«وطن به جمال و به شأن ات قسم، به پاکی رود روانت قسم/ به کوه و به دشت و به دامان تو، به مرغ بلند آشیانت قسم/ جان‌وتنم را فدایت کنم، همه هستی ام را به پایت کنم…» این ترانه‌ای است که با صدای بلند کودکان از پشت دیوارهای مکتبی در خیابان کارته‌ی چهار کابل به گوش می‌رسد.
روز گذشته، آموزگاران لیسهی ادبستان در کارته‌ی چهار کابل، برنامهای را برای حمایت نمادین از سربازان افغانستان و بلندبردن روحیه‌ی دانش‌آموزان برگزار کرده بود. این برنامه که زیر نام، قدردانی از مقام والای سرباز و مسابقه‌ی نقاشی ایثار، برگزار شده بود، در آن دانش‌آموزان این مکتب که تصویرهایی از سربازان را روی تابلو کشیده بودند، با هم به رقابت پرداختند.
در این برنامه به ده نقاش برتر این رقابت، جایزه‌هایی داده شد.
گلثوم، دانش‌آموز صنف هفتم این مکتب که تابلوی او نیز در این رقابت جایزه گرفته است، سربازی را روی تخته‌ی نقاشی آورده است؛ سربازی که در یک دستش پرچم افغانستان و در دست دیگرش، تفنگ دارد. گلثوم، می‌گوید؛ این تابلو را کشیده تا به سربازان افغانستان، برساند که آن‌ها را دوست دارد و مقاومت و مبارزه‌ی شان در برابر گروه طالبان و دیگر گروه‌های تروریستی، برایش ارزش دارد. «شب‌وروز برای شان دعا می‌کنم که جور باشند.»
این برنامه به پشتیبانی از سربازان افغانستان در حالی برگزار می‌شود که گروه طالبان پس از سقوط بیش‌تر از ۱۲۰ ولسوالی در سه ماه گذشته، اکنون مرکز ده شهر کشور را نیز در تصرف خود درآورده اند و نگرانی‌ها از ادامه‌ی پیش‌روی این گروه به سمت کابل، افزایش یافته است. در این شرایط، تنها چشم امید شهروندان به سربازان افغانستان دوخته شده؛ سربازانی که قسم خورده اند، تا پای جان از جان‌ومال و عزت شهروندان، دفاع و پاس‌بانی کنند.
گلثوم مثل هزاران کودک دیگر، از ادامه‌ی این وضعیت و پیش‌روی طالبان نگران است؛ زیرا، با قدرت‌گیری دوبارهی طالبان، فعالیت‌های اجتماعی در بسیاری از بخش‌ها به ویژه برای زنان و دختران محدود و منع خواهد شد؛ چیزی که شهروندان افغانستان در پنج سال حاکمیت این گروه در نیمه‌ی دوم دهه‌ی ۹۰ میلادی، تجربه کردند. اکنون نیز، در ولایتهایی که زیر کنترل جنگ‌جویان طالب است، به در مکتب‌های دخترانه قفل زده شده و زنان به ابتدایی‌ترین حقوق بشری شان جز نفس‌کشیدن در چهاردیواری خانه و یا از پشت میله‌های چادری، دست‌رسی ندارند. گلثوم، با نگرانی‌ای که از تن صدایش، پیداست، می‌گوید: «اگه دشمن به سرباز ما پیروز شوه، ما دیگر درس خوانده نمی‌توانیم.»
داغ‌ترشدن سنگرهای جنگ و جابه‌جایی آن از روستاها به مرکز شهرها و سقوط شماری از کلان‌شهرهای افغانستان در روزهای پسین، شهروندان افغانستان به ویژه زنان را از آینده‌ی شان نگران کرده است. اکنون، مرکز ولایت‌های؛ نیمروز، جوزجان، تخار، بدخشان، کندز، سرپل، بغلان، سمنگان، فراه و غزنی در تصرف جنگ‌جویان طالب است و در ۲۵ ولایت کشور نیز جنگ جریان دارد.
الهه، یکی دیگر از دانش‌آموزان این مکتب است که نقاشی اش جایزه‌ای را از آن خود کرده است. او، نه تنها سرباز که میدان جنگ را روی تابلویش آورده و گلوله‌ای که سینه‌ی سرباز را سوراخ کرده و خون از آن بیرن می‌جهد؛ زخمی که نقشه‌ی افغانستان در آن کشیده شده و الله‌اکبر روی آن افتاده. او، می‌گوید که ایدهی این نقاشی از خبرهای اخیر در مورد افغانستان که در رسانه‌ها همگانی می‌شود، به ذهنش آمده. او، در خبرها می‌بیند که چه گونه سربازان در جنگ‌ها کشته و زخمی میشوند. او می‌گوید؛ سربازان برای آرامش خاطر شهروندان می‌جنگند و همیشه عشق وطن را در دل شان دارند. «سربازا را دوست دارم. حالی که ما درس خوانده میتانیم، به خاطر همی سربازا است.»
سقوط پی‌هم ولسوالی‌ها در نتیجه‌ی خروج نیروهای خارجی از کشور و مدیریت نادرست وضعیت جنگی و تسلیم‌شدن شماری از ولسوال‌ها، فرماندهان جنگی به طالبان، باعث شده که روحیه‌ی سربازان در خط نبرد ضعیف شود.
در حالی که نیروهای دفاعی، در شماری از ولایت‌های کشور در جبهههای جنگ روزها و شب‌های دشواری را سپری می‌کنند و برای حفظ حاکمیت دولت در تقلا استند، این جا شماری از پایتخت‌نشینان برای حمایت از این سربازان، راههای مختلف را می‌آزمایند. دانش‌آموزان لیسهی ادبستان پس از پایان شناسایی برندگان رقابت نقاشی، برای پشتیبانی بیش‌تر از سربازان، تابلوهای شان را با شاخه‌ای گل سرخ، به سربازان هدیه کردند.
در سوی دیگر، به پاس خدمت‌های نیروهای امنیتی-دفاعی کشور، محمداشراف غنی، رییس‌جمهور افغانستان، عید قربان امسال را، عید سرباز نام‌گذاری کرد که مورد استقبال زیاد شهروندان به ویژه در شبکه‌های اجتماعی قرار گرفت.
