در این شب‌هایی که برف شاهراه‌های افغانستان را مسدود کرده است و مسافران در سرمای استخوان‌سوز مجبور می‌شوند ساعت‌ها و چه بسا روزها در ترافیک مزدحم بمانند تا مسؤولی پیدا شود و با هزار منت دل بسوزاند، خدم و حشم خود را از خواب سنگین بیدار کند تا کاری کنند و راهی برای مسافران بخت برگشته باز کنند؛ اما خبری از مسؤولان نیست. کسانی که در قواره‌ی مسؤول نه چندان متعهد، در این شب‌های برفی و سرد ترجیح می‌دهند که در رخت‌خواب‌های گرم خود لمیده، پنبه به گوش بگذراند تا صدای مردم را که در شاهراه‌های کشور و در کوتل‌های برفی پشت ترافیک و راه بندان گیر افتاده اند، نشوند.
در این وانفسای تن‌پروری و تنبلی مردان مسؤولیت‌ناپذیر افغانستان، کسی است که از جنس مردان نیست. همین مردانی که هشت ماه اجرایی شدن حکم مسؤولیت او را به عنوان شهردار شهر شان به تعویق انداختند تا با شهردار شدن او، آبروی مردانه‌ی آنان نرود و کسی به آنان طعنه ندهد که چرا شهردار شهر شان یک زن است.
ظریفه غفاری، شهردار میدان‌وردک، شب شنبه در حالی که ممکن است والی و فرمانده‌ی پولیس میدان وردک در خانه‌ی گرم شان بودند، به شاهراه آمد و کوتلی را که در میدان شهر در نتیجه‌ی برف‌باری مسدود شده بود، به روی ترافیک باز کرد.
ظریفه غفاری زنی که با مشقت‌های فراوان توانست بر نگاه مردسالارانه‌ی افغانستان پیروز و بعد از حکایت‌ها و مشقت‌های فراوان، شهردار میدان وردک شود. او در این مدت با تلاش فراوان نشان داد که مسؤولیت پذیری، متعهد بودن و خدمت به مردم معطوف به جنسیت نیست. او ثابت کرده است که هر شهروند افغانستان اگر وجدان کاری داشته باشد، می‌تواند مصداق بارز مسؤولیت پذیری و نماد صداقت و تعهد باشد.
کارهای بانو غفاری، با استقبال گسترده‌ی مردم در میدان وردک مواجه شده است. بدون شک رفتن به شاهراه، آن هم در دل شب و برای باز کردن راه به روی ترافیک و به خصوص در ولایتی که در ناامنی در میان ولایت‌های افغانستان شهره است، کار ساده‌ای نیست و چه بسا شجاعتی می‌طلبد که در بسیاری از مردان مسؤول در ولایت میدان وردک وجود ندارد. اگر شجاعت هم داشته باشند، ثابت شده است که وجدان کاری نداشته و برای شان فرق نمی‌کند که مسافری در هنگام شب و در سرمای استخوان‌سوز زمستان چند ساعت باید در انتظار باز شدن راه می‌نشستند تا مسیر ترافیک به روی شان باز شود.
بانو غفاری نشان داد که به معنای کامل، با مسؤولیتش آشنا است و می‌داند که او برای آن شهردار شهر شده است تا به مردمش خدمت کند. صداقت در ایفای وظیفه، امری است که باید در دولت و در فرهنگ حکومت‌داری بین مردم افغانستان نهادینه شود. فرهنگی که باتأسف تا امروز از نبود آن رنج برده و در فرهنگ خدمت‌رسانی، وجدان کاری، تعهد در مسؤولیت مشکل داشته ایم.
روزی بانو غفاری گفته بود، خیلی‌ها فکر می‌کنند که شهردار زن نمی‌تواند یک شهر را اداره کند؛ اما او نشان داد که بر خلاف تصور عموم، حتا یک زن می‌تواند اگر پشت میز هم نباشد، بهتر از آنان به شهروندان خدمت کند.
ما در سال‌های اخیر و در پست شهرداری، شاهد حضور زنان پرتلاش و با پشت‌کاری هم‌چون بانو ظریفه غفاری بوده‌ایم. در سال ۱۳۸۷ عذرا جعفری، نیز نخستین زنی بود که از سوی اداره‌ی ارگان‌های محلی افغانستان به عنوان شهردار نیلی، مرکز ولایت دایکندی، گماشته شد. بانوانی مثل شهردار میدان وردک نشان داده اند که امروز در پست‌های دولتی در بخش‌های خدماتی و شهرداری، جای چنین زنانی خالی است.
