بیشتر از هزار سال می‌شود که شمار زیادی از مردم افغانستان، با باورهای دینی -نوع ویژه‌ی خود- زندگی می‌کنند که آن را اسلام می‌دانند؛ اسلام نوع افغانستانی که به انسان اجازه می‌دهد، همه چیز را با دستان بسته به نیروی ماورای طبیعت که در باور آن‌ها خدا است حواله کند.
با توجه به نزدیکی مسلمانان جهان در باورهای اساسی شان؛ تفاوت‌هایی در باورهای ذهنی شان که روش زندگی مادی را نظم می‌دهد وجود دارد.
در افغانستان، به دلیل پس‌افتادگی درازمدت از کاروان تمدن جهان، برداشت‌های دینی با کمک نیروی‌های بالقوه‌ی سیاسی و اجتماعی همواره باعث انزوای ذهنی مردم شده و باشندگان این کشور را در بیگانگی از حقیقت‌های انکار‌ناپذیر علم و زندگی عینی قرار داده است.
از شیوع ویروس کرونا در افغانستان، بیشتر از یک ماه می‌گذرد که برای پیش‌گیری از همگانی شدن آن نیاز است که همه مکان‌های عمومی بسته شده و رفت‌و آمد در شهرها به ویژه هرات و زرنج به دلیل این که دو منبع اساسی پخش و گسترش کرونا است منع شود.
دولت افغانستان برای مبارزه با ویروس کرونا، از باورهای دینی مردم بهره‌ی سو برده و روی همین دلیل تا هنوز اقدام جدی‌ای را برای پیش‌گیری از گسترش این ویروس در افغانستان روی دست نگرفته است.
با تماسی که روز دو شنبه(۴ حمل)، با مسولین ولایت هرات داشتم، تایید کرده اند که شمار زیادی از فعالیت‌هایی که ممکن است انتقال‌دهنده‌ی ویروس کرونا باشند، در هرات، بسته شده؛ اما هنوز هم رفتن به مسجد‌ها ادامه دارد و در نمازگذاری مردم به شکل دسته جمعی در مسجد‌ها هیچ گونه محدودیتی وضع نشده است؛ اما شورای علمای اهل تشیع در هرات، با نشر اعلامیه‌ای نمازگذاری‌های دسته‌جمعی را منع قرار داده اند.
این که مسجد‌های اهل سنت هنوز هم در هرات، باز است و مردم به گونه‌ی دسته‌جمعی در آن‌ها نماز می‌گذارند؛ ریشه در باورها و کنش‌های ملاهایی مثل مجیب‌الرحمن دارد که به دلیل بقای قدرت خود و دیگر تکه‌داران دین، از جهالت مردم بهره برده و حتا به تفسیر واژه‌ای و معنایی ویروس کرونا پرداخته است با این که او الف تا بای پزشکی را نمی‌فهمد؛ اما نگرانی از گسترش ویروس کرونا در افغانستان از آنجایی ناشی می‌شود که دولت هم در مبارزه با کرونا در خط مجیب‌الرحمن قرار گرفته است.
در آخرین اعلامیه‌ای که از سوی کمیته‌ی عالی جلوگیری از شیوع ویروس کرونا در افغانستان، امروز چهار شنبه(۶ حمل )، به نشر رسیده است در کنار وضع‌کردن محدودیت در رفت‌و آمد روزانه در شهرهای هرات، فراه و زرنچ، شماری از فعالیت‌های غیر ضروری و استفاده از مکان‌هایی را که توانایی انتقال و گسترش ویروس کرونا را دارند منع قرار داده است؛ اما مسجد‌ها در میان مکان‌هایی که توانایی انتقال و گسترش ویروس کرونا را دارد جا داده نشده است؛ این در حالی است که مسجد، مناسب‌ترین و خطرناک‌ترین مکان برای انتقال و همگانی شدن ویروس کرونا است.
ویروس کرونا در حالی در هرات، جدی گرفته نمی‌شود که در ۳۶ ساعت گذشته، ۳۶ تن به این ویروس مبتلا شده اند که با آن، شمار مجموعی مبتلایان به این ویروس در هرات، به ۵۷ مورد رسیده است.
بر اساس توصیه‌های کارشناسان پزشکی، برای پیش‌گیری از آلوده‌شدن به ویروس کرونا و انتقال آن به دیگران، نیاز است که انسان‌ها کنار هم گرد نیایند و در صورت نیاز کم از کم یک مترو نیم از هم فاصله داشته باشند؛ اما در نمازگذاری دسته‌جمعی در مسجد، به دلیل روش نمازگذاری این فاصله رعایت نمی‌شود و از سویی هم شمار زیادی از مردم دریک مکان سربسته کنار هم گرد می‌آیند که در صورت آلوده‌بودن یک نمازگذار به ویروس کرونا، خطر انتقال آن به دیگران نیز بیشتر می‌شود.
برای این که از فراگیر شدن ویروس کرونا و حتا بلند رفتن یک‌رقمی شمار قربانیان این ویروس پیش‌گیری شود، نیاز است که نمازگذاری دسته‌جمعی در مسجد‌ها، منع قرار داده شود.
دولت، به اساس قانون اساسی، مکلف به نگهبانی از سلامت شهروندان است و نیاز است که برای اجرای این مکلفیت‌اش در دید خود در رابطه به ویروس کرونا و خطرهای آن تغییر آورده و با نگاه امروزی‌تر به بحران دیده و در تلاش مهار کردن آن باشد؛ در غیر این صورت با توجه به هشدار سازمان جهانی بهداشت و بلند‌رفتن لحظه به لحظه‌ی شمار قربانیان این ویروس در جهان؛ افغانستان، در کوتاه‌مدت مرگ دسته جمعی بزرگی را تجربه خواهد کرد.
