با توجه به گوشه‌های از بازی تک‌ضرب و پاسکاری خوب بازیکنان ما در بازی با قطر [باوجود شکست] انتظار می‌رفت که سرخ‌پوشان افغانستان بتوانند در برابر بنگلادیش جبران مافات کنند اما نه با این کیفیت. تیم ما دیشب یک‌سروگردن از حریف بالاتر بود و می‌توانست در این دیدار با گل آوراژ بیشتر به برتری برسد.
نیمه‌ی نخست در مشت شاگردان «انوش دستگیر» بود که با گل «فرشاد نور»، یک بر صفر پیروز به رختکن رفت.
در نیمه‌ی دوم عطش بازیکنان ما فروکش کرد و هر چه از جریان بازی گذشت، افغانستان بیشتر به فکر حفظ نتیجه افتاد. خوش شانس هم بود که توپی از خط دروازه‌ی «اویس عزیزی» عبور نکرد تا افغانستان هم در گروه پنجم مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۲ قطر، سه امتیازی شود.
پس از جنجال و اخراج «عمران حیدری» توسط کادرفنی تیم ملی، به نظر می‌رسید که مثل گذشته، تیم افغانستان دچار کمبود انگیزه و از دست دادن نظم تیمی شود اما بازیکنان ما شب گذشته در خط میانی و دفاع انسجام و هماهنگی خود را به خوبی حفظ کردند اما در خط حمله به اندازه‌ی که باید، خوب نبودند. برای آن‌که «زبیر امیری» متمایل به کناره‌ها بازی کرد تا با توپ‌گیری از عقب و استفاده از سرعت، بتواند از فضاهای پشت سر مدافعان کناری حریف استفاده کند که به جز چند حرکت نصفه و نیمه، توفیق چندانی در آن نداشت.
مهاجم دیگر و تنها مانده‌ی افغانستان [جبار شرزه] با وجودی‌که تلاش داشت در جریان بازی حضور و تأثیر داشته باشد اما چون فاصله‌اش با «فیصل شایسته» از راست و «زبیر امیری» در چپ زیاد بود، به تنهایی نتوانست از لایه‌های دفاعی حریف عبور کند. ضمن آن‌که او به اندازه‌ی کافی چهارچوب شناس و شوتزن نشان نداد. دوندگی و زیر فشار گذاشتن دفاع حریف خیلی زود توان بدنی او را گرفت تا در نهایت نتواند گل بزند.
«فرشاد نور» به عنوان کاپیتان جدید افغانستان در این بازی، شخصیت خوب خود اش را در رهبری و البته زدن ضربات نهایی مثل یک بزرگ و لیدر تیم، خوب انجام داد و اگر چند صحنه پرخاشگری و پس زدن دست بازیکن حریف نبود، بازی خوب او بیشتر به چشم می‌آمد. او نشان داد که بازیکن متمایز و قدرت‌مندی در خط میانی است که می‌تواند ارتباط بین خطوط، ارسال پاس‌های کلیدی/نهایی و کنترول نبض بازی در رقابت‌های این‌چنینی، نقش مهم و ارزنده‌ی داشته باشد. از حسن امین به عنوان مدافع چپِ رونده و تکنیکی که مدام اورلپ کند و مثل پیستون در حال رفت و برگشت باشد، انتظار بیشتری داشتم و این‌که، با توجه به پتانسیل شوتزنی، قدرت نفوذ و دریبلینگ خوبی که دارد، بیشتر نفوذ می‌کرد، بهتر پاس می‌داد و سانترهای کلیدی‌ای بیشتری انجام می‌داد اما او شب گذشته زیاد نفوذ نکرد و شاید تاکتیک تیمی آن بود که سمت چپ حریف را کنترول کند.
شریف محمد، مدافع مطمئن و نقطه‌ی اتکای خط دفاعی افغانستان است که در همه‌ی جنگ‌های تن به تن و در نبردهای هوایی معمولا پیروز بود. او واقعا برای خط دفاع و دروازه‌ی شیران خراسان غنیمت و موهبت بزرگ است.
به هر صورت، افغانستان شب گذشته در زمین سخت ورزشگاه مرکزی دوشنبه‌ی تاجکستان، در برابر بنگلادیش پیروز شد. بازی که اگر بازیکنان ما در نواختن ضربات نهایی دقت بیشتری می‌داشتند، قعطا نتیجه چیز دیگری بود.
بنگلادیش نسبت به تیم افغانستان زودتر به تاجکستان آمده و تمرین بیشتری انجام داده بود اما چمن مصنوعی و حمایت بی‌دریغ تاجیک‌ها که با بیرق‌های افغانستان و تاجکستان به ورزشگاه آمده بودند، شرایط را برای حریف به خصوص در نیمه‌ی اول واقعا سخت کرده بود.
تیم‌هایی که در زمین چمن مصنوعی تمرین و بازی نکرده‌اند، سخت است بتوانند تمام کیفیت خود را در این زمین‌ها نشان دهند. برای همین، این زمین حتی می‌تواند برای قطر قهرمان آسیا هم مشکل‌ساز باشد. تیمی که شب گذشته در هندوستان برابر حریف‌اش مساوی کرد و دو امتیاز از دست داد.
شرایط طوری است که اگر مردم و مسؤولین از تیم افغانستان حمایت کنند، شاید بتواند در این گروه، «نُه» یا حتی دوازده امتیاز کسب کند. بنگلادیش هم نشان داد که افغانستان می‌تواند با کمی خودباوری و استفاده از فرصت‌ها، حتی در خانه‌ی این تیم پیروز باشد. هندوستان در ورزشگاه خودی تیم قدرت‌مندی است اما روی چمن مصنوعی شاید بتوان این تیم را برد. قطر و عمان تیم‌هایی اند که پیروزی بر آن‌ها فداکاری و نیروی فراتر از توان موجود لازم دارد. برای شیران خراسان در ادامه‌ی راه، آرزوی پیروزی دارم.
