افسر سلیمان‌خیل: دهانم را بستم؛ چون پی ‌پی ‌اس اجازه نداد حرف‌هایم را به رییس‌جمهور بگویم

رییس‌جمهور غنی، در ادامه‌ی سفرهای ولایتی‌ خود، بامداد روز گذشته (شنبه، ۱۲میزان)، به پکتیکا، ولایتی ناامن در شرق افغانستان سفر کرد. ارگ ریاست‌جمهوری، هدف سفر رییس‌جمهور را بررسی وضعیت عمومی و امنیتی این ولایت گفته است.
سفر آقای غنی به پکتیکا، ۱۵ روز پس از کشته‌ شدن محمدآصف توخی، آمر امنیت فرماندهی پولیس این ولایت انجام می‌شود. آقای توخی، روز شنبه (۲۹ سنبله) در نتیجه‌ی انفجار ماین کنارجاده‌ای تروریستان طالب در این ولایت، جان باخت.
هم‌زمان با ورود رییس‌جمهور غنی به ولایت پکتیکا، گزارش‌هایی از این ولایت، مخابره شد که محافظان ویژه‌ی آقای غنی، به خبرنگاران و شماری از اعضای شورای ولایتی پکتیکا، اجازه‌ی‌ حضور در جلسه را‌ نداده است و به همین دلیل آن‌ها دست به اعتراض زدند.
عکس‌ها و بسته‌هایی ویدیویی از روز شنبه(۱۲میزان) به این‌سو در شبکه‌های اجتماعی دست‌به‌دست می‌شود که نشان می‌دهد، افسر سلیمان‌خیل، عضو شورای ولایتی پکتیکا، با نوارچسب دهنش را بسته است.
آقای سلیمان‌خیل پس از آن که اجازه‌ی ورود در نشست رییس‌جمهور غنی در پکتیکا برایش داده نشد، دهنش را به رسم اعتراض با چسب می‌بندد. در کنار آقای سلیمان‌خیل شماری از خبرنگاران نیز، برای راه‌نیافتن شان در این نشست، دست به اعتراض زدند.
ساعتی پس از اعتراض خبرنگاران و این عضو شورای ولایتی پکتیکا، صدیق صدیقی، سخن‌گوی رییس‌جمهور در برگه‌ی تویترش نوشت که دفتر سخن‌گوی رییس‌جمهور از مشکل عدم حضور خبرنگاران در نشست آگاه است و این موضوع را با دفتر مقام ولایت پکتیکا، به گونه‌ی جدی پیگیری می‌کند تا از تکرار آن در آینده پیش‌گیری شود.

 اصل ماجرا چیست؟
افسر سلیمان‌خیل، عضو شورای ولایتی پکتیکا که از سوی محافظان ویژه‌ی رییس‌جمهور غنی (پی ‌پی ‌اس)، اجازه‌‌ی حضور به جلسه برایش داده نشده بود، می‌گوید که هدفش از حضور در جلسه این بود که مشکل‌ها و فساد اداری‌ای که در ولایت شان است، را به رییس‌جمهور بازگوکند.
آقای سلیمان‌خیل، به روزنامه‌ی صبح کابل گفت که یک روز پیش از این که رییس‌جمهور به پکتیکا سفر کند، او با مقام ولایت و شورای ولایتی هماهنگی کرده بود تا در نشستی که آقای غنی دارد، حضور داشته باشد و مشکل‌های باشندگان این ولایت را بازگو کند؛ اما سایر اعضای شورای ولایتی در برابر او ایستادند و با این خواست مخالفت کردند.
به گفته‌ی این عضو شورای ولایتی پکتیکا، فساد در این ولایت به اوج رسیده و ارگان‌های امنیتی به جای تامین امنیت مردم، در فکر فراهم‌کردن امکان‌های مالی برای خود شان استند.
او گفت: «می‌خواستم به رییس‌جمهور بگویم که فساد به اوج رسیده. می‌گفتم که اگر برای صحبت‌های خود اسناد ندارم، ما را بندی کنید؛ اما پی ‌پی ‌اس، اجازه نداد و به همین خاطر، دهن خود را بسته کردیم. فرمانده‌ی پولیسی که رییس‌جمهور معرفی کرده، ولسوالی، پاسگاه امنیتی، چک‌پاینت را می‌فروشد. هر روز ولایت در محاصره طالب است.»
این دومین سفر رییس‌جمهور غنی در جریان دو سال گذشته به ولایت پکتیکا بوده است. به تاریخ ۱۲ عقرب سال ۹۷ نیز آقای غنی، در راس یک هیئت دولتی به این ولایت رفته بود.
رییس‌جمهور غنی طی آن سفر خود، به باشندگان پکتیکا، وعده‌های زیادی سپرده بود، از جمله ساختن چندین مکتب و شفاخانه؛ با این حال اما شماری از اعضای شورای ولایتی این ولایت می‌گویند که آقای غنی، نتوانسته یک‌دهم از وعده‌هایی را که سپرده بود، عملی کند، نه از مکتب خبری است و نه پروژه‌های انکشافی. به گفته‌ی آن‌ها، دانش‌آموزانی بیش‌تر ولسوالی‌های پکتیکا، به دلیل ناامنی و فساد در معارف، از رفتن به مکتب وآموختن دانش محروم اند.
سفرهای رییس‌جمهور غنی به ولایت‌ها، همیشه با حاشیه‌های مختلفی در کنارش داشته است. این در حالی است که آقای غنی (پنج‌شنبه، ۲۶ سرطان) در راس یک هیئت دولتی به ولایت غزنی سفر کرده بود. در آن هنگام نیز، رییس و شماری از اعضای شورای ولایتی غزنی به دلیل این که او، به هیچ یک از وعده‌های خود جامه‌ی عمل نپوشانده بود، دست به اعتراض زدند.
نصیراحمد فقیری، رییس شورای ولایتی غزنی در آن زمان در حضور رییس‌جمهو غنی، از کم‌کاری‌های مسوولان محلی غزنی، افزایش ناامنی و موارد فساد در این ولایت انتقاد کرده بود.
آقای فقیری، خطاب به رییس‌جمهور گفته بود که در شماری از ولسوالی‌ها، مردم به دلیل حضور طالبان، هم به دولت و هم به طالبان مالیه می‌پردازند. فقیری هم‌چنان گفته است که در شماری از ولسوالی‌ها، مردم به دلیل نداشتن اعتماد به دولت، برای حل‌وفصل قضایای حقوقی‌ شان نزد مخالفان مسلح دولت می‌روند.
هر بار که آقای غنی به ولایتی سفر کرده است، با واکنش‌های زیادی از سوی مسوولان محلی و باشندگان آن ولایت‌ رو‌به‌رو شده است. شماری از اعضای مجلس نمایندگان در این مورد می‌گویند که آقای غنی، هر بار در سفرهای خود به مردم وعده‌های زیاد می‌سپارد؛ اما کم‌تر به آن وعده‌ها رسیدگی می‌کند.‌
عارف رحمانی، نماینده‌ی غزنی در مجلس نمایندگان، به روزنامه‌ی صبح کابل می‌گوید که این عادت آقای غنی است که از مخالفانش خوشش نمی‌آید و حرف شان را نادیده می‌گیرد. «آقای غنی، اهل کار است؛ اما امکاناتش برای کار کم است. یکی از مشکلات او این است که وعده‌های زیاد می‌دهد و کم عمل می‌کند. در جریان سفرهایش بیش‌تر با موافقان خود دیده است و مخالفان را نایده گرفته است.»
به گفته‌ی رحمانی، یکی از بزرگ‌ترین اشتباهای رییس‌جمهور غنی، این است که او برای افراد، نهاد تعیین کرده و ساختار به وجود آورده است و هنگامی که افراد از آن نهاد تبدیل می‌شوند، همه‌ی ساختار از میان رفته و نهادها فرو ریخته است.