع کرده؛ زندگی برای مهاجران در ترکیه را دشوار‌تر از پیش کرده است. روی این دلیل‌ها شمار مهاجرانی که از ترکیه به یونان می‌روند، هر روز در حال افزایش است؛ اما در این اواخر هم ترکیه و هم یونان توجه کم‌تری به وضعیت مهاجران داشته و پیوسته حقوق بشری مهاجران را نادیده گرفته اند.
در اردوگاه‌های ویژه‌ی مهاجران در یونان، شرایط زندگی برای مهاجران افغانستانی دشوار‌تر از زندگی در دورافتاده‌ترین روستای افغانستان است.
در این اردوگاه‌ها مهاجران از امنیت غذایی محروم بوده و همین‌طور به خدمات صحی نیز دسترسی ندارند. از سویی هم به دلیل کندی در روند رسیدگی به پرونده‌های مهاجران، شمار زیاد مهاجران به ناچار ماه‌ها و حتا نزدیک به سه سال را در این اردوگاه‌ها سرگردانی کشیده اند.
زندگی در این شرایط دشوار روانی و جسمی، باعث تشنج در مهاجران شده است. از سویی هم بی‌کاری و بی‌سرنوشتی مهاجران در این اردوگاه‌ها باعث شده است که مهاجران گاهی برای سرگرمی به جان هم بیفتند. کم‌تر روزی هست که در این اردوگاه مهاجران افغانستانی با هم و یا با مهاجران کشورهای دیگر درگیر نشوند.
مهاجران افغانستانی از بس که در این اردوگاه‌ها دشواری زندگی را کشیده اند، نزدیک به ۴۳ درصد آن‌ها خواهان برگشت به افغانستان شده اند؛ این آمار از سوی وزارت مهاجران و بازگشت‌کنندگان سه ماه پیش به نشر رسید .
قرار بر این بود که هیأتی از افغانستان به رهبری وزیر مهاجران و بازگشت‌کنندگان به یونان برود. این هیات قرار بود با دولت یونان وارد گفت‌وگو شده و زمینه را برای بازگشت داوطلبانه‌ی این مهاجران مهیا کند.
البته قرار بود این کار یک ماه و نیم پیش صورت بگیرد؛ اما کوتاهی وزارت مهاجران و بازگشت‌کنندگان، باعث شده است که هنوز هم صدها مهاجر افغانستانی در سرمای جان‌سوز زمستان زیر خیمه‌های بدون برق شب و روز کنند.
در این اردوگاه‌ها وضعیت زنان و کودکان وخیم‌تر از دیگران است. زنان در این اردوگاه‌ها به دلیل درگیری‌های هر از گاهی که میان مردان صورت می‌گیرد، احساس امنیت خود را از دست داده اند؛ این در حالی است که در (۲۹ جنوری) سال گذشته‌ی میلادی، دو مهاجر جوان افغانستان در اردوگاه موریا به ضرب چاقو زخمی شده اند.
از سوی دیگر قرار بود که دولت یونان مهاجران را از جزیره‌ها به شهر‌های دیگر یونان انتقال دهد؛ اما این روند نیز تا هنوز به گونه‌ی کامل تطبیق نشده و از سویی هم عملی به نظر نمی‌رسد.
