افغانستان کشوری جنگ‌زده‌ای است که کودکان آسیب‌پذیرترین قشر در این کشور بوده و در هر حمله‌ی خون‌باری که در این کشور اتفاق می‌افتد، بیش‌ترین آسیب به لحاظ جسمی و روحی به کودکان می‌رسد.
حمله‌هایی که به هیچ صورتی قابل جبران از سوی هیچ نهادی نیست. در پی اقدام بی پیشینه‌ای از سوی کمیسیون مستقل حقوق بشر، به نام کودکان قربانی باغچه‌ای افتتاح شد. به نام ۱۲۰ کودک قربانی ۱۲۰ اصله نهال غرس شد. در محل افتتاح این این باغچه، خانواده‌های کودکان قربانی نیز حضور داشتند با چهره‌های اندوه‌گینی که بیان‌گر عمق اندوه از دست دادن فرزندان شان است .
عبدالصبور پدری که دو فرزند خود را چهار ماه قبل در پی حمله‌ی انتحاری در هوتل کابل دبی از دست داد، خواستار دادخواهی برای عاملان قتل فرزندانش شده و از نهاد‌های مسؤول خواهان به کیفر رساندن این جنایت‌کاران شد. او که داغ از دست دادن دو فرزند خود را در یک‌روز دارد، از همچون برنامه‌هایی تقدیر کرد.
اما در گوشه‌ی دیگر، مرد میان‌سالی که او نیز داغ نبودن فرزندش را به سینه دارد، نشسته و به تجمع مردم می‌نگریست. از او در باره‌ی برگزاری همچین برنامه‌هایی پرسیدم. برایم گفت: «برگزاری ای برنامه‌ها جز ای که درد ماره بیشتر بسازه نتیجه‌ی دیگه نداره و کمک که دولت به ما می‌کنه دردی هیچ خانواده ر دوا نمی‌کنه غیر ای که کسانی که دلیل ای خون‌ریزی استن به جزای شان برسن.»
نعیم نظری، معاون کمیسیون مستقل حقوق بشر، هدف از برگزاری این برنامه را فراموش نشدن درد خانواده‌هایی دانست که به هر نحو فرزندان خود را از دست داده اند و آرزوی نتیجه‌بخش بودن همچون برنامه‌های را داشت.
همه اشتراک‌کنندگان که از خانواده‌های قربانی بودند، خواستار به وجود آمدن صلح دایمی در کشور شدند تا بتوانند بدون دغدغه‌ی از دست دادن عزیزان شان، زندگی را آن‌گونه که دوست دارند زندگی کنند.
در گوشه‌ی دیگری از این برنامه، رونمایی از سنگ نوشته‌ای شد که در آن نام ۱۲۰ تن از کودکان قربانی حک شده و هر از گاه با عبور از این جاده، همه را به یاد کودکان مظلوم و قربانی بیندازد که در کشور فلاکت‌زده‌ی افغانستان با تمام آرزوهای شان زیر خاک شدند.
در کنار این سنگ نوشته:
من به چشم‌های بی‌قرار تو
قول می‌دهم:
ریشه‌های ما به آب، شاخه‌های ما به افتاب می‌رسد
ما دوباره سبز می‌شویم!
