نویسنده: کریستال بیات
طالبان به حملات‌‌شان در حومه‌های شهر غزنی شدت بخشیدند. حملات تهاجمی دشمن به پاسگاه‌های مرکز غزنی، افزایش یافته است. اطراف شهر غزنی، مانند دی‌شب شهر کندوز، گواه جنگ شدید بود. شهروندان مرکز از حمله‌ی گسترده‌ی طالبان برای تصرف و سقوط غزنی خبر می‌دهند؛ آنان در هراس سقوط دوباره‌ی شهر غزنی به دست طالبان مزدور و حامیان خارجیشان هستند. طالبان مزدور و اربابان خارجیشان به عنوان دستوردهنده، با آنان یک‌جا استند و در برابر نیروهایی امنیتی-دفاعی اداره‌ی محلی و مردم، می‌جنگندند. شرایط و اوضاع برای نیروهایی امنیتی- دفاعی، از شهر غزنی به مراتب بدتر از حمله‌ی دشمن، بالایی شهر غزنی در دو سال پیش است.
حدود دو ماه پیش، اطلاعاتی از هم‌دستی گروه طالبان، شبکه‌ی حقانی و القاعده برای حمله به شهر غزنی در رسانه‌ها درز کرد. پلان حمله‌ی دشمن بالایی شهر غزنی، واکنش‌های فراوانی در پی داشت؛ از جمله شهروندان غزنی مقیم کابل کنفرانس مطبوعاتی گرفتند. پس از سر و صداهایی زیاد، اشرف‌غنی و سایر مقالات بلند‌رتبه‌ی نظامی به غزنی سفر کردند. سفرهای تشریفاتی اشرف‌غنی و همه‌ی مقامات نظامی در آن ولایت، دیدارهایی که در کابل با مدیران ارشد امنیتی-دفاعی صورت گرفته/ می‌گیرد، هیچ‌گونه تأثیری به بهبود وضعیت امنیت و تغییر در صحنه‌ی جنگ به نفع دولت نداشته است.
نیروهایی امنیتی-دفاعی غزنی نیازمند تجهیزات، صلاحیت اجرایی عام و تام، راه‌اندازی عملیات و افزایش نیروها است؛ کاری که تا هنوز انجام نشده است. «قریه آرزو» یکی از روستاهای نزدیک به شهر است که چند ماه می‌شود در آتش جنگ می‌سوزد مردم محل، کشت‌و کار‌شان را رها کرده‌اند و به جاهایی دیگر کوچیده‌اند. «دره‌ی قیاق» به دره‌ی مرگ مسما شده است. همین سه روز پیش، در اثر ماین کنار جاده، چند نفر جان افراد ملکی جان باخت. حومه‌های شهر، شب و روز گواه نبردهای سخت و سنگین است.
حکومت و دستگاه‌های امنیتی- دفاعی کشور، هیچ‌گونه برنامه‌ی عملیاتی و پاک‌کاری ندارند. دشمن هر روز پیش‌روی می‌کند. غزنی اگر این بار بشکند، قربانی انسانی و خسارات مالی جبران‌ناپذیر به مردم وارد می‌کند و دولت با چالش‌هایی جدی‌تر روبه رو می‌شود. آثار و آباداتی فرهنگی و تاریخی غزنی، به شدت زیر تهدید است. نگرانی از تخریب و نابودی آثار و آبادات تاریخی، هر روز بالا می‌گیرد. دشمن برای غزنی، پلان استراتژیک ریخته است و حکومت در خواب زمستانی فرورفته است.
حکومت به مسائل حاشیه‌ای در قسمت امنیت می‌پردازد؛ انگار اولویت حکومت فرستادن نیروهایی نظامی زمینی و هوایی برای گرفتاری مجرمین است. اولویت‌هایی حکومت باید امن‌سازی ولایات استراتژیک، مثل غزنی باشد؛ چون اگر غزنی این‌بار سقوط کند، از کابل تا هرات، شاهراه‌ها مسدود شده و کابل از بخش‌هایی گوناگون تهدید خواهد شد. امیدوارم این‌بار حکومت غفلت نکند.
