گلبدین حکمتیار، رهبر حزب اسلامی، می‌گوید؛ در نشست سه‌جانبه‌ای که اخیرا با رییس‌جمهور غنی و حامد کرزی داشته، روی چند مورد مهم در باره‌ی روند صلح، به توافق رسیده؛ اما آقای غنی نتوانسته که حمایت تیم خود را در قبال آن به دست آورد.
آقای حکمتیار که روز یک‌شنبه (۹ جوزا)، در یک نشست خبری صحبت می‌کرد، گفت که اختلافات درون‌دولتی، سبب شده تا حکومت افغانستان، هیچ طرح واضحی برای برقراری صلح نداشته باشد.
او افزود: «شرکت رهبران سیاسی در نشست استانبول با طرح واحد، ایجاد حکومت انتقالی دارای یک شورای تصمیم‌گیری که به شمول طالبان، نمایند‌گان هشت جناح در آن عضویت داشته باشند، آزادی تمام زندانیان طالب و حزب اسلامی، اعلام آتش‌بس پس از اجرایی‌شدن مسایل فوق، تصمیم‌گیری در باره‌ی تمام مسایل کلان به شمول انتخابات در یک جرگه‌ی انتخابی که اعضای آن انتصابی نه، بلکه در نتیجه‌ی انتخابات برگزیده شوند و ایجاد شورای عالی دولت، از موارد مهمی است که در نشست سه‌جانبه‌ی اخیر روی آن توافق شد.»
به گفته‌ی آقای حکمتیار، رییس‌جمهور غنی پذیرفت تا این موارد را در جریان هشت روز به تمام طرف‌ها اعلام و حمایت آن‌ها را به دست آورد؛ اما چنین نشد.
او گفت؛ برای این که شناخت و درک واضحی از موضع طالبان به دست آید و بتوان در روشنایی آن، تصمیم مناسب گرفت، توافق شد تا هیئتی تشکیل شود و نشست غیررسمی‌ای با طالبان داشته باشد؛ تا فهمیده شود که طالبان برای صلح اراده دارند یا جنگ؟ اگر آن‌ها اراده‌ای برای صلح داشتند، هیئت عالی‌رتبه‌ی دولتی به شمول رهبران در نشست استانبول شرکت کند؛ اما چنین نشد.
با این همه، رهبر حزب اسلامی، گفت که اگر دولت افغانستان نتواند اجماع داخلی در تصمیم‌گیری‌ها را ایجاد کند، احزاب سیاسی، تصمیم دیگری در باره‌ی صلح و جنگ افغانستان خواهند گرفت.
به گفته‌ی آقای حکمتیار، اگر دولت بتواند اختلافات و رقابت‌های ناسالم داخلی‌اش را پایان بدهد و در رابطه به صلح، موضع معقول بگیرد و مرجع تصمیم‌گیری واحد و با صلاحیت بسازد و این شورا را به عنوان عالی‌ترین مرجع تصمیم‌گیری برای قضایای مهم ملی بپذیرد، او نه تنها با آن مخالفت نخواهد کرد، بلکه از آن حمایت نیز خواهد کرد.
او اما افزود که اگر شورای جدید نیز مثل وزارت صلح و شورای عالی مصالحه، آدرسی برای نشست‌های بی‌تأثیر و مصارف بیهوده باشد، هیچ دست‌آوردی جز تکرار تجربه‌های ناکام قبلی به دست نخواهد آمد.
آقای حکمتیار، گفت که برای عبور از مرحله‌ی ناامن و بی‌ثبات کنونی، به توافق‌ها و اقدام‌هایی نیاز است که شهروندان افغانستان را در جلوگیری از فروپاشی نظام و متلاشی‌شدن تشکیلات و نهادهای اداری و امنیتی-نظامی کمک و انتقال مسالمت‌آمیز و قانون‌مند قدرت را تضمین کند.
