نویسنده: کریستال بیات
من که جوانی تازه کار در حوزه‌ی نویسندگی هستم، پس از فراغت از مکتب دو سال در دانشگاه کابل حقوق و علوم سیاسی خواندم و سپس برای ادامه‌ی تحصیل به هند رفتم. در هند با بیرقِ سه رنگ کشور بیشتر آشنایی پیدا کردم. اهمیت و عظمت پرچم را آنجا در مراسم‌های رسمی دیدم. زمانی که در برنامه‌ها در سفارت افغانستان و جاهای دیگر سرود ملی نواخته می‌شد و چشمم به بیرق می‌خورد سرم را بلندتر می‌گرفتم. انگار پرچم خودش دو دسته گردنم را بالا می‌کشاند. هرچه در آن لحظات به فکرم خطور می‌کرد، تصویری از افغانستان و مردمانش بود، گاهی بی‌دلیل می‌گریستم و گاهی اشک خوشی در چشم‌هایم حلقه می‌زد. سرود ملی و بیرق تاثیراتی خاص خودش دارد. سال‌پار که ماستری را شروع کردم و حال که پیوسته می‌نویسم، نگاهم نسبت به بیرق نمادی دیگری را ترسیم می‌کند. بیرق ملی را نقطه‌ی عطف و سرمایه‌ی مشترک و یگانه درختی تنومندی می‌بینم که می‌شود همه زیر سایه‌اش از جمهوریت دفاع کنیم.
من امسال تجلیل از روز ملی بیرق را سیاسی‌تر از هر زمانی دیگر دیدم. احساس کردم که ترس و هراس از آینده‌ی مبهم ما را به هم‌گرایی و یک‌پارچگی به بهانه‌ای روز ملی بیرق کشانده است. ترسی که نشود خدای نخواسته با پرچم سه رنگ، معامله شود. پرچم‌های دیگری در برخی نقاطی کشور دیده می‌شود و گاهی به یکی از آن پرچم‌ها در بیرون از افغانستان مشروعیت داده می‌شود و کنارِ بیرق ملی کشور در مجالس و کنفرانس‌ها قرار می‌گیرد. تجلیل از پرچم ملی افغانستان پشت کردن به همه‌ی پرچم‌های دیگر و نظام‌های خلاف جمهوریت است. در روز ملی بیرق بیزاری اکثریت شهروندان کشور را نسبت به بیرقی دیدیم که مردم از آن خاطرات بدی دارند. در شرایط فعلی، روشن‌فکر و نویسنده، شاعر و عارف، حکومتی و منتقدان حکومت همه و همه آینده‌ی شان را زیر همین پرچم ملی تضمین شده می‌بینند و راهی غیر از حمایت نظام جمهوریت نمی‌بینند. طرحِ تجلیل از روز ملی بیرق امسال با تکنیک‌های حساب شده انجام شد. فکر می‌کنم که حتا تجلیل مجازی در شبکه‌های اجتماعی، تاثیراتی تجمعاتی هم‌سو با یک دیدگاه را به نمایش گذاشت. شور و هیجان نوشتن و عکس ماندن و کلیپ ماندن شهروندان حاوی خشم ناشی از دیدگاه کسانی بود که می‌خواهند به عقب برگردیم. گروه‌های که روح و روان شهروندان را جریحه‌دار کرده است/ می‌کند و غرور ملی مان را می‌خواهند بکشند. پیش از این هرگز چنین جمعیتی انبوه پرچم دوستان را در شبکه‌های اجتماعی، فشرده و مواج حکومتی در تجلیل از بیرق ملی ندیده بودم. حمایت از روز ملی بیرق با این گسترده‌گی تاکید روی این واژه توقعات عمومی از حکومت را بیشتر می‌کند.
این حمایت حفظ نظام جمهوریت، دست‌آوردهای ۱۸ سال اخیر، ارزش‌ها و داشته‌های امروز را تقویت می‌نماید. شهروندان در چند موکب به سبکِ خودشان در مورد بیرق ملی عکس ماندند، ویدیو نشر کردند، نوشتند و پروفایل تغییر دادند. این تجلیل که برای حمایت سیاسی از نظام با حمایت افکار عمومی برخورد کرد، مسؤولیت همه مان را دو چند و چند برابر می‌نماید. تجلیل از روز ملی بیرق پیام واضح و روشن به سیاست‌مداران دارای افکار و اندیشه‌های گوناگون و اختلافات دیدگاه دارد و این که اگر زیرِ همین نماد ملی جمع نشویم، خطر بزرگی در انتظار همه مان است. اگر بیرق ملی را نماد عزت و شرف می‌پنداریم، حفظ نظام جمهوریت و تقویت پایه‌های دولت جزء اساسی شرف و عزت مردمان این سرزمین است. یک تلنگر محکم را شهروندان و کاربران شبکه‌های اجتماعی به سران دولت، رهبران سیاسی و مخالفان مسلح دولت جمهوری اسلامی افغانستان داد و آن همین که از تفرقه بی‌زاریم، شما نیز نفاق نکنید. به دشمنان نظام و قانون اساسی نیز پیام دارد و این که با تغییرات و تحولات به میان آمده موجود سازش کنید ما حاضر نیستیم زیر سایه‌ی پرچم سفید و سیاه زندگی کنیم و بیست سال دیگر به عقب برگردیم.
