گروهی از زنان معترض در کابل و شماری از کشورهای دیگر در واکنش به خشونت‌های طالبان و محدودیت‌هایی که از سوی این گروه وضع شده، به شورای امنیت سازمان ملل نامه‌های جداگانه فرستاده‌اند.
این نامه از سوی ۱۰۰ زن معترض تحت عنوان «صد فریاد از افغانستان» نوشته شده و روز دوشنبه -۲۳ عقرب-، عنوانی شورای امنیت سازمان ملل فرستاده شده است.
به گفته‌ی زنان معترض، این نامه؛ روایت‌های کوتاه از وضعیت زنان افغانستان تحت حاکمیت طالبان است که از زبان زنان در مورد وضعیت زندگی در این کشور نوشته است.
زنان معترض، می‌گویند که این صد نامه، در حقیقت رنج‌نامه‌ا‌ی است که زنان افغانستان در جریان بیش از یک‌سال حکومت استبدادی طالبان آن را تجربه کرده‌اند و از سوی طالبان سرکوب شده‌اند.
یکی از این بانوان به صبح کابل، می‌گوید: «این بار زنان برای رساندن فریاد خودشان به قلم متوسل شده‌اند و در راستای تداوم اعتراض‌های بیدارگرایانه و آزادی‌خواهانه زنان، بر آن شده‌اند که روایت زنان را علاوه بر بازتاب از دریچه‌ی رسانه‌ها به سازمان‌های مهم تصمیم‌گیری جهانی نیز، شریک کنند.»
او، می‌گوید که این صدنامه از سوی صد زن نوشته شده و منعکس‌کننده‌ی وضعیت رقت‌بار و تأسف‌بار زنان در حاکمیت طالبان است که با زبان خودشان نوشته شده است و با یک تفکر جمعی در کنارهم، زمینه‌ی جمع‌آوری و ترتیب این نامه‌ها را سازمان‌دهی کرده‌اند.
گفتنی است که این صد نامه، شامل مواردی چون؛ قتل‌های هدف‌مند و مستمر زنان، سنگ‌سارشدن و دره‌زدن زنان، تجاوزهای جنسی، شکنجه و بازداشت‌های بی‌دلیل، نکاح‌های اجباری و زیرسن، حجاب اجباری، بدرفتاری، تحقیر و توهین زنان، مسدودماندن مکتب‌های دخترانه، بسته‌شدن ورزشگاه‌ها وپارک‌های تفریحی و نقص‌های گسترده حقوق بشری آن‌ها از سوی طالبان است.
این زنان از شورای امنیت سازمان ملل، خواسته اند که به گونه‌ی فوری به وضعیت زنان در افغانستان رسیدگی کند و اجازه ندهد که طالبان بیش‌تر از این زندگی را بر آن‌ها دشوار کنند.
