منبع: روزنامه‌ی گاردین
برگردان: جاوید امید
گروهی از افراد کودک‌آزار در ولایت لوگر در جنوب کابل پایتخت افغانستان، کشف شده که دست‌کم ۵۴۶ دانش‌آموز پسر را در این ولایت، مورد سوءاستفاده‌ی جنسی قرار داده اند. بر اساس گفته‌های فعالانی که برای اولین بار ویدیوهای این سوءاستفاه‌ی جنسی را در شبکه‌ی اجتماعی فیس‌بوک پیدا کردند، برخی از قربانیان، تاکنون به قتل رسیده اند. از جمله پنج فامیل، پسران شان را زمانی به قتل رساندند که چهره‌ی آنها در ویدیوهایی که در شبکه‌های اجتماعی پخش شده بود، تشخیص شد. دو تن دیگر که هر کدام ۱۳ تا ۱۵ سال سن داشتند، هفته‌ی گذشته به قتل رسیدند.
گروه جامعه‌ی مدنی، مؤسسه‌ی اجتماعی و مدنی جوانان لوگر، که ۱۶ سال از فعالیت آن می‌گذرد، میزان این سوءاستفاده را پس از به‌دست آوردن بیش از ۱۰۰ ویدیو در رسانه‌های اجتماعی آشکار کرد. این مؤسسه که تحقیقات را در مکاتب دیگر نیز آغاز کرده، باور دارد که هزارها کودک دیگر نیز ممکن است مورد آزار قرار گرفته باشند. محمد موسی، مددکار اصلی اجتماعی در این مؤسسه، ادعا می‌کند که معلمان، سرمعلمان مکاتب و مقامات محلی، شامل این حلقه‌ی کودک آزار استند. او گفت: «پسرانی که با آنها صحبت کردیم، بین ۱۴ تا ۲۰ سال سن دارند و موارد سوء استفاده هم در مناطق نسبتاً امن گزارش شده است.»
این یکی از دلایلی است که ما فکر می‌کنیم این تعداد می‌تواند به میزان قابل توجهی افزایش یابد، عاملان به دلیل اقدامات قانونی احتمالی در برابر شان، به احتمال زیاد با هم هماهنگ باشند، آنها به عنوان یک گروه کار می‌کنند تا یک رویداد مجزا. تمیم، نام مستعار دانش‌آموز ۱۷ ساله‌ی یکی از مکاتب ولایت لوگر است. او ادعا کرده که تقاضای سرمعلم مکتب اش از او را در تلفونش ثبت کرده است. تمیم می‌گوید: «او به من گفت که من را دوست دارد و می‌خواهد با من سکس داشته باشد.»
والدین تمیم، تا زمانی که تقاضای سرمعلم مکتب را که در تلفون پسر شان ثبت شده بود نشنیدند، باور نکرده بودند. دانش آموزان گفته‌اند که سرمعلم یک اتاق خصوصی در کتابخانه‌ی مکتب داشته، «جایی که او دانش‌آموزان پسر را بعد از پایان ساعات درسی و آخر هفته مورد آزار و اذیت قرار می‌داد.» تمیم گفته است، با آن‌که این سرمعلم از وظیفه‌ی خود سبک‌دوش شده؛ ولی می‌داند که اکنون مصروف کار در وزارت معارف است.
نوریه نزهت، سخنگوی وزارت معارف، گفته است: «اگر شکایتی در مورد کارمندان ما وجود داشته باشد، مقامات قضایی وظیفه‌ی تحقیقات در مورد آن را دارند. اگر یک معلم رفتار نادرست داشته باشد، معلم طبق قانون مجازات می شود، کشف جرم و تحقیق درباره‌ی آن وظیفه‌ی وزارت معارف نیست. ما ۲۲۰٫۰۰۰ معلم داریم و نمی‌توانیم تمامی کارکرد آنها را بررسی کنیم.»
داوود، نام مستعار دانش‌آموز ۱۸ ساله‌ی یک مکتب دیگر در ولایت لوگر است، داوود می‌گوید که یکی از استادها، او را در امتحان ناکام کرده بود و سپس در بدل دادن نمره‌ی کامیابی، از او تقاضای سکس کرده بود. تاکنون ۶۶ مورد سوء استفاده در مکتب که او درس می‌خواند شناسایی شده است. داوود گفته است: «معلم به من گفت که نیاز نیست درس بخوانی، من به هر صورت شما را کامیاب می‌کنم.»
به گفته‌ی داوود، بیشتر دانش‌آموزانی که از خانواده‌های فقیر استند، هدف قرار می‌گرفتند. به گفته‌ی محمد موسی، شکایت هایی از برخی معلمان در اداره پولیس ثبت شده است، ولی این معلمان اندکی بعد ازدستگیری بدون هیچگونه مجازاتی آزاد می شدند. محمد موسی، عضو مؤسسه‌ی اجتماعی و مدنی جوانان لوگر، می‌گوید که از سوی اعضای این گروه کودک‌آزار که معلمان، دانش‌آموزان مسن‌تر، و برخی مقامات شامل آن اند، تهدید به مرگ شده است. به گفته‌ی او، برخی از دانش‌آموزانی که مورد آزار قرار گرفته اند نیز تهدید شده اند.
از بسیاری از قربانیان باج خواهی صورت گرفته و آنها مجبور به فروش مواد مخدر یا انجام دیگر فعالیت‌های غیرقانونی در ازای انتشار ندادن فیلم‌های تجاوز جنسی خود شده‌اند. چارو هاگ، مدیر اجرایی پروژه‌ی (َAll Survivors) سازمانی که با قربانیان مرد خشونت جنسی در افغانستان همکاری می‌کند، می‌گوید: «معافیت از مجازات، هنجارهای جنسی و فقر قربانیان، نقش مهمی در خاموشی این جنایت‌ها دارد، این پسران از حاشیه‌ای ترین بخش‌های جامعه آمده اند، صدایی ندارند و تعداد بسیار کمی از طرف آنها صحبت می کند.»
او گفت که سوءاستفاده‌های جنسی به میزان گسترده ای گزارش نشده است. پاتریشیا گوسمن، معاون آسیا در دیدبان حقوق بشر، می‌گوید: «معافیت از مجازات در زمینه‌ی جرایم تجاوز جنسی بر كودكان وجود دارد؛ زیرا اغلب افرادی که مرتكب این جرم می‌شوند، مردان قدرتمندی در ارتش، پولیس یا سایر نهادهای رسمی اند. حتا اگر این عمل جرم انگاری شده باشد، اما قانون نیز اغلب اجرا نمی شود.»
سوءاستفاده‌ی جنسی از مردان در افغانستان گسترده است. لیلا شوارتز، روان‌شناسی که ابتکار بهداشت روان را به عهده دارد، می‌گوید: “قربانیان به ندرت گزارش می‌دهند که چه اتفاقی می‌افتد؛ زیرا هرگونه توجه یا محاکمه‌ی این افراد، می‌تواند سبب تخریب افتخار خانواده شود.» او گفت: «اغلب اوقات، خانواده‌ها قربانیان خشونت جنسی را به جای عاملان، مقصر می‌دانند و معتقد نیستند که افراد معتبرتر چنین رفتارهای ناشایستی را انجام می‌دهند. این بخشی از دلایل عدم امكان پیگرد قانونی حتا یک مورد تجاوز جنسی در سال جاری – و تعداد معدودی در سال‌های قبل از آن است.»
خانم شوارتز، اکنون ارائه‌ی مشوره به چند پسر را آغاز کرده است. به گفته‌ی مؤسسه‌ی اجتماعی جوانان لوگر، بخش عمده‌ای از ولایت لوگر که محل زندگی کمتر از نیم میلیون نفر است، توسط طالبان اداره می‌شود، گروهی که تا کنون چندین نفر از تجاوز کنندگان جنسی را کشته‌اند. به گفته‌ی موسی، در حدود ۲۵ خانواده‌ی پسران قربانی تجاوز، به ولایت‌های دیگر نقل مکان کرده‌اند و صدها نفر دیگر امکانات لازم برای انجام این کار را ندارند.
او گفته است که از سفارت ایالات متحده‌ی امریکا در کابل برای این پسران کمک خواسته است. موسی همچنان توضیح می‌دهد، با دانش‌آموزان هر صنفی که صحبت کرده‌اند، آنها از سوء استفاده‌ی جنسی شکایت داشته اند. به گفته‌ی او، این اتفاق در ولایت‌های دیگر نیز رخ می‌دهد، و در مجموع حقوق کودکان در افغانستان کاملاً نادیده گرفته می‌شود.
