رییسجمهور امریکا پس از لغو دیدارش با رهبران طالبان در کمپ دیوید و اعلام توقف مذاکره با طالبان، بار دیگر به روز دوشنبه، با صراحت گفت که مذاکره با طالبان منتفی است. این حرف ترامپ، به این معناست که امریکا نمیخواهد با طالبان مذاکره کند.
در سال گذشته، تلاشهای زیادی صورت گرفت که طالبان با دولت افغانستان مذاکره کنند؛ اما این گروه به این خواست، پاسخ مثبت نداد. طالبان به این فکر بودند که اگر بتوانند در مذاکره با امریکا، به خواستهای شان برسند و زمان خروج نیروهای امریکایی و ناتو را کمتر بسازند، از راه مذاکره و اقدام نظامی میتوانند به اهداف نهایی شان که گرفتن قدرت است، برسند.
شتابزدگی امریکا برای توافق با طالبان، خروج نیروهایش از افغانستان و نادیده گرفتن خطر این گروه و لغو محدودیت بر اعضای هیأت طالبان در قطر، سبب شد که طالبان احساس غرور و پیروزی کنند که با حملات انتحاری بیشتر و کشتار نیروهای امریکایی، میتوانند در میز مذاکره امتیاز بگیرند. بر این اساس، حملات انتحاری و تهاجمی طالبان افزایش یافت که بیشترین قربیان این حملات غیر نظامیان بودند.
این رویکرد طالبان و نکاتی که در توافقنامهی امریکا با این گروه، به نفع طالبان وجود داشت و خلیلزاد تا نهایی شدن مسودهی این توافقنامه، جزئیات آن را از دونالدترامپ پنهان کرده بود، سبب شد که ترامپ تصمیم لغو مذاکره با طالبان را بگیرد و اعلام کرد که امریکا دیگر با طالبان مذاکره نمیکند.
رییسجمهور امریکا گفته است که پس از این با طالبان از گزینهی نظامی و سرکوب استفاده خواهد شد و حملات آنها بر ضد طالبان در روزهای اخیر افزایش یافته است.
حالا که امریکا گزینهی مذاکره با طالبان را کنار گذاشته و از گزینهی نظامی با این گروه بر خورد میکند، نکتهی مهم این است که باید این تصمیم را جدی بگیرد و بیشتر از گذشته طالبان را سرکوب کند. این تنها، رویکرد مناسب برای تضعیف طالبان است.
از ظهور طالبان نزدیک به سه دهه میگذرد؛ آنان در این مدت پیوسته به کشتار مردم و فعالیتهای تروریستی پرداخته و از راه گفتوگو و صلح خواستههای خود را دنبال نکرده اند. اگر گاهی به مذاکره و صلح هم حاضر شده اند؛ متعهد نبوده اند.
طالبان یک سال پیش، خواستار مذاکره با امریکا شدند و با فشاری که بر این گروه وارد شد، موافقه کرد که پس از صلح با امریکا، در مذاکرات بینالافغانی حاضر میشود.
نمایندگان طالبان در قطر از صلح میگفتند؛ اما در افغانستان هر روز حملات انتحاری و تهاجمی انجام میدادند. این کردار طالبان، یک بار دیگر ثابت کرد که صلح و مذاکره برای آنها اولویت ندارد. این گروه با جنگ و فعالیتهای تروریستی میخواهد به قدرت برسد و یک نظام متحجر مذهبی را در افغانستان حاکم کند.
امریکا باید جدیتر از گذشته با طالبان برخورد کند و تا فروپاشی ماشین جنگی این گروه، از موضع خود عقبنشینی نکند.
امریکا باید از موضع دولت افغانستان حمایت کند و فشار بر پاکستان را نیز افزایش بدهد تا حمایت این کشور از گروه طالبان قطع شود؛ پاکستان بزرگترین حامی طالبان است.
امریکا اگر میخواهد تهدید گروههای تروریستی را از خود و متحدانش دفع کند، باید طالبان را سرکوب کند؛ در غیر آن، تجربه شده که هرگونه مماشات و نادیده گرفتن خطر طالبان یا امتیاز دادن به این گروه، بار دیگر افغانستان را به بستر پرورش القاعده و سایر گروههای تروریستی مبدل میکند. حالا که مذاکره با طالبان را کنار گذاشته، تنها گزینه برای رسیدن به صلح این است که طالبان از فعالیتهای تروریستی دست بردارند و حاضر شوند که با دولت افغانستان مذاکره کنند.
طالبان اگر صلح میخواهند، باید آتشبس اعلام کنند و به خواست مردم پاسخ مثبت بدهند. اگر گروه تروریستی و وابسته به بیگانگان نیستند و اگر گفتهی طالبان درست باشد که میخواستند، مذاکرات صلح را آغاز کنند، حالا نیز فرصت است که ثابت کنند، به صلح ارزش میدهند و با دولت وارد مذاکره شوند.
با آن که طالبان در جریان مذاکره با امریکا از گفتوگو با دولت امنتاع کردند و می خواستند با معامله یا امتیاز گرفتن از امریکا، موفق شوند، حالا ترامپ این گزینه را از طالبان گرفته است.
گزینهی مذاکره با دولت اما برای طالبان وجود دارد که راه مناسب رسیدن به صلح همین است.
اگر طالبان به مذاکره با دولت افغانستان حاضر شود، خروج کامل نیروهای امریکایی که از خواستهای مهم طالبان است و در توافقنامه با امریکا مطرح شده، عملی میشود.
طالبان در گذشته نیز گزینهی صلح را نادیده گرفته اند؛ اما این بار نباید فرصت صلح را از دست بدهند. اگر این بار نیز از فرصت پیش آمده استفاده نکنند، بسیار مشکل است که بار دیگر چنین فرصتی را به دست بیاورند. همان طوری که رهبران این گروه بزرگترین اشتباه شان را صلح با مجاهدین میگویند، در آینده امنتاع از مذاکره با دولت را بزرگترین اشتباه دیگر شان خواهند شمرد.
