این روزها، پخش چشم‌گیر ویروس کرونا در منطقه و جهان، باعث به وجود آمدن افکار کرونایی شده و همه را از روند زندگی عادی، باز داشته است. شیوع این ویروس، باعث ایجاد استرس و اضطراب در میان همه‌ی جهانیان شده است. فراگیر بودن و پخش سریع این ویروس، جهان را به خطر مواجه ساخته و به‌گونه‌‌ای، همه‌ی جهان را تعطیل کرده است.
با همه‌ی خطرها‌یی که این ویروس دارد؛ قابل کنترل بوده و با پیش‌گیری و وقایه می‌شود از مبتلا شدن به آن، خود را محافظت کرد.
در حال حاضر، بیش‌تر از آن که این ویروس خطرناک باشد، ترس گرفتار شدن به این ویروس، وحشت خلق کرده است.
از میان گرفتار شدگان به کرونا، قرار نیست همه به اثر این ویروس، جان‌شان را از دست بدهند. از میان مبتلایان به این ویروس در جهان، نزدیک به دو تا سه درصد بیماران از بین خواهند رفت.
این روزها، برای مقابله با افکار کرونایی، گردهمایی‌ها و هشتگ‌های در رسانه‌های اجتماعی به راه انداخته شده است و برای آماده کردن اذهان عامه و مقابله با این ویروس، راهنمایی‌های از سوی داکتران و روان‌شناسان ارائه می‌شوند.
مرکز مشاوره و روان‌شناسی «بهروان»، از برگزار کننند‌گان یکی از گردهمایی‌ها در کابل بود.
برگزار کنندگان، هدف از برگزاری این برنامه را آشنایی با این ویروس، روش‌های شیوع آن، علایم، شیوه‌های وقایوی و مهم‌تر از همه، مدیریت استرس و اضطراب می‌داند.
حامد اسلمی، از برگزار کنندگان این برنامه، در صفحه‌ی فیس‌بوکش نوشت:
«افکار کرونایی نداشته باشید؛ زیرا هر جمله و کلمه‌ی که با خود به گفت‌وگوی درونی می‌پردازید، روی ضمیر ناخودآگاه تان تأثیر گذاشته و باعث می‌شود همان افکار منفی، به واقعیت بپیوندد و بالای جسم و ذهن تان اثر منفی بگذارد. باورهای انسان، توسط ضمیر ناخودآگاه انسان ساخته می‌شود و این ضمیر، اطلاعات را از طریق حواس پنج‌گانه و یا هر رشته‌ی فکری دیگر به دست می‌آورد و با پردازش آن‌ها نظام باورهای اورا می‌سازد. پس، با گفتن مکرر جملات مثبت از اعماق وجود، خود را تلقین کنید تا جسم و روان تان سالم و در برابر ویروس و امراض، مقاوم بماند. در بدن انسان کارخانه داروسازی وجود دارد و این کارخانه، توسط ضمیر ناخودآگاه هر فرد مدیریت می‌شود. ضمیر ناخودآگاه تمام عمل‌کرد غیر ارادی اعضای بدن انسان را هدایت و کنترل می‌کند.
پس، بیایید سیگنال‌های ورودی ضمیر ناخودآگاه خود را با تکرار و تلقین جملات و کلمات مثبت، پرورش داده تا نظام باورهای ما تغییرکند.
در زندگی انسان، همه چیز از فکر او آغاز می‌شود و فکر مبداء تحول افکار است. اگر جمله‌ای را با خود تکرار کنید که باعث حالت آشفتگی در شما شود و چند بار در چند زمان متفاوت تکرار کنید، باعث می‌شود ضمیر ناخودآگاه تان، آن جمله را بپذیرد و در این ضمیر ثبت شود و آن حالت آشفتگی را در رفتار شما، ایجاد کرده و جسم تان آزرده و تضعیف شود؛ زیرا ضمیر ناخودآگاه قدرت و قوه‌ی تحلیل و تشخیص (خوب و بد) را ندارد.
بودا می‌گوید: هر آن چه هستیم، همان است که اندیشیده ایم، ذهن همه چیز است. هرآنچه را باور کنیم، همان می‌شویم.»
در همین حال، برنامه‌ی از سوی شماری از باشندگان در شهر کابل برگزار شد که در این برنامه، شماری از بانوان با پخش نمودن ماسک‌های که شماری آن را خودشان دوخته و شماری دیگری آن را نیز از بازار تهیه نموده اند؛ از شهروندان خواستند برنامه‌های وقایوی را در نظر بگیرند.
روح‌الله رضوانی، روان‌شناس بالینی، در رابطه به داشتن روحیه‌ی بهتر در میان این همه شایعه پراگنی‌ها گفت: «وقتی مردم درگیر هم‌چون مشکل فراگیر در جامعه استند ذهن شان بیش‌تر آماده برای پذیرش شایعه پراگنی‌ها می‌شود، زمانی که مردم راه درست مقابله با این مرض را ندانند، ممکن است با صحبت و انتقال خبر که آگاهی ازصحت آن نداشته باشند، دیر یا زود دامن‌گیر همه می‌شود.»
برای مدیریت ترس و اضطراب کرونا، حکومت مسؤول است تا مراکز فرمان‌دهی خبر در مورد کرونا داشته باشد، یا حتا باید اخبار مربوط به کرونا از سوی خبرنگاران مشخص، خبررسانی شود و این مراکز برای مردم باید معرفی شود.
برعلاوه‌ی آمار و ارقام در مورد کرونا، باید شیوه‌های پیش‌گیری از این ویروس نیز به مردم آموزش داده شود.
آن چه برای گرفتار نشدن به این ویروس، اهمیت دارد این است که از خود شجاعت کاذب برای ابراز محبت به نزدیکان مان نشان ندهیم و علاقه‌ی خود را از طریق کلمات به آن‌ها برسانیم.
استاد رضوانی، برای آماده کردن اذهان فردی به پذیرش این‌که کرونا داریم و مدتی باید در قرنطین باشیم چنین گفت: «فرد باید از ضرورت قرنطینه‌ی خود و نزدیکان خود آگاه شود و این مدت را به معنای در زندان بودن تعبییر نکند؛ بلکه از آن به عنوان یک فرصت استفاده کند. قرنطین شدن نوع زندگی تنهایی است؛ اما نه در تنهایی مطلق و نه در حالت زندانی.»
باید به مردم بیاموزیم سبکی را به کار برند تا از این جریان کسل نشوند. با داشتن تفریح‌های مناسب، تماشای فیلم، خواندن کتاب و هرنوع سرگرمی‌ای که فرد قرنطین شده دوست دارد، می‌تواند در این مدت لذت ببرد.
