خواسته‌های زنان معلول هراتی درگفت‌وگوهای صلح

شماری از زنان معلول هراتی طی یک گردهمایی از دولت می‌خواهند که در گفت‌وگوهای صلح برای شان سهم و نقش داده شود.

مبنی برعدم در نظر گرفتن زنان در گفت‌وگوهای صلح، همواره از سوی زنان برحکومت اعتراض‌هایی وارد شده است؛ اما این بار زنان معلول نیز خواهان سهم شان درگفت‌وگوهای صلح شدند. زنان معلول هراتی می‌گویند که حق دارند مثل افراد عادی جامعه به حقوق شان دست داشته باشند، دولت و جامعه نیز در زمینه‌ همانند افراد عادی با آنان برخورد کنند.

فریبا، یکی از این زنان معلول می‌گوید از  اینکه با آنان متمایزتر از افراد عادی جامعه برخورد می‌شود رنج می‌برند. «دولت همواره از تأمین حقوق معلولین صحبت می‌کند؛ اما متأسفانه که تا هنوز به معلولین توجه صورت نگرفته، به حقوق شان دست نیافته اند و آنچه دولت انجام داده به شکل سمبولیک بوده و هیچ تغییری در زندگی معلولین نیامده، در جامعه به معلولین به دید حقیران نگریسته می شود درحالی که معلولین نیز مثل افراد عادی حق زندگی کردن در جامعه را دارند. ما از دولت می‌خواهیم به صدای ما گوش داده و درگفت‌وگوهای صلح ما را در نظر بگیرد تا به حقوق خویش دست یابیم.»

هرچند به خاطر دسترسی زنان به حقوق شان جامعه‌ی جهانی با دولت افغانستان به ویژه نهادهای حقوق بشری، این کشور را کمک‌های هنگفتی کرده‌ اند؛ اما اوضاع حاکم سنتی، محیط جنگ و حاکمیت مردسالاری در افغانستان مواردی است که نه تنها زنان معلول، بلکه زنان عادی را نیز از دست‌یابی به حقوق شان بازداشته و نهادهای حقوق بشری همواره از این بابت ابراز نگرانی کرده اند.

زنان معلول هراتی همچنان معلول بودن شان را یکی از عوامل محروم ماندن از کاریابی می‌دانند؛ اما تأکید می‌کنند که معلولین زن درعرصه‌های مختلف توانایی‌هایی دارند که با گماشته شدن آن‌ها در ادارات دولتی، می‌توانند از عهده‌ی مسؤولیت‌های شان به خوبی بیرون آیند.

 محبوبه، یکی از معلولان دیگری که در هرات دست اعتراض بلند کرده است، می‌گوید: «نقش زنان درگفت‌وگوهای صلح به یک درصد هم نمی‌رسد، بعد از دادخواهی‌های پی‌درپی زنان، دو یا سه نفر از زنان را به شکل سمبولیک شامل این پروسه کردند؛ آن‌ها نمی‌توانند از تمام زنان افغانستان نمایندگی کنند؛ زیرا تا هنوز برای آن‌ها نقش بارزی داده نشده، زنان به خصوص زنان معلول در خیلی از موارد و قضایای مهم دور نگه‌داشته می‌شوند که این نوع نگرانی از آینده‌ی شان را نشان می‌دهد.»

درهمین حال برگزارکنندگان این گردهمایی می‌گویند که هدف آن‌ها از برگزاری این است که صدای زنان معلول را به گوش دولت برسانند تا در قضایای بزرگ کشور سهیم شده و صدای دست‌یابی به حقوق شان را بلند کنند.

 امید گلرانی، یکی از برگزارکنندگان این گردهمایی به روزنامه‌ی صبح کابل می‌گوید: «در افغانستان دو نوع پروسه‌ی صلح داریم؛ پروسه‌ی صلح سیاسی و اجتماعی که متأسفانه زنان دارای معلولیت قربانی این پروسه‌ها شده‌ اند؛ ما خواستیم تا صدای این زنان محروم را به گوش دولت و نهادهای حقوق بشری در افغانستان برسانیم تا بتوانند به حقوق شان دست یابند.»

با این حال، انیسه سروری، رییس امور زنان ولایت هرات می‌گوید که در دو سال اخیر به زنان دارای معلولیت توجه خاصی صورت گرفته و خانم‌های دارای معلولیت به اساس درخواست شان نظر به ارزیابی استعدادها و توانایی‌های شان جذب ادارات دولتی شده‌ اند.

در این اواخر تبعیض جنیستی، استفاده‌ی سوء از زنان در ادارات دولتی و معامله‌گری کار در مقابل رابطه‌ی جنسی، پس از ادعاهایی که از طرف برخی از افراد مطرح شد، نگرانی شهروندان و نهادهای حقوق بشری را برانگیخته؛ این اتهامات به کاخ ریاست جمهوری نیز وارد است، که مسؤولان در ارگ همواره این اتهامات را بی‌اساس خوانده اند.