پوشیدن ماسک و دستکش در صورت رعایت نکردن دیگر موارد بهداشتی، امکان شیوع ویروس کرونا را به همراه دارد. شماری از افراد، با پوشیدن ماسک و دستکش، احساس می‌کنند که در مقابل این ویروس خود شان را به صورت کامل وقایه کرده اند و کرونا سراغ آنان نخواهد آمد. البته نمی‌توان نقش دستکش و ماسک را به عنوان عوامل پیش‌گیرانه نادیده گرفت؛ اما آنچه مهم است، روش استفاده‌ی درست از آن است.
اگر به شیوه و روش درست در استفاده از دستکش و ماسک عمل نشود، دستکش و ماسک می‌تواند بسیار خطرناک ظاهر شود و به عنوان عاملی برای سرعت بخشیدن به شیوع ویروس کمک کند.
بسیاری از کسانی‌که ماسک و دستکش می‌پوشند، از توصیه‌های دیگر بهداشتی پیروی نمی‌کنند؛ طور مثال فاصله‌ی مشخص میان افراد را مراعات نمی‌کنند. ماسک را بر روی صورت شان جابه‌جا می‌کنند. پوشیدن دستکش باعث می‌شود کم‌تر دست‌های شان را بشویند.
شماری از افراد، با دستکشی که به دست کرده اند، در مدت زمانی که مشغول انجام کارهای شان بیرون از خانه استند به هر وسیله و سطحی دست می‌زنند. فردی که با دستکش برای خرید روزانه و یا کاری از منزل خارج می‌شود، ضمن باز و بسته کردن دروازه‌ی خانه، پا به خیابان می‌گذارد. در طول مسیر رسیدن به فروش‌گاه و یا محل کار، چیزی را از زمین برمی‌دارد. با همان دست در ورودی فروش‌گاه یا محل کار را باز کرده و وارد آن می‌شود، سپس با دست زدن به وسائل مختلف داخل مغازه، خریدهایش را انجام می‌دهد. با همان دست و دستکش پول به فروشنده می‌دهد. این مسیر ادامه می‌یابد تا آلوده‌سازی به حداکثر برسد.
افراد ممکن است با استفاده از دستکش روزانه ده‌ها جسم خارجی و یا ده‌ها فرد آلوده به ویروس را لمس کنند که این خود باعث انتقال ویروس می‌شود. حتا اگر تصور شود که دستکش‌ها مانع از ابتلا به ویروس برای شخص استفاده‌کننده می‌شود، باید توجه داشت که ممکن است افراد دیگری از طریق همین دستکش‌ها آلوده شوند.
استفاده‌ی درست و کارا از دستکش و ماسک، طوری است که باید پس از لمس هر چیزی دستکش‌ها را تبدیل کرده و از برخورد دستکش با صورت جلوگیری کنیم. تا زمانی که دستان ما آلوده است، به ماسک تان دست نزنیم. در ضمن طریقه‌ی کشیدن دستکش‌ها از دست نیز یکی از مهم‌ترین عوامل پیش‌گیری است که فرد باید بداند که در خارج کردن دستکش با لایه‌ی بیرونی آن تماس نداشته باشد. دستکش‌ها و ماسک‌ها در زباله‌دانی‌های سرپوشیده باید گذاشته شود.
ویروس کرونا از طریق راه تنفس و مخاطات و تماس فیزیکی با سطح آلوده وارد بدن فرد میزبان می‌شود. این مخاطات، دهان، بینی، گوش و حتا چشم است که اغلب به صورت لمس مخاطات با دست و یا بدن فرد دیگر قابلیت جذب ویروس را پیدا می‌کند. تحقیقات علمی نشان می‌دهد که افراد به طور معمول ۲۳ بار در یک ساعت صورت شان را با دست لمس می‌کنند.
