نویسنده: حاشر رضوی
توضیحات محققان به طور ساده این است که مادران خودشان را در دختران شان می بینند و پدران، خود شان را در پسران. بیشتر از ۹۰ درصد خانواده‌ها ادعا می‌کنند که رفتار عادلانه‌ای بین پسران و دختران شان دارند ولی در حقیقت به هم جنس خودشان بیشترین توجه را دارند. این تحقیقات در دانشگاه اقتصاد در نیویورک آمریکا صورت گرفته است. پروفسور Kristina Durante با همکارش خانواده‌هایی را که فرزندان پسر و دختر داشته باشند استخدام کردند. امتحان دارای چند بخش بود ولی در بخشی از امتحان برای اشتراک‌کنندگان وعده‌ی اوراق قرضه دولتی به ارزش ۲۰ یورو داده شده بود و آن‌ها باید تصمیم می گرفتند تا به کدام یک از فرزندان خود قرضه را می‌دهند. بیشترین آمار نشان داد که مادران برای دختران و پدران برای پسران اوراق ۲۰ یورویی را دادند. محققان به این فکر افتادند که شاید تاثیر فرهنگ باعث این چنین تصمیمات می‌شود و برای مطمئن‌شدن از خانواده‌های هندی هم دعوت کردند تا در این امتحان شرکت کنند. تحقیقات در خانواده‌های هندی هم نشان داد که مادران به دختران و پدران به پسران بیشترین علاقه‌مندی را نشان دادند. براساس نتایج تحقیقات پروفسور «Durante» در هر بخشی از امتحان فرق قابل ملاحظه‌ای در میان خانواده‌های امریکایی و هندی پیدا نشد. او گمان می‌زند که این تفاوت به این سبب است که مادران خودشان را در دختران می بینند و پدران خود را در پسران.
اگر تصمیمات اقتصادی خانواده در دست مادران باشد دختران سهم بیشتری از ارث نسبت به پسران می‌برند و اگر تصمیمات اقتصادی خانواده در دست پدران باشد، پسران ارث بیشتری می‌برند. این برخورد تبعیض جنسیتی ناخودآگاه در بیرون از فضای خانه هم صورت می‌گیرد.
پروفسور «Durante» می‌گوید که این برخورد در فضای کاری هم مشهود است. اگر زنان رییس اداره‌ای باشند آن‌ها تلاش می‌کنند تا کارمندان زن ارتقاء کند و عکس قضیه اگر مردان رییس اداره‌ای باشند کارمندان مرد ارتقاء می‌کند.
ترجمه شده از سایت علمی https://www.tiede.fi
