سرور دانش، معاون دوم ریاست‌جمهوری، از پاکستان و ایران خواسته است تا از مهاجرین افغان، به عنوان ابزار فشار بر دولت افغانستان، استفاده نکنند.
آقای دانش که روز دوشنبه (۲۸ دلو) در نشست بین‌المللی «چهل سال میزبانی مهاجرین و آینده‌ی بهتر در پاکستان» در اسلام‌آباد سخن می‌زد، گفت که موضوع مهاجرین افغان در پاکستان، ایران و یا هر جایی دیگری، نباید به یک موضوع سیاسی تبدیل شده و از آن، به عنوان ابزار فشار بر دولت افغانستان استفاده شود.
او افزود که مهاجرین افغانستان، نباید به خاطر موضوع سیاسی، مورد فشار و بی‌مهری بی‌جا قرار گیرند. آقای دانش، گفت که مهاجرین افغان، به گونه‌ی اجباری نه؛ بلکه باید داوطلبانه و مرحله‌وار به افغانستان برگردند.
به گفته‌ی او، از سال ۲۰۰۱ میلادی به این طرف، گروه‌هایی از مخالفان دولت افغانستان در پاکستان، از مهاجرین سربازگیری کردند و از کمپ‌های آن‌ها برای خود پناه‌گاه و آموزش‌گاه ساختند و جنگ را علیه دولت افغانستان راه‌اندازی کردند. او ادامه داد که این وضعیت، سبب شد تا خشونت‌ها در افغانستان، تا کنون ادامه یابد.
معاون دوم ریاست‌جمهوری، گفت که بازگشت مهاجرین افغان، پیوند وسیعی با پروسه‌ی صلح دارد.
او تصریح کرد: «با برقراری صلح، مهاجرین افغان به کشور بر می‌گردند. در حال حاضر، دولت افغانستان از مذاکره و امضای توافق‌نامه میان طالبان و امریکا، استقبال می‌کند، اما انتظار داریم که امضای این توافق‌نامه، زمینه را برای آغاز گفت‌وگوهای بین‌الافغانی فراهم کند.»
آقای دانش، گفت که بدون همکاری پاکستان، صلح در افغانستان برقرار نخواهد شد و از همین‌رو، اسلام‌آباد باید در این راستا، با کابل همکاری کند.
او تأکید کرد که اگر طالبان پناه‌گاه و روابط خود را با گروه‌های تروریستی حفظ کند، حتا با برقراری آتش‌بس هم در افغانستان صلح دایمی تأمین نخواهد شد.
به گفته‌ی آقای دانش، افغانستان در شرایط سال ۲۰۰۱ میلادی قرار ندارد و از همین‌رو، صلح و مذاکره باید در مالکیت و رهبری دولت افغانستان باشد. «از شرایط و مقدمات اساسی، این است که کاهش خشونت‌ها باید به گونه‌ای باشد که هم‌زمان با تداوم مذاکرات، به آتش بس دایمی منجر شود.»
آقای دانش، در بخش دیگری از سخنان خود به روابط میان کابل و اسلام‌آباد اشاره کرد و گفت که دولت‌های افغانستان و پاکستان، مشترکات تاریخی فراوانی دارند و باید روابط دوستانه داشته باشند.
او تأکید کرد که روابط تهدیدپندار و امنیت‌محور، سبب تباهی هر دو کشور شده است. «پاکستان و افغانستان، تهدیدی برای هم دیگر نیستند و امنیت ملی هر دو کشور، با هم دیگر گره خورده و باید این پیوند را به همکاری پایدار مبدل کنیم.»
آقای دانش، گفت که بدون مشارکت پاکستان و سهم‌گیری این کشور، افغانستان نمی‌تواند به صلح پایدار دست یابد و بدون ایجاد ثبات در افغانستان، پاکستان نیز هرگز نمی‌تواند یک ثبات پایدار را در خود تضمین کند.
معاون دوم ریاست‌جمهوری، تأکید کرد که دولت پاکستان باید برای حل برخی چالش‌ها، با دولت افغانستان همکاری کند. آقای دانش، از مشکلات امنیتی، مبارزه با پول‌شویی، قاچاق مواد مخدر، استرداد مجرمین و تبادله‌ی زندانیان، به عنوان چالش‌هایی یاد کرد که حل آن نیازمند همکاری اسلام‌آباد است.
از سویی هم، آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد، در این نشست، ابراز امیدواری کرد که امضای توافق‌نامه‌ی صلح میان امریکا و طالبان، زمینه‌ی آغاز مذاکرات بین‌الافغانی و برقراری صلح دایمی در افغانستان را فراهم کند.
این همه درحالی مطرح می‌شود که قرار است تا چند روز دیگر توافق‌نامه‌ی صلح میان امریکا و طالبان به امضا برسد و زمینه‌ی مذاکرات بین‌الافغانی، فراهم شود. سهیل شاهین، سخن‌گوی دفتر سیاسی طالبان در قطر، یکشنبه شب(۲۷دلو) به رسانه‌ها گفته است که توافق‌نامه نهایی شده و به زودی امضا می‌شود.
