
سه شنبهشب، برای شماری از ولایتهای افغانستان شب زنندهای بود که با تیراندازی گروه طالبان رقم خورد.
سهشنبه شب (۲ ثور)، گروه طالبان حملههای گستردهای را در برخی از ولایتهای افغانستان راه انداختند که در نتیجهی آن، شماری از سربازان پولیس و ارتش جان خود را از دست داده و شماری هم زخم برداشتند.
ذبیحالله امانی، سخنگوی والی سرپل، روز چهار شنبه (۳ ثور)، به روزنامهی صبح کابل گفت که سهشنبه شب (۲ ثور)، هراسافگنان طالب بر مناطق مسجد سبز و توپخانه در ولسوالی سانچارک، منطقهی طیارهمیدان ولسوالی سوزمهقلعه و پاسگاههای اطراف کندک ارتش در مرکز شهر سرپل، حمله کردند.
آقای امان میگوید که درگیری گروه طالبان و نیروهای امنیتی چهار ساعت دوام کرد که در نتیجهی آن، ۱۱ نفر از نیروهای امنیتی کشته شده، ۱۹ نفر زخم برداشتند و یک نفر دیگر به دست هراسافگنان طالب اسیر شده است.
او افزود که تلفاتی به هراسافگنان طالب نیز وارد شده؛ اما آمار دقیق آن مشخص نیست.
ولایت سرپل با داشتن شش ولسوالی، از ولایتهای ناامن در شمال است که از سه سال به این سو در وضعیت بد امنیتی قرار دارد. گروه طالبان در بیشتر ولسوالیهای این ولایت حضور دارند و هرازگاهی بر پاسگاههای نیروهای امنیتی حمله میکنند.
با این که بخشی از نیروی طالبان در سرپل درگیر جنگ با نیرویهای امنیتی بودند، بخشی از این گروه در ولایت ارزگان بر پاسگاههای امنیتی حمله کرده و چند تن از سربازان پولیس ملی را به قتل رسانده اند.
زرگی عبادی، سخنگوی والی ارزگان، چهارشنبه (۳ثور) به روزنامهی صبح کابل، میگوید که حوالی ساعت ۱۱:۳۰ سهشنبه شب (۲ ثور)، هراسافگنان طالب بر پاسگاههای امنیتی در منطقهی نچین، چینو و کوتوال شهر ترینکوت، حمله کردند.
او، میگوید که در نتیجهی درگیری، چهار سرباز پولیس جان باخته و پنج سرباز دیگر زخمی شدند. به گفتهی وی، در این رویداد، هفت هراسافگن طالب نیز کشته شده و ۱۴ عضو دیگر این گروه زخم برداشتند.
آقای عبادی، همچنان گفت که گروه طالبان شب گذشته بر مناطقی در ولسوالی ارزگان خاص نیز حمله کردند که این حمله بدون هیچ تلفاتی عقب زده شده است.
ارزگان در جنوب افغانستان، از ولایتهای به شدت ناامن است که پس از هلمند، بیشترین میزان زمینهای تریاک و کارخانههای تولیدی تریاک را در خود جاداده است. گروه طالبان در ارزگان حضور بسیار گسترده دارند و به جز از یکی دو ولسوالی این ولایت، بقیه یا در کنترل کامل طالبان است و یا در تهدیدات بسیار بالا قرار دارد. این گروه برای این که بازار غیر قانونی تریاک را در ارزگان در دست داشته باشند، از چند سال به این سو پیوسته در تلاش نگهداشتن تسلط خود بر این ولایت است؛ زیرا فروش مواد مخدر، مهمترین منبع درآمد این گروه برای دوام جنگ علیه دولت افغانستان است.
در سه شنبهشب فعالیتهای تخریبی گروه طالبان به این دو ولایت مهار نشده؛ بلکه بخشی از این گروه ، پاسگاه نگهبابان معدن مس عینک لوگر را با موتر بمبگذاری شده هدف قرار دادند.
عبدالقدیر مطفی، سخنگوی وزارت معادن و پترولیم، روز چهارشنبه (۳ثور) به روزنامهی صبح کابل، گفت: «سه شنبهشب (۲ثور)در نتیجهی انفجار موتر بمبگذاری شدهی طالبان در کنار پاسگاه محافظان معدن مس عینک لوگر، هشت محافظ کشته شدند.»
لوگر در جنوب کابل، از ولایتهای با بلندترین میزان ناامنی در افغانستان است و بیشتر افراد گروههای تروریستی طالبان، حقانی و القاعده در این ولایت فعالیت دارند.
لوگر به دلیل نزدیکی آن به کابل، همواره برای گروه طالبان از اهمیت زیادی برخوردار بوده است؛ این گروه بیشتر قعالیتهای تروریستی در کابل را از همین ولایت سازماندهی میکنند.
از سویی دیگر در هیمن شب، ماین کنار جادهای در غزنی، از باشندگان این ولایت چهار کشته گرفته است.
دفتر مطبوعاتی والی غزنی، اعلام کرده است که حوالی ساعت ۰۹:۳۰ سهشنبهشب (۲ ثور)، موتر حامل غیرنظامیان در مسير راه غزنى – جغتو، در منطقهی پيرکهی ولسوالى خوگيانى با ماین کنارجادهای برخورد کرده است.
در اعلامیه آمده است که در نتیجهی این رویداد، چهار غیرنظامی جان باخته اند. بر اساس اعلامیه، این ماین از سوی هراسافگنان طالب جاسازی شده بود.
ولایت غزنی، در جنوب افغانستان، نیز از شمار ولایتهایی است که در چند سال اخیر از شمار ولایتهای ناامن بوده است.
از سوی دیگر وزارت دفاع ملی، دوشنبه (۱ثور) در صفحهی فیسبوکش نوشته است: «گروهی از طالبان، ساعت ۱۰ پیش از ظهر روز، در یک مسجد در روستای «علیزی» ولسوالی «اندر» ولایت غزنی سرگرم ساخت ماین بودند که ماین ساخته شده بر خود شان انفجار کرد.
در نتیجه انفجار این ماین چهار طالب کشته شدند.»
حملههای سهشنبهشب طالبان بر پاسگاههای امنیتی و جاگذاری ماین کنار جادهای، در حالی انجام میشود که قرار است در آیندهی نزدیک این گروه با دولت افغانستان وارد گفتوگوهای صلح شود.
میرزامحمد یارمند، معیین پیشین وزارت داخله، روز چهار شنبه (۳ ثور)، به روزنامهی صبح کابل گفت که بلند گرفتن حملههای طالبان چند دلیل دارد؛ دلیل نخست آن توافقنامهی صلح طالبان و امریکا است که اثر آنچنانی روی وضعیت امنیتی افغانستان ندارد؛ نه مسألهی آتش بس است و نه هم کاهش خشونت؛ این توافقنامه هیچ گونه ضمانت اجرایی ندارد.
دلیل دوم این که طالبان میخواهند خودنمایی کند و جنگ را به همین شکل دوام بدهند؛ طالبان غیر از جنگ، در میدان سیاست حرفی برای گفتن ندارند. نه مدیر استند و نه هم توانایی مدیریت نظام را دارند؛ یک گروه جنگی است که به خاطر جنگ آفریده شده است.
آقای یارمند میگوید: «اینها (طالبان) در کل برای پیشبرد استراتژی طراحی شده از سوی پاکستان است و اینها به عنوان افراد نیابتی به جنگ خود به اساس دستور آنها (پاکستان) ادامه میدهند.»
با این همه بیاعتمادی به طالبان که در شهروندان افغانستان وجود دارد، دولت افغانستان اخیرا نزدیک به ۵۰۰ زندانی این گروه را از زندان آزاد کرده است.
به اساس فرمان ریاستجمهوری، قرار است ۱۵۰۰ زندانی گروه طالبان پیش از شروع گفتوگوهای مستقیم دولت افغانسان و گروه طالبان برای صلح آزاد شوند.
آقای یارمند میگوید که وضعیت بد امنیتی و درگیری گروه طالبان با نیرویهای امنیتی همچنان ادامه خواهد یافت؛ آنها به سمت صلح گام برنمیدارند و با این روشی که آنها در پیش گرفته اند، ما به صلح نمیرسیم.
به باور آقای یارمند، بودن خانوادههای طالبان در پاکستان نیز باعث شده است که گروه طالبان نتوانند از دنبال کردن سیاسیت پاکستان در افغانستان دست بکشند. «اولادای شان، سرمایهی شان و همه چیز شان آن جا گروگان است. باور من این است که طالبان هم شاید از این وضعیت خسته باشند؛ اما از روی مجبوریت به جنگ ادامه میدهند.»