قسمت نخست
مهاجرت پیوسته با امکان‌ها و بازدارندگی‌هایی که دارد معنا یافته است. در مهاجرت این که می‌توانی پله‌های رشد را بپیمایی یا از آن سقوط کنی، بستگی به خود فرد مهاجر دارد. در چند شماره، زندگی «نذیره افضلی» مهاجر افغانستانی در نیوزلند را دنبال می‌کنیم.
این خانم جوان افغانستانی ده سالی می‌شود که در نیوزلند به سر می‌برد. او حالا تجربه‌ی دو سال وکالت را در یکی از شرکت‌های خصوصی در آن کشور دارد و در حالی که برای سفر تفریحی به افغانستان آمده است، سه درخواست کاری از تلویزیون‌های آن کشور در پیام‌خانه‌ی ایمیلش خوابیده است.
نذیره می‌گوید که در کنار همه سختی‌های مهاجرت، تلاش کردم و خود را تا این جا کشاندم تا به آن‌هایی که می‌گویند زندگی در مهاجرت محدودیت‌زا است، این را ثابت کنم که این‌گونه نیست و انسان اگر تلاش کند می‌تواند هر چند آهسته؛ اما پیوسته پله‌های موفقیت را بپیماید.
این اراده‌ی آهنین است که خانم نذیره را از یک مهاجر عادی به نمادی از افغانستان توان‌مند در میان باشندگان نیوزلند بدل کند.
پدر خانم نذیره از مالستان غزنی است و او خود در پل‌خمری زاده شده است؛ اما هنگامی که خانواده‌ی نذیره ناچار به مهاجرت در پاکستان می‌شود، او در کنار خانواده‌اش در کویته‌ی پاکستان به فراگیری آموزش می‌پردازد که تا صنف نهم را در آن‌جا می‌خواند؛ اما پس از آن از ادامه‌ی آموزش بازمانده و در هفده‌سالگی با مردی ازدواج می‌کند و پس از آن است که خود را به نیوزلند می‌رساند.
نذیره می‌گوید، زمانی که به آن‌جا رفتند او به دلیل مادرشدنش نتوانست تا سه سال دیگر به ادامه‌ی آموزش بپردازد.
اما نذیره پس از سه سال با سپری کردن آزمون زبان انگلیسی برای ورود به دانشگاه، در رشته‌ی حقوق به دانشگاه راه یافته و حتا رشته‌ی علوم سیاسی و روابط بین‌الملل را نیز فرا می‌گیرد.
نذیره می‌گوید: «دَ ابتدا وقتی دیگه افغانستانی‌ها خبر شدند که مه دَ دانشگاه کامیاب شدم و حقوق می‌خوانم؛ دید منفی داشتند و می‌گفتند که تو نمی‌توانی و حقوق خواندن کار زن نیست.»
نذیره می‌گوید که من اما با ادامه دادن به درس‌هایم توانستم این را ثابت کنم که یک زن افغانستانی هم می‌تواند حقوق بخواند و مهاجرت و غیر مهاجرت نیز نمی‌تواند مانعی برای این کار باشد.
این در حالی است که بیشتر زنان افغانستانی در شهری که نذیره زندگی می‌کند، حرفه‌ی پرستاری را پیش می‌برند و او تنها خانم مهاجر افغانستانی است که حقوق خوانده است. نذیره می‌گوید که در این جا مردم وقتی می‌بینند که یک زن افغانستانی تابوشکنی می‌کند، برای شان اهمیت دارد و آن را جدی می‌گیرند.
زمانی که از نذیره در مورد سختی‌های درس در دانشگاه پرسیدم گفت: «مه با پشت کار توانستم از میان ۱۵۰۰ دانشجوی سال اول در میان ۲۰۰ دانشجوی برتر جای گرفته و وارد سال دوم درسی‌ام شوم.» این در حالی است که شمار زیادی از افغانستانی‌ها در همان دانشگاه سه سال را پی‌هم مصروف یادگیری درس‌های سال اول بوده اند و نتوانسته اند به سمسترهای دیگر درسی راه پیدا کنند.
از سوی دیگر خانم نذیره می‌گوید که من خودم را به جایی رساندم تا دیگر مردم این جامعه فکر نکنند که فرزندان شان در جنگ افغانستان بیهوده تلف شده اند.
خانم نذیره به خاطر این که برای جامعه‌ی نیوزلند این را ثابت کند که خانم‌های افغانستانی در صورت مهیا بودن امکان از آن برای رشد خود استفاده کرده و می‌توانند مردمان مفیدی باشند. نذیره بیشتر دنبال ذهنیت‌سازی مثبت در برابر مهاجران، در شهروندان نیوزلند بوده است.
نذیره پس از این که دوره‌ی دانشگاهی‌اش را به پایان می‌رساند، وارد سیستم هایکود می‌شود که در آن جا نیز او از سوی حقوق‌دانان و وکلای مدافع برجسته برنده اعلام شده و اجازه‌ی کار در این بخش را دریافت می‌کند که هم‌زمان از سوی شماری از این حقوق‌دانان به وی درخواست‌های کاری نیز داده می‌شود.
ادامه دارد…
