از ربوده‌شدن عبدالروف -کودکی نه‌ساله- در ولایت بلخ، ۳۸ روز گذشته است؛ اما تا اکنون نیروهای امنیتی و کشفی نتوانسته اند، این کودک را از چنگ آدم‌ربایان آزاد کنند. به همین دلیل، شماری از باشندگان ولایت بلخ در برابر مقام این ولایت با برپایی خیمه‌ی تحصن، دست به اعتراض زده و شاه‌راه حیرتان-مزارشریف را نیز مسدود کرده اند.
آدم‌ربایان با پوشش لباس‌های نظامی، عبدالروف نه‌ساله را در ۱۰ عقرب سال روان، از مسیر مکتب خصوصی خانه‌ی نور ربوده اند.
مسوولان امنیتی در ولایت بلخ، می‌گویند که آدم‌ربایان این کودک را از چوک نیازی -مربوطات حوزه‌ی چهارم امنیتی شهر مزار شریف-، از موتر حمله‌‌ی مکتب پیاده کرده و با خود برده اند.
محمدنبی، پدر این کودک، به روزنامه‌ی صبح کابل می‌گوید که بعد از شنیدن اختطاف فرزندش، به حوزه‌ی امنیتی مراجعه کرده؛ اما هیچ اقدام جدی‌ای از سوی مسوولان امنیتی ندیده است. «در همان لحظه به پولیس مراجعه کردم؛ اما آن‌ها هیچ توجهی برای آزادی فرزندم نکردند.»
ساعتی پس از اختطاف این کودک، آدم‌ربایان از طریق وایبر با محمدنبی، تماس گرفته و در بدل آزادی عبدالروف نه‌ساله، یک‌ونیم میلیون دالر خواسته اند.
هم‌چنان آدم‌ربایان، ویدیوی‌ای سی‌وهفت ثانیه‌ای را برای خانواده‌ی محمدنبی فرستاده اند که در آن، عبدالروف با دستان بسته از خانواده اش می‌خواهد که او را از چنگ آدم‌ربایان نجات بدهند. «اگر می‌خواهین کارای تان را پیش ببرم، مره از این‌جه نجات بتین، دستانم چند روز میشه بسته اس، درد گرفته، این‌جا هوا سرده، پول اینا ر بتین و مه ر از این‌جه نجات بتین.»
پس از نشر این ویدیو و آزادنشدن عبدالروف، شماری از باشندگان ولایت بلخ دست به تظاهرات زده اند و می‌گویند که اگر مسوولان امنیتی بلخ، این کودک را نجات ندهند، به تظاهرات شان ادامه خواهند داد.
صلاح‌الدین امانی، یکی از اعتراض‌کنندگان، به روزنامه‌ی صبح کابل می‌گوید که اکنون بیش از هفت صد باشند‌ه‌ی شهر مزارشریف در برابر دروازه‌ی ولایت بلخ خیمه‌ی تحصن را برپا کرده اند و همین‌طور چهارراه بزرگ مزارشریف- حیرتان را نیز بسته اند. «اگر مسوولین نتوانند، عبدالروف را نجات بدهند، ما با باشندگان جوزجان، فاریاب و هرات هم‌آهنگ کردیم تا شاه‌راه‌هایی؛ چون ترغندی، آقینه و شیرخان را نیز ببندند.»
پس از نشر این ویدیو و آزادنشدن عبدالروف، شماری از باشندگان ولایت بلخ دست به تظاهرات زده اند و می‌گویند که اگر مسوولان امنیتی بلخ، این کودک را نجات ندهند، به تظاهرات شان ادامه خواهند داد.
شاه‌راه حیرتان یکی از شاه‌راه‌های بزرگ کشور است که از روز یک‌شنبه (۱۶ قوس) به این‌سو توسط معترضان به روی ترافیک مسدود شده است.
اعتراض‌کنندگان هم‌چنان می‌گویند که مسوولان امنیتی، هیچ‌گونه توجهی به خواست‌های آن‌ها نکرده اند.
آقای امانی می‌گوید که هشدار اعتراض‌کنندگان این است؛ «در صورت ادامه‌ی خاموشی مسوولان و آزادنشدن این کودک، آن‌ها نه تنها این شاه‌راه را هم‌چنان مسدود نگه می‌دارند که خط قطار و برق کابل-مزار را نیز قطع خواهند کرد.»
برقی که از مسیر حیرتان می‌گذرد، برق ۴۶۰ میگاوات وارداتی ازبیکستان است. مسوولان شرکت برشنا می‌گویند که برق یکی از تاسیسات عام‌المنفعه است و هیچ‌کس حق ندارد، آن را پرچو کند.
وحیدالله توحیدی، سخن‌گوی شرکت برشنا، به روزنامه‌ی صبح کابل می‌گوید که هیچ‌کسی این حق را ندارد که به دلیل مشکل‌های امنیتی و یا هر دلیل دیگری، برق مردم را قطع کند. «تقاضای ما این است که تاسیسات عام‌المنفعه را شکار هدف‌ها و برنامه‌های افراد، اشخاص و منطقه نکنیم.»
آگاهان می‌گویند که در تحت حاکمیت دولتی که ساختارهای ضعیف داشته باشد و نتواند امنیت جسمی، اجتماعی و روحی شهروندان را تامین کند، شهروندان ناچار می‌شوند که با استفاده از آله‌ی فشار روی دولت، به خواست‌های شان دست یابند.
علی‌سجاد مولایی، کارشناس سیاسی و استاد دانشگاه می‌گوید که یکی از پایه‌های مشروعیت هر حکومتی، تامین امنیت جانی، اجتماعی و روانی شهروندان است که متاسفانه دولت افغانستان در این مورد کم آورده است. «نبود مشروعیت باعث شده است که شهروندان از قوه‌ی فشار علیه دولت استفاده کنند. اعتراض‌کنندگان در ولایت بلخ یکی از آن‌ها است و ما به سوی وضعیت پیچیده‌تری حرکت می‌کنیم که در آن وضعیت، مردم از ناچاری متوسل به استفاده از آله‌ی فشار علیه دولت خواهد بود.»
با این حال، منیراحمد فرهاد، سخن‌گوی والی بلخ، می‌گوید که نشست مسوولان محلی و امنیتی با معترضان ادامه دارد و ممکن است که شاه‌راه مزار-حیرتان دوباره به روی ترافیک باز شود.
آقای فرهاد، تاکید می‌کند که نیروهای امنیتی تا اکنون پنج عملیات را برای آزادسازی این کودک به راه انداخته اند؛ اما همه ناکام بوده است.
کودکان در معرض خطر
آقای مولایی می‌گوید که در افغانستان کودکان از هر سو در معرض خطر قرار دارند؛ در خیابان‌ها از کودکان کار کشیده می‌شود و شبکه‌های مافیایی از آن‌ها به انواع متفاوتی استفاده می‌کنند. طالبان، از کودکان در حمله‌های انتحاری و جنگ استفاده می‌کنند و از سوی هم در محل‌های زیر کنترل شان، به کودکان تجاوز جنسی می‌شود.
در همین حال، والی بدخشان سه سال پیش -۱۳۹۶-، گفته بود که ۶۰ درصد اعضای طالبان در این ولایت، کودکان زیر سن ۱۸ سال استند؛ چیزی که استفاده‌ی ابزاری از کودکان را نشان می‌دهد.
به اضافه‌ی آن، اختطاف کودکان از سوی آدم‌ربایان در کشور نیز، در راستای استفاده برای رسیدن به اهداف جنایی این گروه‌ها انجام می‌شود، که تازه‌ترین مورد آن ربودن عبدالروف نه‌ساله در ولایت بلخ است.
با این همه، پدر عبدالروف می‌گوید که پسر من نه اولین کودک است و نه آخرین کودک خواهد بود. او، می‌افزاید که ممکن این وضعیت برای دیگر باشندگان کشور نیز پیش بیاید. پدر عبدالروف از شهروندان می‌خواهد که علیه آدم‌ربایان و کسانی که در قبال تامین امنیت جسمی و روحی شهروندان بی‌تفاوت استند، بیستند.
