حضور طالبان در پاکستان، دیگر پنهانی نیست و مقام‌های این کشور نیز باکی از علنی‌سازی آن ندارند. انتشار ویدیویی که نشان می‌دهد رهبران طالبان به عیادت اعضای این گروه در شفاخانه پاکستانی رفته‌اند، خود بیانگر این موضوع است.
گذشته از حضور طالبان در پاکستان، موجودیت اعضای این گروه در شفاخانه‌های پاکستان، همکاری جدی این کشور را با گروه طالبان، اثبات می‌کند.
باید، متوجه بود که پاکستان، نزدیکی خود را با این گروه، زمانی علنی کرده است که حکومت افغانستان، سخت درگیر مذاکره با آن است. مذاکره‌هایی که شاید، نتیجه‌اش، تغییر نظام در افغانستان باشد.
حمایت همسایه از طالبان، بیانگر این است که مذاکره‌کننده اصلی برای صلح افغانستان، نه طالبان که پاکستان است.
به‌تازگی ویدیویی منتشر شده است که نشان می‌دهد، ملا بردار با شماری از اعضای گروه خود در شفاخانه‌ای در پاکستان دیدار می‌کند.
وزارت خارجه‌ی افغانستان در واکنش به حضور علنی گروه طالبان در پاکستان، گفته است که این کار نقض حاکمیت ملی افغانستان است و سبب تدوام بحران و بی‌ثباتی در منطقه شده، تأمین صلح پایدار در افغانستان را با چالش جدی مواجه می‌کند.
روشن است که با نشر این ویدیو، تنش‌ها بین کابل و اسلام‌آباد، افزایش می‌یابد؛ اما چرا زمانی که حکومت، باور به حمایت این کشور از طالبان داشت، در توافق با رهبران این گروه، به سفر آنان به پاکستان، واکنش نشان نداد؟
دلیلش این است که حکومت افغانستان، از هر راهی برای اجاره‌ای نشان دادن اعضای گروه طالبان، استفاده کرده و می‌خواهد آنان را در گفت‌وگوهای دوحه در تنگنا قرار داده و نزد جهانیان، موضوع حاشیه‌ای نشان بدهد.
حاشیه‌ای به این مفهوم که طرف اصلی حکومت، پاکستان است و جهان باید برای تسهیل گفت‌وگوها بر این کشور، فشار بیاورد.
بعد از این، حکومت سعی خواهد کرد که طالبان را بیشتر در رابطه با پاکستان نشان داده و محکوم کند زیرا در صورت به نتیجه نرسیدن گفت‌وگوها، حمله‌های این گروه به نقاط مختلف کشور، افزایش خواهد یافت. در این صورت، نیاز است تا ریشه‌ی این حمله‌ها، مورد انتقاد قرار گرفته و با موانع مختلف روبه‌رو شود.
نزدیکی افغانستان با کشور ایران نیز برای جلب حمایت به‌خاطر مقابله با پاکستان و همکاران آن است؛ پشتوانه‌ی منطقه‌ای برای محکومیت پاکستان، ابزار تازه‌ای است که حکومت افغانستان در تلاش به دست آوردن آن است.
با این‌همه، تغییر واژه‌ی «گروه تروریستی طالبان» به «گروه شورشی افغان»، قابل‌تأمل است و سازش پنهانی حکومت را با این گروه نشان می‌دهد.
وزارت خارجه کشور در متن واکنشی خود به حضور علنی طالبان در پاکستان گفته است؛ فعالیت‌های عناصر شورشی افغان و رهبران آنان در قلمرو پاکستان، نقض حاکمیت ملی افغانستان است.
اطلاق شورشی افغان به طالبان، پاک‌سازی طالبان از جنایت‌های تروریستی است که مذاکره با آنان را نا جایز نشان می‌دهد. تغییر واژه‌هایی که واقعیت اعمال طالبان را بیان می‌کند، تحریفی در هویت این گروه به‌حساب آمده و محکوم است.
وزارت خارجه افغانستان، مسئول است تا دلیل این کار را توضیح داده و به مردم افغانستان، روشن سازد که بر اساس کدام توافق و کدام مصلحتی دست به انجام آن زده است.
حکومت فقط زمانی می‌تواند طالبان را از تعریف‌ها و واژه‌های این‌چنینی، مستثنا قرار بدهد که به یک تفاهم علنی و اساسی که متضمن، صلح واقعی در کشور باشد. البته چنین کاری نیز باید، محاکمه را در پی داشته باشد و تمام کسانی را که دست به جنایت زده‌اند به مجازات برساند.
رفتار خودسرانه‌ی وزارت خارجه کشور، فاصله حکومت را از مردم نشان داده و اثبات می‌کند که آن‌چه در دوحه انجام یافته است، هیچ ربطی به مردم افغانستان ندارد و فقط یک بازی سیاسی پنهانی است.
زمانی که چنین سهل‌انگاری‌هایی از حکومت سر بزند، هر کشوری تلاش خواهد کرد تا به امور داخلی افغانستان مداخله کرده و طرف‌های موافق خود را حمایت کند.
