منبع: Military Times
گفت‌وگوکننده: Howard Altman
برگردان: عبدالرازق اختیاربیگ
اشاره: در جریان ۲۰ سال گذشته، ستاد فرماندهی مرکزی ایالات متحده‌ی امریکا، یکی از شلوغ‌ترین ستادهای فرماندهی ارتش امریکا بوده که مبتنی بر جغرافیا عیار شده است؛ حتا با پایان تعهدات نظامی امریکا در افغانستان، کاهش حضور نظامی در عراق و تغییرات کلی در امریکا، سنتکام برای رقابت با روسیه و چین، نظارت خود از منطقه را ادامه خواهد داد. میلتری‌تایمز گفت‌وگوی اختصاصی‌ای را با جنرال کنت فرانک مکنزی، فرماندهی سنتکام، انجام داده و از او در مورد خروج نیروها، وضعیت مترجمان، حملات هواپیماهای بدون سرنشین در عراق و وضعیت منطقه، پرسیده است. این گفت‌وگو تلفنی انجام شده است.
برخی پرسش‌ها و پاسخ‌ها به خاطر وضاخت بیش‌تر و اختصار، ویرایش شده است.
آیا تا اکنون در مورد گزینه‌های احتمالی برای محافظت از سفارت امریکا و اقدامات بعدی برای مبارزه علیه تروریزم پس از خروج از افغانستان، با لوید آستین، وزیر دفاع، صبحت کرده اید؟ اگر چنین است، آیا می‌توانید برخی از آن برنامه‌ها و سطح نیروی نظامی را با ما شریک کنید؟
من همواره از طریق [جنرال مارک میلی، رییس ستاد مشترک ارتش] با وزارت دفاع در حال مشورت در مورد تهیه‌ی این برنامه‌ها بوده ام و هنوز هم، بررسی‌های وزارت دفاع در این مورد ادامه دارد. ما در یک روند رفت‌وبرگشت قرار داریم؛ پس به همین دلیل، متأسفانه فعلا در این مورد چیز زیادی ندارم که با شما شریک کنم.
با خروج کامل نیروهای امریکایی، آیا تهدید احتمالی‌ای را در برابر سرزمین مادری تان پیش‌بینی می‌کنید و چه چیزی شما را بیش‌تر نگران می‌کند؟
ما با اطمینان کامل، می‌دانیم که شبکه‌ی القاعده و داعش و نسخه‌ی داعشی که در افغانستان است -داعش خراسان-، چیزی که ما با این نام صدا می‌کنیم، هر دو آرزو دارند که بر ایالات متحده‌ی امریکا حمله کنند. آن‌ها، سابقه‌ی طولانی در مورد حمله بر سرزمین ما، سرزمین شرکای ما و هم‌چنان اروپا و سایر مکان‌ها را دارند. این مسایل را خودشان با زبان خود اعتراف و ثابت کرده اند. ما به این باور استیم، چیزی که سبب کاهش حملات آن‌ها در سال‌های گذشته، چه در افغانستان و چه در سوریه شده، فشاری است که بالای این گروه‌ها وارد شده است. به گونه‌ی نمونه، در سوریه، ما مشترکا با نیروهای دموکراتیک این کشور کار کردیم که فشار بر آن‌ها را بیش‌تر کنیم تا آن‌ها -به ویژه داعش-، توانایی سازمان‌دهی حملات بیش‌تری را نداشته باشند؛ زیرا، آن‌ها برای بقای خود در جاهای مختلف در حال سربازگیری استند. در افغانستان نیز تلاش‌های مشابهی جریان دارد. پس چیزی که بیش‌تر مرا در طولانی‌مدت نگران می‌کند، وضعیت آینده در افغانستان است، جایی که به گونه‌ی مداوم و سازمان‌دهی‌شده، بر این گروه‌ها فشار وارد نشده/ نمی‌شود. به همین دلیل، ما می‌دانیم که آن‌ها در حال باسازی و تقویت‌شان استند. در این، جای هیچ شک و چون‌وچرایی نیست. همین امر، سبب شده که آن‌ها همواره در سال‌های گذشته، گفته اند که بر ما و سرزمین ما حمله می‌کنند.
به تازگی، سازمان ملل، گزارشی را منتشر کرده و در آن هشدار داده که گروه طالبان برای نخستین‌بار پس از سقوط به دست امریکا، دوباره برای گرفتن قدرت در افغانستان، آمادگی می‌گیرند. آیا شما به این باور دارید، اگر دارید چرا، اگر ندارید چرا؟
ما می‌رویم. این واقعیتی است که همه می‌بینند و تنها چیزی که قرار است بماند، اگر ما بتوانیم از آن محافظت کنیم، سفارت ما در افغانستان خواهد بود -دیپلمات‌های ما- خواهد بود که در آن‌جا می‌مانند و ما هم‌چنان قصد داریم که مانند گذشته، از ارتش افغانستان حمایت کنیم. ما هم‌چنان آن‌ها را تمویل مالی خواهیم کرد. همین گونه، ما تلاش می‌کنیم که مانند گذشته از نیروهای هوایی افغانستان حمایت کنیم؛ برخی چیزها بیرون می‌شوند تا روی آن‌ها کار صورت بگیرد. پس از خروج نیز، با آن‌ها از راه دور مشورت خواهیم کرد. همه مواردی که اشاره کردم، ما به آن‌ها متعهد استیم. ما نمی‌خواهیم که این کمک را به حداقل برسانیم؛ زیرا، به این فکر می‌کنم که آن‌ها در امتحان قرار دارند. ما به حمایت‌های خود ادامه می‌دهیم؛ اما نه به روشی که اکنون از آن‌ها حمایت می‌کنیم.
طوری که دیده می‌شود، طالبان حملات‌شان در میدان‌های جنگ را افزایش داده اند؛ آیا فکر می‌کنید که نیروهای امنیتی افغانستان، می‌توانند از طریق نظامی آن‌ها را متوقف کنند؛ اگر بله، مشخصا بر اساس کدام استدلال؟
در حال حاضر، جنگ شدت گرفته. شما می‌دانید که ما هرچه در توان داشته باشیم، با توجه به محدودیت‌هایی که وجود دارد، انجام خواهیم داد؛ البته هیچ چکمه‌ای روی زمین نیست؛ اما دیگر همه چیز به آن‌ها بستگی دارد؛ این که می‌ایستند یا می‌افتند و من فکر می‌کنم که آن‌ها یک فرصت خوب جنگی دارند. این چیزی است که قبلا گفته بودم و ما همه‌ی تلاش خود را می‌کنیم تا به آن‌ها کمک کنیم. یک نکته‌ای که احتمالا باید تأکید کنم، این است که ما هم‌چنان به تلاش‌های خود ادامه خواهیم داد؛ تا فشارها بر داعش و القاعده را از مکان‌های دیگر وارد کنیم. این مسؤولیتی است که به من سپرده شده. این برنامه‌هایی است که من همین اکنون در حال بحث و تبادل نظر با وزارت خارجه استم. چگونه ما آن را انجام خواهیم داد؟ قبلا هم گفتم که انجام آن بسیار دشوار خواهد بود؛ اما ناممکن هم نیست و ما سخت تلاش می‌کنیم که فشارها را ادامه دهیم.
این می‌تواند مرا به پرسش بعدی بکشاند. در صورت محاصره‌شدن افغانستان به دست طالبان، یا این که بسیاری از کلان‌شهرهای افغانستان به شمول طالبان در خطر سقوط یا محاصره‌ی گروه داعش قرار بگیرد، آیا امریکا از نیروهای امنیتی افغانستان حمایت نظامی خواهد کرد؟ اگر بله، چه گونه حمایت نظامی خواهد بود؟ یا این که شما این کار را نخواهید کرد؛ زیرا این جزو پارامترهایی نیست که از سوی رییس‌جمهور بایدن تعیین شده است؟
همان طوری که شما خودتان هم به خوبی می‌دانید، این‌ها تصمیمات سیاسی است، نه تصمیات نظامی. من به شما این را خواهم گفت: چیزی که اکنون ما در حال برنامه‌ریزی آن استیم، این است که فشارها را بر القاعده و داعش بیش‌تر کنیم و این چیزی است که ما انجام خواهیم داد، برگشت دوباره به افغانستان. زمانی که این نهادها، تهدیدی جدی علیه امریکا باشد و شرکای افغانستانی ما توان مهارشان را نداشته باشند، ما آماده ایم اقدامی کنیم و دوباره به آن‌جا برویم و اندازه‌ی تحرک ما، مبتنی به شرایط افغانستان خواهد بود.
پس، شما این احتمال را نمی‌دهید که تحت برخی شرایط، هنوز «اقدامات جنبشی»، باید توسط ایالات متحده انجام شود؟
من کاملا در این مورد ساکت ام. من به شما می‌گویم: تنها چیزی که ما اکنون در حال برنامه‌ریزی آن استیم – تنها چیزی که ما روی آن برنامه‌ریزی می‌کنیم-، توانایی عملیاتی است که باید متمرکز به القاعده و داعش باشیم.
آیا آن را رد می‌کنید؟
احتمالا من شخص درستی نیستم که باید ازش بپرسید.
با توجه به شرایط، آیا شما نیروهای امنیتی افغانستان را در نقطه‌‌ای از منطقه آموزش خواهید داد؛ به گونه مثال: اردن یا جای دیگری؟
این‌ها گزینه‌هایی است که زیر بررسی قرار دارند. فعلا همین قدر می‌توانم به شما بگویم.
به دلیل محدودیت‌های ناشی از کرونا، ارتش امریکا در اوایل سال ۲۰۲۰ میلادی، ناچار شد تا به نیروها به گونه‌ی مجازی مشورت‌دهی کند. آیا شما به دنبال ایجاد یک مرکز مشورت‌دهی از راه دور به نیروهای امنیتی افغانستان استید؟
سازمان ما که به افغانستانی‌ها مشورت می‌دهد، هم‌چنان در سطح بالاتری، به مشورت‌های خود ادامه خواهد داد. به هر صورت، ما مدتی زیادی بود که در این جا حضور گسترده داشتیم. سال گذشته یا پیش‌تر از آن و یا حتا پیش از کرونا، شمار نیروهای ما به گونه‌ی قابل ملاحظه‌ای در افغانستان کاهش یافته است؛ پس، گفته می‌توانیم که جنگ کاملا به دوش آن‌ها افتاده است، بدون این که ما در کنارشان باشیم. بنا بر این، در این زمینه، چیز زیادی تغییر نخواهد کرد؛ اما بدون حضور فیزیکی، هرگونه مشورت در سطح بالا نیاز دارد تا از راه دور انجام شود. این درست است.
آیا می‌توانید جزییات بیش‌تری در مورد چگونگی حمایت ایالات متحده از نیروهای هوایی افغانستان بدهید؛ زیرا، این یکی از مزیت‌هایی است که آن‌ها دارند؟
یقینا همین گونه است و من می‌توانم در این مورد به شما بگویم: این از راه دور انجام خواهد شد؛ این مسئله در افغانستان انجام نمی‌شود و این ترکیبی از مشاوره از راه دور خواهد بود. شما می‌دانید که بعضی اوقات، از این روش در خطوط هوایی ایالات متحده نیز استفاده می‌شود، جایی که شما از یک مرکز به مرکز دیگر مشورت‌دهی می‌کنید.
ما تلاش می‌کنیم که این کار را در مکان‌های دوردست انجام دهیم. ما ممکن است این امکان را نیز بررسی کنیم که هواپیماها را برای این کار بیرون بیاوریم. آن را به خارج از کشور پرواز دهیم تا در مکان دیگری کار کند. این هم‌تواند جزو امکانات باشد. بنا بر این، مجموعه‌‌ای از کارها است که ما می‌خواهیم انجام دهیم؛ زیرا، معتقدم، شما به نکته‌ی مهمی دست یافتید. نیروهای هوایی افغانستان، یکی از بزرگ‌ترین امتیازات افغانستان است. در چند ماه گذشته، کارهای زیادی برای نیروهای هوایی افغانستان انجام داده اند.
آیا جزییات بیش‌تری در مورد حملات مشکوک هواپیماهای بدون سرنشین بر مرکز پشتیبانی دیپلماتیک بغداد دارید؟ اگر تأیید کنید که آن حمله توسط هوایپمای بدون سرنشین انجام شده، چقدر نگران‌کننده است؟ آن منطقه تخریب شد و بسیاری مردم دودگرفتگی داشتند؛ اما ممکن است بدتر از این هم باشد.
بله! ممکن است بسیار بدتر از این باشد. تنها چیزی که می‌خواهم به آن اشاره کنم، این است که حکومت عراق به عنوان اصلی‌ترین حامیان بودند و از ما محافظت کردند. آن‌ها، کارهای فوقالعادهای را انجام دادند تا حملات را به حداقل برسانند و به همین دلیل، آن‌هایی که قصد حمله داشتند، تا حد زیادی موفق نبودند و یقیننا ما همیشه این توانایی را خواهیم داشت که در هر جایی و در هر شرایطی که باشیم، از خود محافظت کنیم. این حملات نگران‌کننده است و ممکن بیش‌تر شود. چیزی که این حملات در بیش از یک‌ونیم سال گذشته نشان داده، ایران تلاش کرده/ می‌کند که ما را مجبور به ترک عراق کند. ابتدا، آن‌ها تلاش کردند که ما را از طریق ابزارهای سیاسی مجبور به ترک عراق کنند؛ اکنون که آن‌ها فهمیده اند که از طریق سیاسی ممکن نیست، رویکرد نظامی را انتخاتب کرده اند. این دقیقا همان جایی است که ما اکنون استیم و این حمله توسط هواپیمای بدون سرنشین -و می‌توانم بگویم که این یک حمله‌ی هوایی توسط هواپیمای بدون سرنشین بود-؛ اما، امروز من در موقعیت مناسبی نیستم که بیش‌تر از این برای شما معلومات بدهم؛ برای آن نماینده وجود دارد.
آیا این امکان وجود دارد که اقدام جنبشی در برابر حملات ایران -در عراق یا جاهای دیگر- که حملات‌شان در آن‌جا بیش‌تر می‌شود، صورت گیرد؟
این سوالی نیست که پاسخ آن در حد شخص من باشد. این یک تصمیم فوق‌العاده کلان برای ایالات متحده است که باید از سوی سطح فرماندهی مرکزی امریکا گرفته شود.
تصور می‌کنم که شما در صورت بروز چنین وضعیتی، احتمالاتی نیز دارید.
ما برای هر چیزی احتمالاتی داریم.
آیا تا هنوز برنامه‌ای در مورد بیرون‌کردن مترجمان از افغانستان به وزارت دفاع داده اید، اگر این مسؤولیت شما باشد؟ می‌توانید آن برنامه‌ها را با ما شریک کنید و پیام شما به آن عده مردمی که هنوز منتظر اند، چیست؟
ما برنامه‌ی عملیاتی برای بیرون‌کردن هر تعداد افرادی که می‌خواهیم بیرون کنیم را، داریم. این یکی از کارهایی است که ما انجام داده ایم. بله! من در مورد آن با وزارت دفاع صحبت کرده ام. شما می‌دانید که تصمیم اصلی در مورد این که چه کسانی آورده شوند و چگونه آورده شوند، از وزارت دفاع نیست؛ بل که تصمیم وزارت خارجه است و در نهایت یک نهاد تصمیم‌گیرنده‌ی بالاتر از وزارت خارجه. می‌توانیم بگویم که وزارت دفاع برای انجام هر مسؤولیتی که از سوی ریاست‌جمهوری داده شود، آمادگی دارد.
پیام شما به کسانی که سال‌ها با ایالات متحده‌ی امریکا کار کردند و جان‌شان را به خطر انداختند و اکنون منتظر اند، چیست؟
به یقین، با همه‌ی افغانستانی‌هایی که در این سال‌ها فرصت کار با آن‌ها را داشتم، برایم با ارزش اند. من می‌گویم: اکنون زمانی است که مردم افغانستان باید از کشور محافظت کنند و این می‌تواند آزمون بسیار مهمی باشد. فکر کنم که آن‌ها وارد مرحله‌ی جدیدی از خطر می‌شوند؛ اما معتقدم که آن‌ها می‌توانند از کشور خود دفاع کنند. این کار به آسانی نخواهد بود؛ اما، آن‌ها به یقین این کار را خواهند کرد.
با توجه به رقابت کشورهای قدرت‌مندی ماننند روسیه و چنین در افغانستان، چقدر از تلاش‌های روسیه و چین در آن‌جا نگران استید؛ اگر استید، چه می‌توانید انجام دهید؟
در این بخش، فکر می‌کنم که آن‌ها دوست دارند به معادن بزرگی که در گوشه و کنار افغانستان و سایر مکان‌ها است، دست یابند و این چیزی است که آن‌ها می‌خواهند. روسیه اما نگران حملات تروریستی‌ای است که ممکن از طریق شمال افغانستان به این کشور انجام شود. هر دو کشور، علاقه‌مندی مشابهی دارند. هیچ کدام‌شان در زمانی که ما در افغانستان حضور داشتیم، به ما کمک نکردند. و در صورت بیرون‌شدن ما، فکر می‌کنم که آن‌ها تلاش خواهند کرد، خلای موجود را پر کنند. هرچند این کار دشوارتر از آن چه که آن‌ها فکر می‌کنند، است.
آیا شما وضعیتی را پیش‌بینی می‌کنید که امریکا دوباره به افغانستان باز گردد؟
ساده‌ترین پاسخ این است که نه، من فکر نمی‌کنم.
