عبدالله عبدالله، رهبر دسته‌ی انتخاباتی ثبات و همگرایی، تأکید می‌کند که از داعیهی برحق جنبش‌های مدنی به شمول جنبش روشنایی، پشتیبانی خواهد کرد.
شماری از اعضای ارشد دسته‌ی انتخاباتی ثبات و همگرایی، صبح روز پنج‌شنبه (۱۴ قوس)، برای گل‌گذاری به مزار شهدای جنبش روشنایی رفتند.
عبدالله عبدالله، طی سخنانی در این مراسم، گفت که از داعیهی برحق جنبش‌های مدنی به شمول جنبش روشنایی پشتیبانی می‌کند. آقای عبدالله، موجودیت و بالندگی جنبش‌های مدنی را از نشانه‌های یک نظام سالم مردم‌سالار خواند.
این در حالی است که در جریان چند سال گذشته، عبدالله عبدالله، به عنوان رییس اجرایی حکومت وحدت ملی، هیچ‌گاهی از داعیهی جنبش روشنایی حمایت نکرد؛ بلکه در مقابل آن ایستاد شد.
رفتن عبدالله عبدالله بر مزار شهدای جنبش روشنایی، با واکنش‌های زیادی مواجه شده است.
داوود ناجی، عضو شورای عالی مردمی جنبش روشنایی، در برگه‌ی تویتر خود نوشته است: «آمدن آقایان عبدالله، محقق و سعادتی به‌گلزار شهدای روشنایی، حداقل یک اعتراف است به برحق بودن جنبش‌روشنایی؛ ولی کافی‌نیست. با محقق و سعادتی سخنی فعلا نیست. اما به عبدالله عبدالله باید گفت، این شهدا داعیهی داشتند که هنوز پابرجاست. هم برق می‌خواهیم هم سویچ برق. بله.»
نبی احمدی، یک عضو دیگر شورای عالی مردمی جنبش روشنایی نیز در برگه‌ی فیس‌بوک خود نوشته است:«علیه جنبش روشنایی در بدو شکل‌گیری آن پس از فیصله‌ی ۱۱ ثور دو تظاهرات کوچک (مصنوعی) علیه جنبش روشنایی انجام شد. یکی در پکتیا و دیگری در پروان. در پکتیا رییس کمپین عبدالله عبدالله راه اندازی کرده بود و دیگری هم توسط بصیر سالنگی، از تیم عبدالله عبدالله صورت گرفت.»
او گفته است که شهدای روشنایی به تندیس و دسته‌ی گل نیازی ندارند؛ داعیه و آرمان آنها اصل است. به جای کمپین انتخاباتی؛ ابتدای امر حکم به تغییر مسیر برق پنجصد کیلوولت ترکمنستان #توتاپ بدهید. وقتی #توتاپ از مسیر اصلی اش عبور کرد، مردم هم با شماست.
جنبش روشنایی، در سال ۱۳۹۵، در پی تغییر خط انتقال برق وارداتی ترکمنستان موسوم به توتاپ، از سوی مردم شکل گرفت. این جنبش، در دوم اسد همین سال، تظاهراتی را در چوک دهزنگ راه‌اندازی کرد؛ اما این تظاهرات، مورد حمله‌ی تروریستی داعش قرار گرفت. در نتیجه‌ی این حمله‌ی تروریستی، بیش از ۸۰ نفر جان باختند و بیش از دو صد نفر دیگر زخمی شدند.
