تا یک هفته مانده به پایان سال ۹۸، قرار بود، سالی را به اتمام برسانیم که به صلح نزدیک شده باشیم و سال بعد را با هیاهو و هلهله‌ی شادمانی صلح شروع کنیم. درست همین چند هفته پیش بود که همه‌ی مردم افغانستان برای «بهار صلح» نقشه می‌کشیدند و روزهای بهاری سال ۹۹ را با لب‌خند و آرامش خیال به دامن طبیعت بروند و از صلحی که آمده است، استقبال کنند.
اما چه شد که همه‌ی حساب و کتاب‌های ما ب هم ریخت و آن همه نقشه برای تفریح رفتن و عیددیدنی و شادمان بودن در بهار صلح، دود شد و رفت هوا. حالا همه داریم به هم‌دیگر توصیه می‌کنیم که در خانه بمانیم تا از «نوروز کرونایی» در امان بمانیم.
کویید ١٩، این ویروس نحس آمده و جهان را آشفته‌بازاری کرده که کشور ما نیز درگیر آن شده است. هر چند ویروس کرونا تا به امروز نسبت به کشورهای دیگر جهان، از افغانستان کم‌تر قربانی گرفته است؛ اما نباید یادمان برود که این ویروس را باید جدی گرفت. آمدن ویروس کرونا، خیلی از معادلات را به هم ریخت و هر آن چه که ما تا کنون فکر می‌کردیم، درست است و به حقانیت آن باور داشتیم را غلط از آب درآورد.
ویروس کرونا با رفتن خود به اکثر کشورها، مردم جهان را به آزمون سختی دعوت کرد. کویید۱۹ در چین، اقتصاد این کشور را نشانه گرفت. در ایران ناکارآمدی دولت را به زیر سؤال برد. در ایتالیا عدم توجه مردم به صحت فردی و در امریکا کرونا به سراغ اختلافات سیاسی میان دو حزب دموکرات‌ها و جمهوری‌خواه رفته است و همین طور ….
اما ویروس کشنده‌ی کویید۱۹ (کرونا) حالا که به کابل رسیده است، این‌جا در افغانستان قرار است چه چیزی را نشانه بگیرد و برای افغانستانی‌ها چه تجربه‌ای را خواهد آموخت؟ بدون شک، برای کشوری مثل افغانستان که از لحاظ امکانات بهداشتی و آگاهی مردم در زمینه‌ی رعایت مسائل بهداشتی در پایین‌ترین سطح خود قرار دارد، شیوع کرونا در سطح گسترده همانند سونامی‌ای خواهد بود داشته‌ها و زندگی‌های زیادی را با خود خواهد برد.
حالا که در چند هفته‌ی گذشته همه جا حرف از کرونا و آمار روزانه‌ی قربانیان آن است، مطمئنا این را می‌توانیم به درستی درک کنیم که در افغانستان عبور از بحران کرونا آزمون سختی برای مردم خواهد بود و این ویروس با آمدنش به جغرافیای افغانستان، مسوولیت اجتماعی سنگینی را بر دوش هر یک از شهروندان افغانستان گذاشته است. کرونا در افغانستان، اراده‌ی ملی، تعهد شهروندی و مسؤولیت‌پذیری اجتماعی هر یک مان را به بوته‌ی آزمایش خواهد گرفت. همان چیز‌هایی که شاید تا کنون حرف از آن می‌زدیم؛ اما تا به امروز با رفتار مان هیچ‌گاه نشان ندادیم که به آن‌ها تعهد داریم.
لازم است که این روزها کمی با آمدن بهار کرونایی این بار به خود تکانی بدهیم و در بحبوحه‌ی «سونامی کرونا» که حالا به کابل هم رسیده، با خود خلوتی کنیم و در باورهای فردی و ارزش‌های اجتماعی مان که غلط‌خوانی یا غلط‌فهمی داشتیم، آستین بالا بزنیم و خانه‌تکانی کرونایی داشته باشیم.
بیایید یک شهروند باشیم؛ یک شهروند مسؤول که در برابر خود، خانواده و جامعه تعهد دارد. بیشتر ما شهروندان افغانستان از کاستی‌ها و کم‌بودهای دولت در هر زمینه‌ای آگاه استیم. بیایید با سنجش دقیق نیازمندی‌ها، با دولت به عنوان یک شهروند مسؤول هم‌کاری کنیم تا بتوانیم از روزهای سخت این آزمون ملی پیروزمندانه و سربلند عبور کنیم.
عبور از این روزهای سخت و دشوار کرونایی، بدون شک صحنه‌ی سیاست مان را نیز دست‌خوش تغییرات مثبت خواهد کرد و باید خوش‌بین بود به سناریوی صلح دایمی و امنیت کامل، آن هم بعد از عبور از آزمون کرونا در افغانستان.
