مهاجران افغانستانی؛ فروشندگان مواد مخدر

بیشتر از یک ماهی می‌شد که چرس مصرف نکرده بودم. آن روزها از  بودنم در ترکیه سه ماهی می‌گذشت. در شهری که من زندگی می کردم نمی‌شد چرس گیر آورد؛ چون هیچ فروشنده‌ی افغانستانی را در خود نداشت.

این گونه بود که برای فرار از خماری و به بهانه‌ی هواخوری با یکی از دوستانم، دوتایی برای رفتن به استانبول بلیت کردیم.  کشتی ای که سوارش شدیم بعد یک ساعت و نیمی ما را روی اسکله‌ای در استانبول پیاده کرد. از آن جا سوار مترو شدیم. همین که از مترو پیاده شدیم. به فروشنده‌ی مواد مخدر برای تهیه‌ی چرس تماس گرفتم. برایم گفت که باید بیایم «زیتون برنو». سپس راهی زیتون برنو شدیم، در یکی از کوچه‌های زیتون برنو کنار یک رستوارنت افغانستانی که او برایم گفته بود، ایستادیم. بعد از پنج دقیقه‌‌ای انتظار سرو کله اش پیدا شد و با عجله دو تلی چرس را در بدل صد لیر ازش گرفتیم.

«زیتون برنو» که گاهی ترک‌های استانبول از آن به نام «افغان برنو» نیز یاد می‌کنند، محل تجمع افغان‌ها در استانبول می‌باشد. این محله بیشتر فروشنده گان مواد مخدر را در خود جا داده است،. که در کنار دگر فروشنده‌گان مواد مخدر، بخش بزرگ این فروشندگان را مهاجران افغانستانی تشکیل می‌دهد. «زیتون برنو» به داشتن افغانستانی بیش از اندازه اش و فروشندگان مواد مخدری را که در خود گرد آورده است به بدنامی شهره است. جایی که در آن بییشتر از ده ها فروشنده‌ی مواد مخدر در آن به طور مخفییانه برای مردم مواد عرضه می‌کنند.

بیشتر فروشندگان افغانستانی، مواد مخدر را از افغانستان می آورند به نحوی که این مواد از افغانستان به ایران آمده و از آن جا به طور غیر قانونی توسط مسافران قاچاق به استانبول انتقال داده می شود. در بعضی موارد فروشندگان افغانستانی این مواد را به همکاری رانند گان «کرد ترکیه» از شهر مرزی «وان» یا «دوبی یزید» به استانبول می آورند.

چون ماشین آن‌ها به دلیل این که شهروند ترکیه استند، از سوی نهادهای امنیتی وارسی نمی شود. و از سویی هم آن ها خود شان راه هایی را بلد استند که از دست وارسی پولیس در بروند.

این مواد پس از این که در استانبول به دست فروشندگان افغانستانی می رسد، در بسته‌های یک گرامی، سه گرامی و شش گرامی بسته بندی شده و برای فروش به مردم عرضه می شود، که بیشترین خریداران آن  نیز خود مهاجران افغانستانی است. که در میان موادی که این فروشندگان افغانستانی برای مشتری های شان عرضه می‌کند؛ چرس، تریاک، شیشه، غبار، بونزای، قرص‌های نشاط آور، قرصk  و ترامادول جای دارد. که در این میان دو مورد اولی بیشتر از افغانستان آورده می شود. چون  این دو مواد بیشتر با جغرافیای افغانستان معنا پیدا می کند. که در میان مهاجران افغانستانی این دو مواد بییشترین مصرف را دارد.

من در زمان بودنم در ترکیه بار هاا و بارها برای تهیه ‌ی چرس به این محل آمده اما؛ اما هیچ گاه با دست خالی بر نگشته ام. حتا در جدی ترین شرایط امنیتی که در آن جا وضع می شد.

 در سال های اخیر با بیشتر شدن شمار مهاجران افغانستانی در شهرهای مختلف ترکیه، باعث شده است که بازار فروش مواد مخدر از زیتون برنوی استانبول فراتر رفته و وارد شهرهای دگر ترکیه نیز شود.

این حادثه در شروع برای من و بیشتر بچه‌های افغانستانی خوش‌آیند تمام شد. چون بیشتر بچه‎‌های افغانستانی چرس مصرف می‌کنند؛ حتا آن‌هایی که در افغانستان مصرف نمی‌کردند برای فرار از سختی‌های دنیای مهاجرت، گه‌گاهی به چرس پناه می‌بردند. از آمدن چرس در شهری که من بودم، یک ماهی نگذشته بود، که به تعداد فروشندگان آن اضافه شد که در چهار ماه شمار فروشندگان آن به بیش از چهار نفر رسید. این وضعیت همچنان ادامه داشت، بیشتر بچه‌هایی که در این شهر زندگی می‌کردند. از این وضع خوش به نظر می‌رسیدند؛ بی‌خبر از آن که چه صدمه‌ای به خود شان وارد می‌کنند. آن‌ها به دلیل قیمت بالای چرس در آن  جا مجبور بودند پول یک روز کاری شان را چرس بگیرند تا یک شب مصرف کنند.