رییسجمهور غنی که روز گذشته از سفر اماراتمتحدهی عربی به کابل آمد، در اولین فرصت، پس از رسیدن به میدان هوایی کابل، برای غم شریکی، به خانهی «محمد محقق» رفت و با او و خانوادهش دیدار کرد.
آقای محقق در صحنهی سیاست از رقیبان اصلی محمداشرف غنی در تیم ثبات و همگرایی و انتخابات ریاستجمهوری بود که در جریان پنج سال حکومت وحدت ملی نیز بارها آقای محقق با تصمیمهای سیاسی آقای غنی مخالفت نشان داده است. حتا یک بار آقای محقق در یکی از جلسهها که در مقر ریاست امنیت ملی برگزار شد، با رییسجمهور غنی مخالفت جدی نشان داده بود؛ اما حرکت روز گذشتهی محمداشرف غنی، امیدواریهایی را به میان آورده است که میتوان به همپذیری و نزدیکی سیاستمدارن دل بست. دیدارهایی که سبب میشود تا زمامداران افغانستان به خود بیایند، کدورتها را فراموش کرده و برای همپذیری و رسیدن به نقطه نظر مشترک کار کنند. از سوییهم، غمشریکی آقای غنی باید الگوی باشد برای همپذیری سیاسیون تا در شرایط حساس بیشتر یکدیگر را درک و در این فضای نامناسب سیاسی، تلاش کنند تا سیاست افغانستان نمادی برای وحدت ملی تمامی جریانها، احزاب و اقوام کشور باشد.
بدون شک ملت افغانستان هنگامی که شاهد حرکتهای پخته و با درایت سیاسی باشند، میتوانند با الگو پذیری از آن، شرایط بهتری را برای همپذیری در ردههای پایین اجتماع فراهم کنند؛ چون ثابت شده است که در گذشته نیز مردم عادی کشور با یکدیگر مشکل چندانی نداشته و آنچه این فضا را مکدر کرده است، سیاستهای ناپخته و خام سیاستمداران و دخالتهای کشورهای دیگر برای ایجاد نفاق و تفرقه در بین مردم افغانستان بوده است تا اقوام با هم برادر کشور از یکدیگر فاصله بگیرند.
دلجویی و غم شریکی محمداشرف غنی رییسجمهور از مخالف سیاسیاش، محمد محقق برای کشته شدن پسر وی (محمد باقر)، یک حرکت خوب است که در شرایط حساس و پراکندهی سیاسی امروز میتواند برای اجماع و اتحاد سیاستمداران برای عبور از این مرحلهی مهم جنگ و صلح مهم و مؤثر باشد. این روزها جدا از بحث انتخابات و آیندهی سیاسی کشور، رسیدن به اجماع عمومی و داشتن طرح واحد برای گفتوگوهای صلح مهم است که میتواند حکومت افغانستان را در موقعیت بهتر نسبت به گذشته در مذاکرههای احتمالی بینالافغانی قرار دهد. سیاستمداران کشور به خصوص کسانی که تجربهی زیادی در این میدان ندارند باید بدانند که کشور در وضعیت سخت و خطرناکی است و همه باید در رفتار و اظهار نظر محتاط و دقیق باشند تا فاصلهها بیشتر از این نشده و شرایطی فراهم شود که مردم افغانستان بیشتر از این آسیب نبینند.
یکی از مشکلاتی که در رفتار سیاسی سیاستمداران کشور همواره دیده شده است، تعریف نشدن خطهای سرخ و عبور از منافع شخصی و گروهی به سود منافع ملی است و بارها دیده شده است که افراد از تمام خطوط رد شده اند. تاریخ معاصر سیاسی افغانستان در چند دههی اخیر خالی از همپذیری واقعی بوده که روی رفتار جامعه نیز تأثیر گذاشته و موجب خلق الگووارههای نادرست شده است. احزاب سیاسی و چهرههای مطرح میدان سیاست در تمام دنیا برای کسب قدرت با یکدیگر رقابت میکنند؛ اما همواره تعریف شفاف و روشن از منافع ملی و خطوط سرخ وجود دارد که افراد مؤظف به رعایت آن استند. دلجویی رییسجمهور از محقق به عنوان کسانی که سالها در سیاست همکار و یا رقیب یکدیگر بوده اند، هرچند در تاریخ سیاسی جهان امر تازهای نیست؛ اما در افغانستان به خصوص در شرایط فعلی کار خوب و پسندیدهای است که باید از آن به نیکی یاد کرد. تمام کسانی که دلشان به حال آیندهی این سرزمین میسوزد باید در راستای اتحاد و یکدلی تلاش کنند و نگذارند کسی آب به آسیاب بدخواهان این سرزمین بریزد. فقط با اتحاد و یکدلی است که میتوان از این مرحلهی سخت عبور کرد. هرچند اگر برخی مقامهای امریکایی و دنیا معتقد باشند که ملت شدن و اتحاد افغانها غیر ممکن است. ما باید یاد بگیریم، همانگونه که میتوانیم با یکدیگر رقابتکنیم، در اتحاد و رسیدن به صلح و ثبات نیز میتوانیم در کنار یکدیگر بیاستیم و برای سربلندی کشورمان کار کنیم.
