پارلمان افغانستان در این اواخر که توانسته به چالش‌های بسیار بزرگی خاتمه بدهد، امیدوارکننده بوده است؛ اما این امیدواری نه‌تنها می‌تواند نگاه مثبتی را در کار این مجلس به وجود بیاورد، بلکه در کنار آن توقعاتی را نیز به بار خواهد آورد.
در کلیت امر، امیدوارکردن مردم به آینده‌ی بهتر از شاخصه‌های کشورهای عقب‌افتاده به شمار می‌رود. دلیل آن هم این است که در این کشورها، چالش‌ها به اندازه‌ای روشن است که مردم می‌دانند هرگز به این زودی به حل آن‌ها دست نخواهند یافت. در واقع، امیدواری بر اساس آگاهی جمعی از یک مشکل است. مردم افغانستان این مشکل را همواره به‌عنوان ناکارایی مطرح کرده‌اند؛ یعنی در یک کلیت نسبت به وضعیت حکومتی و غیر حکومتی ما با مشکلاتی بر می‌خوریم که در نتیجه‌ی آن این ناکارایی نه‌تنها سبب عقب‌مانی می‌شود، بلکه باعث به وجود آمدن جوی از تصورات می‌شود که آن را به‌عنوان اطلاعات مردمی می‌توان یاد کرد.
اطلاعات و آگاهی جمعی از مشکلات، دو بُعد را در اذهان عامه رشد می‌دهد و این رشد بستگی خاصی به چگونگی سیر حرکت مشکلات دارد. اگر شاهد رشد بیشتر باشیم، مشکلاتی که در ذهن مردم تلنبار شده است، امیدواری خلق می‌کند و این امیدواری توقعاتی را در پی دارد که باید به آن‌ها توجه کرد.
متأسفانه در روند سیاسی‌ای که در افغانستان شاهد آن استیم، سعی می‌شود صرفا مردم را امیدوار به روزهای بهتری نگه‌دارند و توقعات آنان را همواره نادیده می‌گیرند.
وکلای مردم در پارلمان دور هفدهم، با این که وقت زیادی را هدر داده‌اند؛ اما هنوز هم فرصت این را دارند تا با کار بهتر و رسیدگی به توقعات مردم جایگاه شان را دوباره به دست بیاورند.
آنچه مردم از مجلس توقع دارد، وجود هماهنگی بهتر در میان نمایندگان است. این هماهنگی می‌تواند گروه‌های سیاسی‌ای را که در مجلس وجود دارد به دور هم گرد آورده و از بازی‌های سیاسی‌ای که در انتخابات معمول می‌شود جلوگیری کند. در ضمن این موضوع، برای کار و فعایت بهتر کمیسیون‌های پارلمان، نیاز اساسی بر این است تا مشکلات مردم به صورت هماهنگ حل شود تا سرعت بهتر بتواند نواقص و زمان از دست رفته‌ای را که با مشکلات درونی مجلس پیش آمد، جبران کند.
نمایندگان مجلس، در زمینه‌ی صلح، امنیت و برخی از اتفاقات مهم، اشتراک نظر ندارند و این عدم اشتراک نظر را به خوبی می‌شود از وخامت رابطه میان مجلس که در چند ماه اخیر جلوه‌ی خاصی در رسانه‌ها داشت، فهمید.
به هر صورت نیاز است تا اشتراک نظر میان وکلا بر اساس نیاز مردم در ولایت‌های مختلف به وجود بیاید تا بشود در مورد مشکلات به خصوصی که همواره تنش‌ها و حتا درگیری فزیکی را خلق کرده است به نتیجه‌ی بهتری رسید.
در وضعیت فعلی چیزی که می‌تواند راه حل بهتری را برای ایجاد امیدواری‌ها و به جا آوردن توقعات مردم به وجود بیاورد، ایجاد تفاهم بر سر راه حل‌هاست. دیروز طی جلسه‌ی مجلس تصمیم گرفته شد تا نمایندگان، مقام‌های امنیتی را استجواب کنند. این استجواب با هماهنگی لازم و طرح مسأله، راه حل‌هایی را در پی خواهد داشت تا به بهبودی وضع بینجامد. نمایندگان در نشست دیروز شنبه(۲۹ سرطان) از افزایش نا آرامی‌ها در سراسر کشور به ویژه ولسوالی‌ها، شهرها و شاهراه‌های عمومی انتقاد کردند. آنان، مقام‌های امنیتی را در کاهش ناآرامی‌ها و کنترل جنگ در کشور به کوتاهی متهم کردند.
برخی از نمایندگان مجلس، تقرری‌ها در نهادهای امنیتی را سلیقه‌ای و خلاف نُرم‌های نظامی خواندند و تأکید کردند که مقام‌های امنیتی در بسیاری موارد یک افسر با رتبه‌ی نظامی جگرنی را به فرماندهی جنگ گماشته و جنرالان باتجربه را خانه‌نشین کرده‌اند. در نتیجه‌ی جلسه‌ی دیروز، نمایندگان از هیأت اداری مجلس خواستند که مقام‌های امنیتی را در پیوند به نا امنی در کشور به مجلس فرا بخواند.
برگزاری چنین جلساتی برای حل مسایل کلان کشور، چیزی است که باید پیش از این‌ها صورت می‌گرفت تا از رشد قلمرو گروه‌های تروریستی جلوگیری می‌شد؛ اما به دلیل نامنسجم بودن نظر‌ها در مجلس و وجود تنش‌ها در مورد انتخاب رییس مجلس، فرصت استجواب نیروهای امنیتی و دیگر ارگان‌های فعال در حکومت میسر نشد.
بر اساس نشست دیروز، قرار شده در روز دوشنبه استجواب مقامات نیروهای امنیتی در مجلس نمایندگان صورت بگیرد تا مسأله‌ی ناامنی که در این اواخر از نگرانی‌های شدید مردم در اکثر ولایت‌ها محسوب می‌شود، حل شود.
