مترجم: اسدالله جعفری‌پژمان
خبرگزاری آسوشیتدپرس: ۶ جولای، ۲۰۲۱
بگرام، افغانستان: ایالات متحده پس از نزدیک به ۲۰ سال، با خاموش‌کردن برق‌ها و به طور مخفیانه شب‌هنگام بدون اطلاع به فرمانده‌ی جدید افغانستانی، پایگاه و فرودگاه بگرام در افغانستان را ترک کرده است. مقامات و مسؤولان نظامی افغانستان، گفتند که پس از دو ساعت از عزیمت امریکایی‌ها، آگاه شدند که آن‌ها فردوگاه بگرام را ترک کرده اند.
ارتش افغانستان، روز دوشنبه این پایگاه هوایی بزرگ را به نمایش گذاشت و یک نگاه اجمالی نادر از آن چه را که کانون جنگ امریکا برای ازبین‌بردن طالبان و شکار عاملان القاعده در حملات ۱۱ سپتمبر به امریکا بود، ارائه داد. ایالات متحده، روز جمعه، اعلام کرد که بزرگ‌ترین پایگاه خود را قبل از خروج نهایی به طور کامل تخلیه کرده است. پنتاگون، می‌گوید که خروج کامل نیروها تا پایان ماه آگست تکمیل خواهد شد.
جنرال میر اسدالله کوهستانی، فرمانده‌ی جدید پایگاه بگرام، گفت: «ما یک شایعه را شنیدیم که امریکایی‌ها بگرام را ترک کرده اند… و سرانجام تا ساعت هفت صبح، فهمیدیم و تأیید شد که آن‌ها قبلاً از بگرام خارج شده بودند.» سخن‌گوی ارتش ایالات متحده‌ی امریكا، جنرال سانی لگت، به جای مراجعه به بیانیه‌ای هفته‌ی گذشته، به شكایات خاص بسیاری از سربازان افغانستانی كه فردوگاه متروكه را به ارث برده اند، هیچ حرف و سخنی هم نگفت.
لگت در این بیانیه، گفته است که آن‌ها عزیمت شان را با رهبران افغانستان هماهنگ کرده بودند. در این بیانیه، آمده است كه به زودی پس از اعلام رییس‌جمهور جو بایدن در اواسط ماه اپریل مبنی بر خروج آخرین نیروهای امریكایی، از تحویل بسیاری از پایگاه‌ها در جریان بودند. قبل از این که ارتش افغانستان، بتواند کنترل فرودگاه بگرام را -در حدود یک ساعت فاصله از کابل پایتخت افغانستان- به دست بگیرد، توسط ارتش کوچکی از غارت‌گران و چپاول‌گران مورد حمله قرار گرفت که بنا به گفته‌ی مقامات نظامی افغانستان، آن‌ها قبل از خارج‌شدن، همه خیمه‌ها، گدام‌ها و اتاق‌ها را یکی پس دیگری غارت، چپاول و درهم کوبیده اند.
عبدالرؤوف، سربازی با ده سال سابقه‌ی خدمت در ارتش افغانستان، گفت: «در اول ما فکر کردیم که آن‌ها شاید طالبان باشند. او گفت كه بعداً امریکایی‌ها از فرودگاه كابل مخابره کردند و گفتند: «ما استیم و ما در میدان‌هوایی كابل استیم.» کوهستانی اصرار داشت که در کنار پیروزی و پیش‌روی طالبان در میدان‌های جنگ، نیروهای امنیتی و دفاعی ملی افغانستان، می‌توانند از این پایگاه به شدت محافظت کنند. این فرودگاه، هم‌چنین شامل یک زندان با حدود ۵۰۰۰ زندانی است که گفته می‌شود؛ بسیاری از آن‌ها طالبان استند.
در هفته‌ی گذشته، بیش‌تر سربازان ناتو، بدون سروصدا از بگرام بیرون شده بودند. آخرین سربازان امریکایی، احتمالاً تا زمان تکمیل توافق‌نامه‌ی حفاظت از فروگاه بین‌المللی کابل -که پیش‌بینی می‌شود توسط ترکیه ایفا شود-، باقی خواهند ماند. در همین حال، در شمال افغانستان، ولسوالی‌ها یکی پس از دیگری به دست طالبان سقوط کرده است. فقط در دو روز گذشته، صدها سرباز افغانستان به جای جنگ با شورشیان، از مرز به کشور تاجیکستان فرار کردند. کوهستانی، گفت: «در میدان جنگ، گاهی پیش‌روی و گاهی هم عقب‌نشینی، امری طبیعی است.»
کوهستانی گفت که ارتش افغانستان در حال تغییر استراتژی خود برای تمرکز بر مناطق و ولسوالی‌های مهم و استراتژیک است. او اصرار داشت که این ولسوالی‌ها را در روزهای آینده پس خواهند گرفت، بدون این که بگوید؛ این کار چه گونه عملی خواهد شد. روز دوشنبه، تأسیسات بزرگی، به بزرگی شهری کوچک که به طور انحصاری و مخصوص توسط نیروهای ایالات متحده و ناتو مورد استفاده قرار گرفته بود، به نمایش درآمد. با جاده‌هایی که از طریق پایگاه‌ها و ساختمان‌های آشیانه‌مانند می‌گذرند، به اندازه‌ی کافی بزرگ و خارق‌العاده است. به دلیل دیواره‌های انفجاری که از هر هواپیما محافظت می‌کند، دو تا جایگاه پرواز و بیش از صد پارکینگ برای هواپیماهای جِت جنگی وجود دارد که به عنوان پوشش و یا روکش از پایگاه شناخته می‌شود.
طول یکی از این دو جایگاه پرواز، ۱۲۰۰۰ فوت (۳،۶۶۰ متر) است و در سال ۲۰۰۶ ساخته شده است. یک اتاق استراحت مسافرتی، یک شفاخانه‌ی ۵۰بستری و یک خیمه‌ی بزرگ آشیانه‌مانند وجود دارد که با وسایلی مانند اسباب خانه پر شده است. کوهستانی، گفت که امریکایی‌ها ۳٫۵ میلیون اقلام جنس و تجهیزات را به جا گذاشته اند؛ همه‌ی این اجناس و تجهیزات، توسط ارتش امریکا در حال عزیمت به ایالات متحده، بسته‌بندی و فهرست شده است. آن‌ها شامل ده‌ها هزار بوتل آب معدنی، نوشیدنی‌های انرژی‌زا وغذاهای آماده‌ی نظامی است که به آن‌ها «ام‌آر‌ای» می‌‌گویند.
او گفت: «وقتی شما از ۳٫۵ میلیون مورد اجناس سخن می‌گویید، این وسایل هرکدام به جای خودش بسیار کم و کوچک است؛ مانند هر تلفن، هر دستگیره‌ای از در، هر پنجره در هر اتاق و هر دروازه در هر اتاق.» اقلام بزرگی از فهرست‌های باقی‌مانده، شامل هزاران وسیله‌ی نقلیه‌ی غیرنظامی و صدها وسایط نقلیه‌ی زرهی که بسیاری از آن‌ها بدون کلید به جامانده است و نمی‌شود از آن‌ها بدون کلید استفاده کرد. کوهستانی گفت که ایالات متحده، فقط چند سلاح و مهمات کوچک و ناچیز را برای آن‌ها به یادگار گذاشته است؛ اما نیروها در جریان عزیمت، سلاح‌های سنگین را با خود برده اند. هیچ مهمات و سلاحی برای ارتش افغانستان باقی نمانده است؛ امریکایی‌ها قبل از بیرون‌شدن شان، آن‌ها را منفجره کرده بودند.
سربازان افغانستان که در روز دوشنبه در تمام پایگاه صد هزار سرباز امریكایی را دیده بودند که در آن جا سرگردان بودند، به شدت در مورد چگونگی خروج امریكا از پایگاه بگرام انتقاد داشتند؛ [امریکایی‌ها] بدون این که به سربازان افغانستان بگویند که وظیفه‌ی گزمه و گشت‌زنی در محیط پایگاه را به عهده داشته باشند، بدون اطلاع از پایگاه رفته اند. نعمت‌الله، سرباز افغانستانی که خواست فقط نام کوچکش ذکر شود، گفت: «آن‌ها بدون این که به سربازان افغانستان که بیرون از پایگاه گزمه و گشت‌زنی می‌کردند، بگویند، آن جا را ترک کردند.» او، گفت: «آن‌ها تمام حسن نیت ۲۰ساله‌ی خود را با رفتن در شب بدون اطلاع‌رسانی به ارتش و در یک شب از دست دادند. رؤوف، سربازی با سابقه‌ی ده سال خدمت در ارتش افغانستان که در سنگرهای داغ با طالبان در ولایت‌های هلمند و کندهار نیز خدمت کرده، گفت که در عرض ۲۰ دقیقه از عزیمت مخفیانه‌ی امریکایی‌ها در روز جمعه، تمام برق‌های پایگاه بگرام قطع شد و پایگاه در یک تاریکی مطلق فرو رفت.
او، گفت؛ این تاریکی ناگهانی مانند سیگنالی برای غارت‌گران و چپاول‌گران بود. آن‌ها از طرف شمال، وارد پایگاه بگرام شدند، از اولین موانع عبور کردند، تأسیسات و ساختمان‌ها را تخریب کردند و هرچیزی را که توانستند بردند. روز دوشنبه، سه روز پس از عزیمت امریکایی‌ها، سربازان افغانستان هنوز در حال جمع‌آوری زباله‌هایی بودند که شامل بوتل‌های خالی از آب معدنی، بتری‌ها و نوشیدنی‌های انرژی‌زای خالی به‌جامانده توسط غارت‌گران و چپاول‌گران بودند. در همین حال، کوهستانی گفت که نزدیک به ۲۰ سال از دخالت ایالات متحده و ناتو در افغانستان قدردانی شده است؛ اما، اکنون زمان آن رسیده است که افغانستانی‌ها خود قدم بردارند و اراده داشته باشند. او، گفت: «ما باید خود ما مشکل خود را حل کنیم. ما باید امنیت کشور را خود مان تأمین کنیم و یک بار دیگر کشور مان را به دستان خود بسازیم.»
