بشر، در طول تاریخ پر از فرازونشیب خود، همواره در جستجوی پاسخ به این سوال بوده است که چطور می‌تواند بهتر زندگی کند و چه چیزی بیشتر اسباب آسایش و رضایت خاطرش را، فراهم می‌کند؛ با چه سازوکارهایی می‌تواند لذت بیشتری از زندگی در دنیا ببرد. شادمانی، به‌عنوان یکی از احساسات ریشه‌ای مثبت، نقش تعیین‌کننده‌ای در تامین سلامت فرد و جامعه دارد. اعیاد دینی و مراسم تاریخی در تقویم کشور، بهانه‌ای است که انسان افغانستانی برای مدتی از دغدغه‌های زندگی روتین دور شود و کمی در جمع‌های شاد و پرنشاط میان دوستان و فامیل خود باشد. نبود امکانات کافی برای اینکه چطور تعطیلات خود را سپری کنند، باعث شده برای برخی، آمدن عید به یک معضل در ارتباط منجر شود. افراد باید به این نتیجه برسند که می‌خواهند از فرصت پیش‌آمده استفاده کنند و به استراحت بپردازند؛ کارهای عقب‌مانده را انجام دهند و یا رخصتی‌ها را با انرژی و هیجانی که لازمه‌ی این روزهاست، سپری کنند. با دوست و فامیل، به دل طبیعت بزنند و یا در خانه بمانند و به پذیرایی از مهمانان وقت بگذرانند. تنوع نظرات در حیطه‌ی برخورد با تعطیلات، باعث می‌شود که گاهی ایام رخصتی برای برخی به مساله‌ی بحرانی تبدیل شود؛ به خصوص کسانی که نامزد دارند و یا قرار است چندی دیگر عروسی به جمع خانواده اضافه کنند و نیازمند به خرید بیشتری استند؛ اما گروهی که به احتمال بیشتر در مورد تعطیلات عید و خرج‌های کم و زیاد مربوط به این روز و نحوه‌ی گذراندن آن، دچار منازعه می‌شوند، خانواده‌ها استند. حقیقت‌اش بودن به مدت طولانی درکنار یک‌دیگر، به همان اندازه که می‌تواند موقعیت‌های صمیانه‌ی بسیاری ایجاد کند، می‌تواند باعث ایجاد اضطراب زیاد میان زن و شوهرها و اعضای خانواده شود؛ اینکه ایام عید را با فامیل کدام یک باید بگذرانند. در کنار این عده، متاسفانه افرادی که بیش از حد مضطرب و پریشان باشند و یا کسانی که کمال‌طلب استند و انتظار دارند همه چیز در ایام عید، بی‌نقص باشد و به منتهای شادی و خوشی در این روزها برسند؛ در خلال رخصتی‌ها، بیشتر با دیگران مجادله می‌کنند؛ شاد بودن و تفریح این عده، تصنعی و غیرواقعی است و خودشان در پایان تعطیلات متوجه می‌شوند که لذت نبرده‌اند و شاد نبوده‌اند.
گروه دیگری که با آمدن عید مشکل دارند، اشخاصی‌اند که بنا به هر دلیلی تنها استند و در این روزها، بیشتر احساس اندوه می‌کنند تا شادی، که باید برای رفع این مسأله برای خودشان راهکاری بیابند. همچنین ممکن است ایام عید، فرصتی برای تجدید رابطه و حل اختلاف‌ها و سوءتفاهم‌های گذشته برای دیگران باشد؛ اما کم نیستند اشخاصی که احتمال می‌رود این خصومت‌ها حتا با آمدن عید هم برای‌شان تغییر نکند. پیشنهاد می‌شود که در برخورد با این دسته، رفتار محترمانه‌ای داشته باشند و از نظر هیجانی فاصله‌‌ی خود را با آنان حفظ کنند چرا که ممکن است اوقات عیدشان به تلخی بگراید.
درهرحال، مشاجرات و مشکلات ارتباطی برای عید، هر بنیادی که داشته باشد، برنامه‌ریزی درست جهت سروسامان دادن به آن، یک ضرورت به نظر می‌رسد. توانایی در برنامه‌ریزی در جهت گذراندن تعطیلات به همراه دیگران نمادی از یک زنجیره‌ی قوی ارتباطی است که به دور از تعارض‌های مشترک، افراد بتوانند با صمیمت و رعایت حال دیگران، برنامه‌های شاد و لذت‌بخشی را برای هم چینش کنند.
رسانه‌های جمعی افغانستان هم باید قبل از رسیدن این ایام، با ساختن برنامه‌های کارشناسانه و آگاهانه به روشنی‌دهی مخاطب جهت این که چه طور می‌توانند رخصتی‌های خوبی را داشته باشند، بپردازند و اینکه باتوجه به وضعیت اقتصادی کشور، توقعات واقع‌بینانه‌ای داشته باشند و تعطیلات خود را با امکانات موجود تنظیم کنند نه با نیازهای ایده‌آل خود.
