این روزها در صفحات مجازی عکسی برای تشویق و حمایت مردم از کمپاین جمع‌آوری موترسایکل‌های بدون اسناد و دوسواره از سطح مزار شریف میان کاربران صفحات اجتماعی دست به دست می‌شود. این کمپاین را فعالان جامعه‌ی مدنی در واکنش به قتل مولوی «حیات‌الدین» به راه انداخته اند که فرماندهی پولیس بلخ نیز، روز گذشته حمایت خود را از این کمپاین اعلام کرد.
مجرمین در شهر مزار شریف، برای قتل، دزدی و انواع جنایات از موترسایکل استفاده میکنند. استفاده از موترسایکل، با توجه به آمار جرایم جنایی در بلخ نشاندهندهی آن است که گراف جرایم جنایی نسبت به سالهای پیش بالا رفته است. افزایش این جرایم، نگرانیهای مردم را زیاد کرده است.
محمد حفیط احمدی، مدیر مبارزه با جرایم جنایی بلخ، به روزنامه‌ی صبح کابل گفت: «پولیس بلخ در راستای نگرانیهای مردم نسبت به افزایش جرایم و جدی گرفتن ترور مولوی حیات‌الدین، تصمیم گرفت تا از تردد موترسایکل‌های بدون اسناد در سطح شهر جلوگیری کند.»
گفته می‌شود که پولیس بلخ، برای عملی شدن خواسته‌ی مردم در سطح شهر، چندین ایست‌بازرسی ایجاد کرده و توانسته است، صدها عراده موترسایکل بدون اسناد را جمع‌آوری کنند.
آقای احمدی افزود که در کنار منع رفت و آمد موترسایکل‌های بدون اسناد، همچنین موترسایکل‌های دوسواره را نیز توقف خواهد داد. «این خواست مردم است و پولیس بلخ نیز از آن حمایت خواهد کرد.»
«کمپاین جمع‌آوری موترسایکل‌ها» در سطح شهر بلخ عملا آغاز شده است و احتمال می‌رود تا روزهای آینده نیز، ادامه داشته باشد؛ اما این کمپاین و اقدام پولیس بلخ، واکنش‌هایی نیز به همراه داشته است. شماری از شهروندان بلخ با مخالفت در برابر کمپاین جمع‌آوری موترسایکل‌ها، این سوال را مطرح کرده اند که آیا تنها راه حل جلوگیری از جرایم جنایی و کاهش آن، توقف موترسایکل‌ها است؟
مخالفان این کمپاین خواستار کشف و بررسی دلایل اصلی ناامنی‌های موجود در سطح شهر مزارشریف شده اند.
در حال حاضر، باور عمومی در میان شهروندان بلخ این است که در جنایاتی مانند دزدی و قتل، جنایت‌کاران به راحتی از موترسایکل استفاده و بعد از جنایت، صحنه‌ی جرم را به سادگی ترک میکنند. حتا در جاده‌هایی که تراکم افراد و وسایل نقلیه زیاد است، افراد موترسایکل‌سوار، بسیار به سادگی تلفون‌ها و دستکول‌های زنان را از دست شان می‌قاپند.
فیروزه، دانشجوی دانشگاه بلخ، از جمله افرادی است که از موتورسایکل‌سواران مجرم متضرر شده است. او هنگامی که جلو دروازه‌ی ورودی دانشگاه بلخ با تلفونش حرف می‌زد، مردان موترسایکل‌سوار به او حمله کردند و تلفونش را بردند.
فیروزه می‌گوید: «بعد از این که تلفونم را دو پسر سوار بر موترسایکل از پیشم دزدی کردند، همیشه از موترسایکل‌سوارها می‌ترسم و همین که می‌بینم افراد موترسایکل‌سوار به من نزدیک می شوند، تا حد امکان کوشش می‌کنم از آن‌ها خودم را دور کنم.»
آن عده از افرادی که از موتورسایکل‌سواران متضرر شده اند، به این باورند که جمع‌آوری موترسایکل‌ها، شاید نتواند به طور کلی ناامنی‌ها را در شهر از بین ببرد؛ اما می‌تواند موجب کاهش جنایات شود و اگر موترسایکل‌ها جمع‌آوری شود، شهروندان به آسودگی می‌توانند، در خیابان‌های شهر قدم بزنند.
اما دکتر حیدر احمدی بلندی، رییس یکی از دانشگاه‌های خصوصی در ولایت بلخ، با گذاشتن پستی در صفحه‌ی فیس‌بوکش در اعتراض به این کمپاین نوشته است: «جمع‌آوری موترسایکل راه حل نیست. اگر موترسایکل نباشد با موتر ما را خواهند کشت، با هزار و یک دام و دسیسه، ترور شخصیتی و فیزیکی خواهند کرد، با تیشه و تبر حمله خواهند کرد. چنانچه در حادثه‌ی حمله به دفتر ملل متحد دیدیم. باید علت اصلی را پیدا و نابود کنیم. علت اصلی این توحش‌ها جریان‌های سلفی و وهابی است که برای عموم مردم ولایت بلخ معلوم و مشخص است. اگر می‌خواهیم که آرامش جسمی و روحی داشته باشیم، باید کمپاین مبارزه با سلفیت و وهابیت راه‌انداخته و بر ارگان‌های دولتی فشار بیاوریم تا که این کرکسان خون‌آشام را که دست شان به خون‌های زیادی آلوده است، به پنجه‌ی قانون بسپارند.»
این کمپاین در حالی از سوی فرماندهی پولیس بلخ حمایت شد و توانست شکل عملی به خود بگیرد که به گفته‌ی محمد حفیظ احمدی، مدیر مبارزه با جرایم جنایی، از اول سال تا کنون، این اداره توانسته ۱۲۰۰ مجرم جنایی را از سطح ولایت بلخ بازداشت کند که بیشتر این مجرمان جرایم شان را توسط موترسایکل انجام می‌دادند.
