شماری از فعالان سیاسی، تأکید می‌کنند که شهروندان افغانستان، نمی‌توانند بیشتر از این، تبعیض و ظلم را تحمل کنند.
امروز پنج‌شنبه (۲۳ عقرب) طی مراسمی، از اولین سالروز شهادت پیش‌آهنگان جنبش روشنایی، شهدای جاغوری، مالستان و ارزگان خاص و چهارمین سالروز شهادت تبسم و شهدای زابل، در شهر کابل تجلیل شد. در این مراسم، شماری از فعالان و چهره‌های سیاسی، حکومت را به بی‌عدالتی و استبداد متهم کرده و گفتند که مردم افغانستان بیشتر از این نمی‌تواند، ظلم و استبداد حکومت را تحمل کنند.
عارف رحمانی، عضو مجلس نمایندگان، گفت که برای تأمین عدالت و حذف تبعیض، مبارزات زیادی صورت گرفته و در این راه، شماری زیادی حتا سرهای شان را از دست دادند. او افزود: «هدف اساسی این قربانی‌ها روشن بود که دیگر نمی‌توانند تبعیض، ظلم، ستم و بی‌عدالتی را بپذیرند.»
آقای رحمانی ادامه داد که برای تأمین عدالت، باید مناسبات قدرت و سیاست در افغانستان اخلاقی شده و بر اساس عدالت استوار شود.
به گفته‌ی او، «اگر جامعه‌ی افغانستان پیشرفته و دارای مناسبات اخلاقی شود، باید یک مسأله بنیادی از میان برداشته شود و آن مسأله این است که هیچ کسی از دیگری برتری ندارد.»
آقای رحمانی گفت که اکنون چرخه‌ی سیاست افغانستان به گونه‌ی سنتی و قبیله‌ای شکل گرفته و این امر به شکل تصادفی نبوده؛ بلکه به گونه‌ی برنامه‌ریزی شده بر این سرزمین تحمیل شده است.
عارف رحمانی، معتقد است که دیوار تبعیض از دو صد سال بدین‌سو بنا شده و شکستن آن در یک فاصله‌ی یکی دو ساله ممکن نیست و به همین دلیل، برای از بین بردن تبعیض و بی‌عدالتی، به یک برنامه‌ی عقلانی، اخلاقی و استراتژیک با تاکتیک‌های معقول نیاز است.
از سویی هم، عنایت‌الله حفیظ، نامزد ریاست‌جمهوری در این مراسم گفت که شهادت تبسم و ۳۰ نفر از همراهان او، کاخ ظلم و استبداد در افغانستان را تکان داد.
او افزود، زمانی که تبسم و ۳۰ نفر دیگر در چنگ گروه‌های تروریستی در زابل افتاده بودند، رییس‌جمهور غنی نشستی را در مورد صلح با طالبان در ارگ ریاست‌جمهوری دایر کرده بود که در این جلسه، صدای دادخواهی برای آزادی تبسم بلند شد؛ اما گوش شنوایی وجود نداشت.
این نامزد ریاست‌جمهوری همچنان تصریح کرد که برای رهایی شهدای زابل، نزدیک به ۹۰ روز دادخواهی انجام شد و خیمه‌های تحصن در مقابل دروازه‌ی پارلمان برافراشته شد؛ اما دولت برای رهایی آن‌ها هیچ‌گونه تلاشی را انجام نداد.
شکریه تبسم ۹ ساله و شمار دیگری از غیرنظامیان، در سال ۱۳۹۴، هنگامی که از جاغوری به سوی پاکستان در حرکت بودند، در ولایت زابل توسط گروه تروریستی داعش اسیر شدند و به شکل بی‌رحمانه‌ای به قتل رسیدند.
