رحمتالله نبیل، رهبر دستهی انتخاباتی امنیت و عدالت، تأکید میکند که وضعیت جنگ، صلح و انتخابات افغانستان، به بنبست رسیده و از همین روز، نیاز است تا به منظور بهتر شدن اوضاع، حکومت «مصالحه» ایجاد شود.
آقای نبیل، پس از چاشت روز پنجشنبه (۱۴ قوس) در یک نشست خبری، گفت که اوضاع صلح و جنگ نامشخص است و روزانه صدها نفر از فرزندان افغانستان کشته میشوند؛ از سویی هم، روند انتخابات ریاست جمهوری، به دلیل فشارهای سیاسی، تهدیدات و پروندهسازیها، در حالت ابهام قرار دارد.
او افزود: «برای بیرون شدن از این بنبست، طرحی دارم و این حق من است که در این باره نظر بدهم. بر اساس طرحی که روی آن کار کرده ایم، باید نتیجهی انتخابات لغو شود، حکومت مصالحه ایجاد شود، طالبان آتش بس کنند و روند گفتوگوهای صلح بینالافغانی شود.»
آقای نبیل، با تأکید بر این که پروسهی صلح باید بینالافغانی شود، گفت که در حال حاضر، روند صلح میان امریکا، پاکستان و طالبان جریان دارد و صلحی که از آدرس اسلامآباد به کابل بیاید، صلح نیست؛ بلکه زهر است.
او علاوه کرد که برای بقای افغانستان، همهی چهرههای سیاسی، به شمول رییس جمهور، رییس اجرایی و طالبانی که خود را از افغانستان میدانند، باید قربانی بدهند و از خواستهایی که سبب ایجاد بنبست در این کشور شده، بگذرند.
این نامزد ریاست جمهوری، گفت که مخالف حکومت موقت است و این گزینه، به عنوان آخرین راهحل قابل بحث خواهد بود.
او همچنان گفت که در قانون اساسی افغانستان، مشکلات زیادی وجود دارد. او افزود: «مشکلات در قانون اساسی زیاد است، قدرت واقعا انحصار شده و مردم خود را در قدرت نمیبینند و این باید بشکند، چهارچوب جمهوریت را نگه داریم، طوری که نه امارت حاکم شود و نه جمهوریت فعلی.»
آقای نبیل، در حالی بر ایجاد حکومت مصالحه تأکید میکند که قرار است به زودی، گفتوگوهای صلح میان نمایندگان امریکا و طالبان، از سرگرفته شود، گفته میشود که زلمی خلیلزاد، نمایندهی ویژهی وزارت خارجهی امریکا، به زودی وارد دوحه شده و گفتوگوهای صلح با طالبان را از سر میگیرد.
از سویی هم، اعتراضهای دستههای انتخاباتی در هفت ولایت شمالی افغانستان ادامه دارد و مانع روند بازشماری و تفتیش آرا شده است. دستههای انتخاباتی عبدالله عبدالله، گلبالدین حکمتیار و رحمتالله نبیل، هشدار داده اند که حکومت برآمده از تقلب را نمیپذیرند و باید بیش از ۳۰۰ هزار رأی مشکوک، باطل اعلام شود.
این دستههای انتخاباتی، گفته اند که اگر به خواستههای آنها رسیدگی نشود، دامنهی اعتراضها وسیعتر خواهد شد.
