امریکا که مدت‌ها است بر سر توافق صلح و پایان مناقشه‌ی خونین در افغانستان با طالبان گفت‌وگو می‌کند، در صورت به نتیجه رسیدن مذاکرات، هزاران نفر از نیروهای نظامی خود را از این کشور خارج خواهد کرد.
روزنامه‌ی واشنگتن پست، به نقل از چند مقام امریکایی گزارش داده است که ایالات متحده و طالبان، به توافق ابتدایی دست یافته اند و بر اساس آن، دولت امریکا در حال آمادگی برای خروج شش هزار سرباز امریکایی از افغانستان است.
گفته می‌شود که با خروج این شش هزار سرباز امریکایی از افغانستان، شمار این نیروها در این کشور، به ۸ تا ۹ هزار نفر خواهد رسید.
این گزارش‌ها، در حالی به رسانه‌ها رسیده است که پیکارهای انتخاباتی ریاست‌جمهوری افغانستان از هفته‌ی قبل آغاز شد و آمادگی و عزم مردم افغانستان را به برگزاری انتخابات، روشن ساخت. خروج شش‌هزارنفری نیروهای امریکایی اگر پیش از برگزاری انتخابات صورت بگیرد، می‌تواند ناامنی‌ها را تشدید بدهد و این تشدید خطر بزرگی برای انتخابات محسوب می‌شود.
با آن که گفته می‌شود که خروج این تعداد از نیروهای نظامی امریکایی با پیش‌شرط‌های مشخصی صورت خواهد گرفت که آتش‌بس نیز یکی از این پیش‌شرط‌ها به حساب می‌رود؛ اما به نظر می‌رسد که نتایج نامطلوبی از آن بر جا بماند. خروج نیروهای امریکایی لااقل باید، پس از برگزاری انتخابات آغاز شود تا حکومت انتخابی مردم بتواند به تشکیلات خود سر و سامان بدهد و برنامه‌ی روشنی برای ادغام سران طالبان در حکومت آینده که بر اساس توافق‌نامه‌ی صلح به وجود می‌آید، داشته باشد. خروج نیروهای امریکایی حتا در صورت اعلام آتش‌بس، گزینه‌ی درستی به نظر نمی‌رسد؛ زیرا اختلافاتی که بر سر چگونگی نظام و قانون اساسی از سوی طالبان مطرح است، ممکن است به این زودی‌ها نتواند در گفت‌وگوها با حکومت افغانستان حل و فصل شود.
در حقیقت، تا اختلافات طالبان با حکومت افغانستان برطرف نشود، حتا اگر آتش‌بسی صورت بگیرد، آتش‌بسی میان نیروهای خارجی و گروه طالبان خواهد بود نه آتش‌بس میان نیروهای افغان و طالبان.
بر اساس توافق ابتدایی‌ای که گفته شد، طالبان طی ماه‌های آینده باید بر سر مذاکرات صلح با دولت مرکزی افغانستان به صورت رو در رو بنشینند و این می‌تواند راهی باشد تا ارزش‌های مورد نظر حکومت افغانستان که بر اساس نظام جمهوری اسلامی گذاشته شده است، با طالبان که در واقع به عنوان مخالفان این نظام در میدان‌های جنگ بر‌آمده‌اند، به گفت‌وگو گذاشته شود؛ اما این نشست، بخش دوم پروسه‌ی صلح است. بخشی که پس از توافقات نمایندگان امریکا و طالبان وارد بحث و گفت‌وگو در راستای توافق میان نمایندگان حکومت افغانستان و گروه طالبان می‌شود.
نشست‌های صلحی که میان خلیل‌زاد و طالبان صورت گرفته است، توافقاتی را به وجود آورده که بر اساس آن گفت‌وگوهای بین‌الافغانی با حضور حکومت آغاز خواهد شد و این مرحله‌ای است که در آن همه چیز از سر گرفته می‌شود؛ یعنی گفت‌وگویی به وجود می‌آید که باید در نتیجه‌ی آن صلح بین‌الافغانی حاصل شود. در واقع، ما نمی‌توانیم به آتش‌بسی که با خروج شش‌هزار نفری نیروهای امریکایی از افغانستان به وجود می‌آید، اطمینان کامل داشته باشیم و این می‌تواند انتخابات را مورد تهدید قرار بدهد؛ زیرا با خروج این تعداد از نیروها و ادامه‌ی جنگ میان نیروهای افغان و طالبان، نا امنی‌ها گسترش خواهد یافت.
بنا بر این، حضور نیروهای امریکایی لااقل تا بعد از انتخابات، برای ثبات افغانستان و حتا تقویه‌ی پروسه‌ی صلح، بسیار تاثیرگزار خواهد بود؛ زیرا آنچه زیر نام گفت‌وگوهای صلح تا به این جا آمده است، بر اساس اصرار بر حضور این نیروها بوده و این حضور تا پس از برگزاری انتخابات می‌تواند وزنه را همچنان به نفع افغانستان و همکاران بین‌المللی اش نگه‌دارد.
ثبات افغانستان، بستگی به برگزاری انتخابات به عنوان یکی از مؤلفه‌های اساسی نظام سیاسی اش دارد و اگر این مؤلفه، به هر دلیلی خدشه‌دار شود، پیامدهای منفی آن، صرفا دامن افغانستان را نه، بلکه همه‌ی جهان را خواهد گرفت. طوری که در سال‌های قبل این پیامد دیده شد و تا هنوز هم کشورهای زیادی دارند تاوان آن را پس می‌دهند.
