حمیرا نکهت دستگیرزاده، شاعر افغانستانی، ۶۰ سال پیش، در یکی از شفاخانه‌های شهر کابل، پا به هستی گذاشت. او دوران کودکی‌اش را در آغوش خانواده به جوانی رسانده و پس از پایان آموزش‌های نخستین، توانست در ۱۳۵۸ وارد دانشکده‌ی حقوق وعلوم سیاسی دانشگاه کابل شود. دستگیرزاده در خانواه‌ای بزرگ شد که با شعر کلاسیک آشنایی داشتند؛ آشنایی‌ای که روی ذوق شعری او نیز اثر عمیق خودش را گذاشت، این اثرگذاری را می‌شود در کارهای به جامانده از خانم دستگیرزاده دنبال کرد.
خانم دستگیرزاده، پس از پایان دروه‌ی کارشناسی‌اش، وارد رادیو-تلویزیون ملی افغانستان شد و در آن‌جا به تهیه‌ی برنامه‌های شعری و مجله‌های رادویی، زمانی را می‌گذارند. خانم دستگیرزاده، به اثر توانایی‌هایی که داشت در ۱۳۶۴ به انجمن نویسندگان افغانستان، فراخوانده شد و به کار در آن‌جا خود را سرگرم می‌کند.
خانم نکهت به دلیل همسانی با میلیون‌های افغانستانی، ناچار به مهاجرت شده و از ۱۹۹۱ به این سو، با شوهر و دو فرزندش در هالند گذراند و به اثر بیماری سرطان، در بیمارستانی در هالند درگذشت.
از خانم دستگیزاده، مجموعه‌های شعری مثل؛ «شط آبی رهایی»،«غزل غریب غربت»، «به دور آتش و دریغ»، «آفتاب آواره»، «تلخ در آتش» به جا مانده است که بخشی از آن، روایت زندگی و باورهای زن افغانستانی است.
