نیروهای امنیتی که برای تأمین امنیت ولسوالی درزاب ولایت جوزجان فرستاده شده‌اند، بیشتر از یک‌سال می‌شود که در این ولسوالی مانده‌اند و رخصتی دریافت نکرده‌اند و این دوری بیش از حد از خانواده، سبب بروز مشکلات خانوادگی نیز شده است.
این نیروهای امنیتی که شمار شان به بیش از ۸۰ نفر می‌رسد، شامل ۵۴ نفر از سربازان ارتش، ۲۵ نفر از سربازان قطعه‌ی خاص ارتش و پولیس ملی استند.
شماری از این نیروهای امنیتی، در تماس تلفونی به روزنامه‌ی صبح کابل می‌گویند که به دلیل دریافت نکردن معاشات‌شان در این مدت، خانواده‌های آنان با فقر شدید اقتصادی روبرو شده‌اند و همچنان شماری از این نظامیان می‌گویند که زمان خدمت‌شان در ارتش تمام شده و بدون معاش در حال اجرای وظیفه استند.
علی احمد ۲۹ ساله، سرباز تولی دوم ارتش است که ۳ فرزند دارد و از ۱۱ ماه بدینسو، در ولسوالی درزاب وظیفه اجرا می‌کند. او می‌گوید که در جریان ۱۱ ماه گذشته به دلیل نبود شعبه‌ی کابل‌بانک در ولسوالی درزاب، قادر نشده که معاش‌اش را دریافت کند و به خانواده‌اش بفرستد؛ از این لحاظ خانواده‌ی او با مشکلات مالی گرفتار شده است.
خان محمد، سربازی که یک ماه می‌شود وظیفه‌اش در ارتش پایان یافته است، می‌گوید که تا کنون در راستای بیرون کشیدن او و همراهان او از ولسوالی درزاب اقدامی صورت نگرفته.
وی می‌گوید: «۱۱ ماه می‌شود که خانه نرفتیم. دوکان‌دار دیگه قرض نمیته. نزدیک عید است خانواده خرچی ندارن و هرجای که شکایت کردیم کسی به داد ما نمیرسد».
لمری بریدمن شیرین‌آغا، فرمانده‌ی ارتش در ولسوالی درزاب نیز مشکلات سربازانش را تایید می‌کند. او به روزنامه‌ی صبح کابل می‌گوید که ۵۴ نفر از سربازان تحت امرش از ۱۰ تا ۱۸ ماه می‌شود که بدون دریافت رخصتی قانونی در ولسوالی درزاب با شرایط دشواری وظیفه انجام می‌دهند و مقام‌ها نیز با وجود آگاهی از مشکلات آنان، تا کنون به خواسته‌های شان پاسخ نداده‌اند.
به گفته‌ی او: «قوماندان کندک، قوماندان لوا، قول اردو و حتا وزیر دفاع در جریان‌اند که پرسونل، همه دچار مشکلات استیم، فامیل‌های‌شان گدایی کرده روان استند، کسی به داد ما نمی‌رسه. اونیفورم نظامی را شاید بکشند و فرار کنند.»
به گفته‌ی او، از میان این سربازان، زمان خدمت ۴ نفر آنان به‌گونه‌ی رسمی پایان یافته و دو نفر دیگر شان نیز به بیماری شدیدی دچار استند که در صورت بی‌توجهی، ممکن جان شان را از دست بدهند.
این سربازان می‌گویند که دوری بیش از حد از خانواده برای زن و فرزندان شان طاقت فرسا شده و حتا هشدارهایی نیز از سوی همسران شان دریافت کرده‌اند که در صورت حل نشدن این مشکل، ممکن به جدایی زن و شوهری بی‌انجامد.
برخی دیگر از این سربازان نیز می‌گویند که مقام‌های وزارت دفاع و فرماند‌هان شان گویا آنان را فراموش کرده‌اند؛ زیرا هر باری که برای رساندن پیام و دشواری‌های شان صدا بلند می‌کنند و یا به آنان تماس می‌گیرند، به جای توجه، بی‌پروایی می‌کنند.
محمدحنیف رضایی، سخنگوی قول اردوی ۲۰۹ شاهین، اما می‌گوید که به زودی به جای این نیروها، سربازان تازه نفس جابه‌جا خواهند شد.
آقای رضایی، به روزنامه‌ی صبح کابل می‌گوید، بر اساس برنامه‌ای که به تازگی روی دست گرفته شده است، یک تا دو هفته‌ی دیگر تغییر و تبدیل نیروهای امنیتی در ولایت‌های شمالی کشور صورت خواهد گرفت.
این تنها ۵۴ نفر از سربازان ارتش نیست که از ماه ها بدینسو به خانه‌های شان نرفته‌اند. به گفته‌ی فرمانده شیرین‌آغا، شماری از سربازان پولیس نیز در این ولسوالی با این مشکل روبر استند.
به گفته‌ی نیروهای امنیتی، طولانی شدن وظیفه، دشواری‌ها و کمبود امکانات و همچنان دوری از زن و فرزند، بر روحیه‌ی آنان تأثیرات ناگواری به جا گذاشته است که در صورت بی‌توجهی مقام ها در باره‌ی آنان، مجبور استند که وظیفه‌ی شان را ترک کنند.
