وقتی در نتوانستن نیز بایستن هست

خلاصه‌ی گپ این است؛ «عباس کریمی» نخستین شناگر معلول تاریخ ورزش افغانستان است که به بازی‌های پارالمپیک راه می‌یابد.

عباس که با بیرق افغانستان و با عنوان ورزشکار مستقل  (Independent Athlete) در دهمین دوره‌ی رقابت‌های قهرمانی شنای معلولان جهان در لندن شرکت کرده بود، توانست از بین هفتادوسه کشور شرکت‌کننده، در شنای ۵۰ متر پروانه، جواز حضور در رقابت‌های پارالمپیک ۲۰۲۰ توکیو را به دست آورد.

او در دوره‌ی گذشته‌ی این رقابت‌ها که در مکزیکو برگزار شد، در بین ۵۸۰ شناگر شرکت‌کننده از ۷۰ کشور دنیا، توانست نایب قهرمان شود.

عباس کریمی کیست؟

عباس کریمی، در دره‌ی ترکمن پروان بدون آن‌ که دست داشته باشد، به دنیا آمد. همه نگران وضعیت او بودند؛ اما عباس وقتی بزرگ شد، بدون ترس و واهمه به مکتب رفت.

استعدادش را تثبیت کرد و به دلیل مشکلاتی که داشت، مکتب را رها و به هنرهای رزمی رو آورد. در ورزش‌های رزمی پیشرفت خوبی داشت تا این‌ که علاقه‌مند شنا شد و در چهارده سالگی، نخستین بار در کابل به حوض آب پرید. شنا بدون داشتن دست، مشکل بود؛ اما عباس تسلیم نشد و با وجودی ‌که روزها با خودش کلنجار می‌رفت که آیا راه را درست آمده است یا نه، زیر نظر «قاسم‌علی حمیدی» و تشویق‌های او، با تکنیک‌های اولیه‌ی شنا آشنا شد. حمیدی به عباس شنا یاد داد تا مصداق این جمله باشد: «دست‌هایی که کمک می‌کنند، پاک‌تر از دست‌هایی اند که رو به آسمان دعا می‌خوانند.»

با توجه به معلولیتی که عباس داشت، زندگی‌اش باید جهنم می‌بود؛ اما او بهشت را با عزم و اراده برایش نقاشی کرد. بر خلاف همه‌ی پندارهای معمول و مسلط بر جامعه، شنا کرد و بر ناامیدی‌ها و نتوانستن‌ها پیروز شد.

عباس، خوشبختی را مفت به‌دست نیاورد و برای آن تلاش فراوان کرد.

می‌گویند که وقتی تخم مرغ با نیرویی از خارج بشکند، یک زندگی به فرجام رسیده است؛ اما زمانی‌که با نیرویی از داخل بشکند، یک زندگی آغاز شده است.

برای عباس نیز چنین بود؛ تغییر از خود او آغاز شد. وی تصمیم گرفت که بزرگ باشد و موجب مباهات و سربلندی خود و خانواده‌اش شود.

وارد رقابت‌های سراسری شنای کشور شد و بر سکوی نخست ایستاد؛ اما جایزه‌اش را ندادند. او، از وضعیت ورزش در داخل خسته شد و به جایی رفت که برای صعود به قله‌ی آرزوهایش، فقط استعداد مهم باشد نه تبار و قوم.

مثل بیشتر جوانان ما از مسیر ایران و غیر قانونی وارد ترکیه شد؛ زندگی مهاجرت، سختی‌هایی که کشید و تجربه‌های خوبی که داشت. سپس با همکاری کمیسیاریای عالی پناهندگان سازمان ملل، در رقابت‌هایی با عنوان «معلولیت ناتوانی نیست» در ترکیه شرکت کرد.

کازنتزاکس، نویسنده و شاعر یونان می‌گوید، قلم و رنگ در اختیار شما است، بهشت را نقاشی کرده و وارد آن شوید.

عباس، دقیقا همین کار را کرد و از خودش پرسید، چرا باید ناامید باشد، چرا باید در فراموشی و کنج عزلت بپوسد؟

در رقابت‌های شنای ترکیه، عباس با وجودی که ماه‌ها تن به آب نزده بود، درخشید و مورد توجه رسانه‌ها قرار گرفت. تا کار به رییس جمهور و مقامات بلندپایه‌ی این کشور برسد. این توجه موجب شد که توسط واسطه‌ای به امریکا برود. عباس، از زمان ورود به امریکا، تمام تمرکزش را روی بهبود ورزش و شنا گذاشته و در رقابت‌های داخلی این کشور توانسته است درخشش خوبی داشته باشد. عباس، در شنا، مرحله به مرحله پیش رفته است. از رقابت‌های داخلی امریکا در کلورادو شروع کرد، سپس در مسابقات اندیانا پولیس و مکزیکو و حالا هم در لندن درخشیده است.

او، این روزها چهره‌ی خبرساز شنا در دنیا است که امید داریم، در المپیک هم موفق باشد.