صدای زنگ پخش شدن یک نوع ویروس ناشناخته در شهر ووهانِ چین به صدا در آمد؛ ویروسی که سرایت آن بسیار سریع بود و یک فرد آلوده میتوانست دهها انسان دیگر را نیز به ویروس آلوده کند. در اوایل تنها محدودیتهای گشتوگذار در شهر ووهان وضع شد؛ خاستگاه کووید-۱۹؛ اما روز به روز به دلیل شیوع گستردهی ویروس، در شهرهای دیگر چین نیز این محدودیت وضع شد.
شمسالله شریعتی، ۲۵ سال دارد و دانشجوی کارشناسی ارشد در بخش اقتصاد کاربردی در شهر شِیانِ چین است. او در مورد تجربیاتی که در روزهای قرنتین داشته است به صبح کابل میگوید.
در نخستین روزهای شیوع ویروس، زندگی مردم همچنان روال عادی خودش را دنبال میکرد. به گفتهی شمس، آنها در شهر گشتوگذار میکردند و دانشگاه میرفتند. شمس در یکی از منطقههای زندگی میکند که یک دروازهی بزرگِ ورودی به داخل ساحه وجود دارد. دروازهی ورودی بسته میشود و دیگر هیچ کسی از بیرون حق ندارد، وارد این ساحهی رهایشی شود. نگرانی شیوع ویروس کرونا، کم کم جریان عادی زندگی مردم را به هم میزند. هیچ کسی حق ندارد تا از خانه بیرون شود و قرنتین را زیر پا کند.
بعد از این که مردم در شهر شِیان به صورت بسیار جدی قرنتین شدند، مرحلهی ضد عفونی کردن شهر شروع شد. هر صبح بدون استثنا، تمام مکانها ضد عفونی میشدند.
چین یکی از پرجمعیتترین کشورهای جهان است. شمس میگوید، ما از پشت پنجره بیرون را نگاه میکردیم، از جمعیت بزرگی که هر روز در جادهها رفتوآمد میکردند، خبری نبود. شهر به کلی تعطیل شده بود. این قرنتین تأثیر بسیار خوبی روی محیط زیست گذاشته بود. «اطراف خانهی ما کوهها و سبزههای زیادی است. وقتی از داخل خانه به بیرون نگاه میکدیم، مثل ای بود که پشت شیشه یک منظره بسیار پاک، نقاشی شده باشه.»
وقتی شمس به روزهای قرنتین فکر میکرد، جلو چشمهایش، منظرهی خستهکنندهای را میدید که جریان عادی زندگیاش را مختل کرده است؛ اما کم کم تلاش کرد تا سرگرمیهایی برای خودش ایجاد کند تا این روزهای سخت بگذرد. او، شروع کرد به آشپزی کردن. غذاهای اصیل افغانستانی میپخت. از منتو شروع تا آشک و آیخانم. دیکور اتاقش را تغییر داد. «یک دفه تخت خوده ای طرف میماندیم، یکدفه او طرف.»
شمس با یکی از دوستانش در یک آپارتمان زندگی میکند. وقتی قرار بود یکی از آنها بیرون برود، هر کدام شان بسیار علاقه نشان میداند به این که با رعایت کردن نکات بهداشتی، برای لحظاتی از خانه بیرون شوند و فضای بیرون را تجربه کنند.
شمس میگوید، اگر مردم چین تلاش نمیکردند، شاید دولت با توجه به این حجمِ بزرگی از نفوس، قادر به کنترل کردن ویروس نمیشد و خسارات بسیار بزرگتری به چین وارد میشد؛ اما مردم خود شان تلاش کردند، قوانین قرنتین را مراعات کردند، تمام نکات بهداشتی را رعایت کردند و با کرونا بسیار جدی مقابله کردند تا کشور شان را از این بحران بیرون کنند.
از ماه دسامبر ۲۰۱۹ تا کنون در چین، ۸۲۲۴۹ نفر به این ویروس مبتلا و ۳۳۴۱ فرد مبتلا جان شان را از دست داده اند.
