اخیرا شبکه‌ی نتفلکس فیلمی را تحت عنوان «در دستانش» در مورد ظریفه غفاری، شهردار پیشین ولایت میدان‌وردک ساخته و از او به عنوان نخستین شهردار زن در افغانستان یاد کرده است.
هم‌زمان با نشر این فیلم از سوی شبکه‌ی نتفلکس، شماری از فعالان زن افغانستانی کمپاینی را به راه‌انداخته و تأکید کرده‌اند که ظریفه غفاری با فریب و «اشک تمساح» این عنوان را کسب کرده است.
حمیرا رضایی، فعال حقوق بشر و رییس کمیته‌ی «طرح و پلان» شورای جهانی هزاره و شماری دیگر از زنان فعال طومار آنلاینی را در این مورد به راه انداخته‌اند. این بانوان، می‌گویند که پیش از ظریفه غفاری دو زن دیگر نیز، به عنوان شهردار در افغانستان کار کرده‌اند.
داکتر حمیرا رضایی، می‌گوید که نخستین شهردار زن افغانستان عذرا جعفری، زن هزاره‌تباری بود که یازده سال قبل از ظریفه غفاری به عنوان شهردار تعیین شد و هم‌چنان یک سال پیش از ظریفه غفاری نیز، خدیجه زهرا احمدی به عنوان شهردار شهر نیلی دایکندی کار می‌کرد.
رضایی هرچند از ثبت دست‌آوردهای زنان افغانستان ستایش کرده؛ اما از این که ظریفه غفاری یک تصویر نادرست از خود به دنیا داده، انتقاد کرده است.
از زمانی که این طومار آنلاین به راه انداخته شده تا اکنون هزار و ۱۳۵ نفر آن را امضا کرده است و از هیلاری کلینتون خواسته شده تا عذرا جعفری را به عنوان نخستین شهردار زن افغان که در سال ۲۰۰۸ میلادی از سوی حامد کرزی، رییس‌جمهور پیشین تعیین شده بود، به رسمیت بشناسد.
در همین حال عطیه مهربان، از زنان فعال مدنی نیز، به نشر این فیلم واکنش نشان داده و گفته است که ظریفه غفاری نباید به دروغ این عنوان را به خود اختصاص می‌داد.
بانو مهربان، گفته است: «ظریفه غفاری می‌توانست خود را به عنوان شهردار در یکی از شهرهای سنتی و در زن‌ستیزترین کشور دنیا، کاندیدای هر جایزه‌ای کند؛ اما نه با فریب، نه با اشک تمساح و نه با دروغ‌هایی که طالب کوچه به کوچه دنبال او بوده؛ درحالی که پنج ماه بعد از حاکمیت طالب، برای راه اندازی پروژ‌ه‌هایی که با همین دروغ‌های بزرگ گرفته بود، به افغانستان رفت و در امنیت کامل برگشت.»
گفتنی است که فیلمی «در دستانش» به کارگردانی تمنا ایازی و مارسل متلسفن ساخته شده است.
